جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - 'اول' به 'اول') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = وقف | | موضوع مرتبط = وقف | ||
خط ۲۲: | خط ۲۱: | ||
چهار عنصر اصلی را برای وقف میتوان برشمرد: | چهار عنصر اصلی را برای وقف میتوان برشمرد: | ||
*[[بانی]] و مؤسس (واقِف)؛ واقفان نوعاً از بین [[صاحب منصبان]] و [[رجال]] [[حکومتی]]، علما، تجار و متدینین متمول بودهاند. البته تنوع موضوعات و سیالیت قالب وقف که هیچ محدودیتی از نظر [[ارزش]] [[مالی]] موقوفه بر آن مترتب نیست، امکان انجام وقفهای کوچک را برای طبقات [[پایینتر]] نیز فراهم کرده است. از نکات جالب توجه آنکه بخش مهمی از [[موقوفات]]، خصوصاً در دوره [[صفویه]] توسط [[زنان]]، به ویژه زنان [[صاحب منصب]] یا [[همسران]] [[رجال]] [[حکومتی]] صورت گرفته است که نشان از [[استقلال]] [[مالی]] ایشان دارد. از مشهورترین زنان واقف میتوان گوهرشاد آغا ۔ همسرشاهرخ تیموری-، ترکان خاتون - [[ملکه]] ایلخانی-، دلارام خانم - همسرشاه [[عباس]] اول - و [[زینب]] بیگم - دختر امیرمحمد اردستانی [[شیخ الاسلام]] - را نام برد. واقفان انگیزههای مختلفی برای [[وقف]] [[دارایی]] خود داشته و دارند؛ اعم از انگیزههای مذهبی (مانند کسب [[رضای خدا]] و [[اهلبیت]] و ابراز [[محبت]] به بزرگان [[دینی]])، [[اقتصادی]] (مانند [[حمایت]] از [[اولاد]] و [[خانواده]])، [[اجتماعی]] (مانند کسب [[شهرت]] و وجهه)، [[سیاسی]] (مانند تثبیت [[قدرت]]) و شخصی (مانند ایجاد پشتوانه مالی [[خانوادگی]]). | * [[بانی]] و مؤسس (واقِف)؛ واقفان نوعاً از بین [[صاحب منصبان]] و [[رجال]] [[حکومتی]]، علما، تجار و متدینین متمول بودهاند. البته تنوع موضوعات و سیالیت قالب وقف که هیچ محدودیتی از نظر [[ارزش]] [[مالی]] موقوفه بر آن مترتب نیست، امکان انجام وقفهای کوچک را برای طبقات [[پایینتر]] نیز فراهم کرده است. از نکات جالب توجه آنکه بخش مهمی از [[موقوفات]]، خصوصاً در دوره [[صفویه]] توسط [[زنان]]، به ویژه زنان [[صاحب منصب]] یا [[همسران]] [[رجال]] [[حکومتی]] صورت گرفته است که نشان از [[استقلال]] [[مالی]] ایشان دارد. از مشهورترین زنان واقف میتوان گوهرشاد آغا ۔ همسرشاهرخ تیموری-، ترکان خاتون - [[ملکه]] ایلخانی-، دلارام خانم - همسرشاه [[عباس]] اول - و [[زینب]] بیگم - دختر امیرمحمد اردستانی [[شیخ الاسلام]] - را نام برد. واقفان انگیزههای مختلفی برای [[وقف]] [[دارایی]] خود داشته و دارند؛ اعم از انگیزههای مذهبی (مانند کسب [[رضای خدا]] و [[اهلبیت]] و ابراز [[محبت]] به بزرگان [[دینی]])، [[اقتصادی]] (مانند [[حمایت]] از [[اولاد]] و [[خانواده]])، [[اجتماعی]] (مانند کسب [[شهرت]] و وجهه)، [[سیاسی]] (مانند تثبیت [[قدرت]]) و شخصی (مانند ایجاد پشتوانه مالی [[خانوادگی]]). | ||
*مدیر وقف (تولیت)؛ [[مدیریت]] امور مربوط به هر موقفه، با متولی با تولیت آن است که توسط واقف یا طبق شرایط مندرج در وقفنامه مشخص شده است. معمولاً از محل وقف، بخش مشخصی جهت اجرت متولی و در صورت نیاز دیگر [[خادمان]] موقوفه اختصاص داده میشود. تولیت موقوفات، به [[دلایل]] اقتصادی و سیاسی، در طول [[تاریخ]] از مسائل پر مناقشه بوده است. به ویژه در مقاطعی که [[حکومتها]] و [[دولتها]] سعی در بسط کنترل و [[مدیریت خود]] بر موقوفات داشتهاند. رایجترین نوع تولیت، تولیت موروثی است که در آن واقفان معمولاً تولیت موقوفات خود را تا پایان [[عمر]] خود برعهده دارند و پس از خود، این کار را به [[فرزندان]] و نسلهای بعدی خود میسپارند. در گذشته برخی واقفان، از [[علما]] و [[روحانیان]] میخواستند که تولیت موقوفاتشان را عهدهدار شوند. همین امر یکی از پشتوانههای اقتصادی بخشی از [[روحانیت]] محسوب میشد. اما در دوره رضاشاه با تصویب [[قانون]] جدید [[اوقاف]]، [[دولت]] جایگزین روحانیان متولی شد و روحانیت از این پشتوانه مالی مهم [[محروم]] شد. | *مدیر وقف (تولیت)؛ [[مدیریت]] امور مربوط به هر موقفه، با متولی با تولیت آن است که توسط واقف یا طبق شرایط مندرج در وقفنامه مشخص شده است. معمولاً از محل وقف، بخش مشخصی جهت اجرت متولی و در صورت نیاز دیگر [[خادمان]] موقوفه اختصاص داده میشود. تولیت موقوفات، به [[دلایل]] اقتصادی و سیاسی، در طول [[تاریخ]] از مسائل پر مناقشه بوده است. به ویژه در مقاطعی که [[حکومتها]] و [[دولتها]] سعی در بسط کنترل و [[مدیریت خود]] بر موقوفات داشتهاند. رایجترین نوع تولیت، تولیت موروثی است که در آن واقفان معمولاً تولیت موقوفات خود را تا پایان [[عمر]] خود برعهده دارند و پس از خود، این کار را به [[فرزندان]] و نسلهای بعدی خود میسپارند. در گذشته برخی واقفان، از [[علما]] و [[روحانیان]] میخواستند که تولیت موقوفاتشان را عهدهدار شوند. همین امر یکی از پشتوانههای اقتصادی بخشی از [[روحانیت]] محسوب میشد. اما در دوره رضاشاه با تصویب [[قانون]] جدید [[اوقاف]]، [[دولت]] جایگزین روحانیان متولی شد و روحانیت از این پشتوانه مالی مهم [[محروم]] شد. | ||
*موضوع وقف (موقوفه)؛ نوع و جنس موقوفات طیف متنوعی را شامل میشود که نتیجه تفاوت [[تفسیر]] و رویکرد به [[وقف]] در مقاطع مختلف بوده است. اغلب [[موقوفات]] در قالب [[زمین]]، مِلک و ساختمان بودهاند، اما در وقفهای کوچک گاه یک شیء هم موضوع وقف است. همچنین در کنار موقوفات دارای [[ارزش مادی]]، با توسعه مفهوم وقف به ویژه در دوره معاصر، موقوفات [[معنوی]] هم به گستره وقف افزوده شدهاند؛ نظیر وقف یک رسم و [[آیین]] یا حتی یک قطعه [[شعر]]. به عنوان مثال در روستای قورتان - حوالی زواره [[اصفهان]] – در [[دهه محرم]]، آیین [[عزاداری]] منحصر به فردی برگزار میشود که طبق [[باور]] اهالی، وقف آن روستا شده است و [[عزاداران]]، در پایان آن آیین، با خواندن شعری، بر کسی که آیین وقفی را به جای دیگری ببرد، [[لعن]] میفرستند. | *موضوع وقف (موقوفه)؛ نوع و جنس موقوفات طیف متنوعی را شامل میشود که نتیجه تفاوت [[تفسیر]] و رویکرد به [[وقف]] در مقاطع مختلف بوده است. اغلب [[موقوفات]] در قالب [[زمین]]، مِلک و ساختمان بودهاند، اما در وقفهای کوچک گاه یک شیء هم موضوع وقف است. همچنین در کنار موقوفات دارای [[ارزش مادی]]، با توسعه مفهوم وقف به ویژه در دوره معاصر، موقوفات [[معنوی]] هم به گستره وقف افزوده شدهاند؛ نظیر وقف یک رسم و [[آیین]] یا حتی یک قطعه [[شعر]]. به عنوان مثال در روستای قورتان - حوالی زواره [[اصفهان]] – در [[دهه محرم]]، آیین [[عزاداری]] منحصر به فردی برگزار میشود که طبق [[باور]] اهالی، وقف آن روستا شده است و [[عزاداران]]، در پایان آن آیین، با خواندن شعری، بر کسی که آیین وقفی را به جای دیگری ببرد، [[لعن]] میفرستند. | ||
خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
##توسعه [[اماکن مذهبی]]: از نخستین کارکردهای وقف در [[جامعه اسلامی]]، وقف زمین جهت احداث [[مسجد]] بوده است. در دورههای بعد و با [[ظهور]] دیگر [[اماکن مذهبی]]، [[حسینیه]] و تکیه هم به این فهرست افزوده شدند. همچنین [[وقف]] [[اموال]] جهت نگهداری و تعمیر و تأمین هزینههای جاری اماکن مذهبی نیز رواج داشته است. در مقاطعی از جمله در دوره تیموریان، خانقاهها نیز در فهرست مکانهایی بودند که با کمک وقف نگهداری میشدند. | ##توسعه [[اماکن مذهبی]]: از نخستین کارکردهای وقف در [[جامعه اسلامی]]، وقف زمین جهت احداث [[مسجد]] بوده است. در دورههای بعد و با [[ظهور]] دیگر [[اماکن مذهبی]]، [[حسینیه]] و تکیه هم به این فهرست افزوده شدند. همچنین [[وقف]] [[اموال]] جهت نگهداری و تعمیر و تأمین هزینههای جاری اماکن مذهبی نیز رواج داشته است. در مقاطعی از جمله در دوره تیموریان، خانقاهها نیز در فهرست مکانهایی بودند که با کمک وقف نگهداری میشدند. | ||
##توسعه مزارات: در بین [[شیعیان]]، وقف برای [[احداث]]، نگهداری و توسعه اماکن متبرکه و [[مزار]] [[امامان]] و امامزادگان از موارد پرکاربرد وقف بوده است. مهمترین مصادیق اینگونه از وقف، [[موقوفات]] [[عتبات عالیات]] در [[عراق]] و حرمهای [[امام رضا]]{{ع}} در [[مشهد]] و [[حضرت معصومه]] در [[قم]] بوده است. | ##توسعه مزارات: در بین [[شیعیان]]، وقف برای [[احداث]]، نگهداری و توسعه اماکن متبرکه و [[مزار]] [[امامان]] و امامزادگان از موارد پرکاربرد وقف بوده است. مهمترین مصادیق اینگونه از وقف، [[موقوفات]] [[عتبات عالیات]] در [[عراق]] و حرمهای [[امام رضا]]{{ع}} در [[مشهد]] و [[حضرت معصومه]] در [[قم]] بوده است. | ||
##[[زیارت]]: بخشی از وقفهای مذهبی جهت تسهیل امر زیارت اماکن متبرکه، خدماترسانی به [[زائران]] و فراهم کردن امکانات رفاهی در مسیرها و نیز در [[شهرهای زیارتی]] (احداث [[زائرسرا]] و...) و تدابیری برای [[اطعام]] زائران بوده است که نقش مؤثری در افزایش سفرهای زیارتی داشتهاند. | ## [[زیارت]]: بخشی از وقفهای مذهبی جهت تسهیل امر زیارت اماکن متبرکه، خدماترسانی به [[زائران]] و فراهم کردن امکانات رفاهی در مسیرها و نیز در [[شهرهای زیارتی]] (احداث [[زائرسرا]] و...) و تدابیری برای [[اطعام]] زائران بوده است که نقش مؤثری در افزایش سفرهای زیارتی داشتهاند. | ||
##برگزاری مجالس و آیینهای مذهبی: از دوره [[صفویه]] تا امروز، بخش مهمی از موقوفات شیعیان در جهت برگزاری مجالس و آیینهای مذهبی (جلسات [[قرآن]] و دعاخوانی، [[مراسم]] احیای [[شبهای قدر]]، جشنها و عزاداریها به ویژه [[عزاداری]] [[عاشورا]]) و تأمین لوازم و امکانات آنها بوده است. این گروه از موقوفات، فهرست متنوعی را شامل میشوند؛ از احداث یا اختصاص مکانی خاص برای برگزاری مجالس گرفته تا وقف اشیای مورداستفاده در [[آیینها]] و تأمین هزینههای اطعام [[عزاداران]] و موارد دیگر. گستردگی این دسته از موقوفات تا حدی است که میتوان وقف را از جمله پشتوانههای [[اقتصادی]] برگزاری [[مجالس عزاداری]] دانست. در وقفنامههای مربوط به مجالس مذهبی، گاه به جزئیترین امور نیز توجه شده است. از تعیین سهمی مشخص برای دستمزد مجریان برنامه (روضهخوانها، وعاظ، تعزیهخوانها و...) تا هزینههای اطعام و حتی کیفیت اطعام و نوع [[غذا]]. به عنوان مثال [[شاه سلطان حسین]] صفوی در وقفنامه مربوط به «فرحآباد» معین کرده است که در [[دهه محرم]]، ۲۱ [[رمضان]] و [[روز]] [[اربعین]] [[مراسم]] [[عزاداری امام حسین]]{{ع}} برگزار شود؛ به این صورت که یک نفر «طالب [[علم]] [[عارف]] به [[احادیث]]» ابتدا [[تعزیه]] آن [[امام]] بخواند و سپس [[مراثی]] آن [[حضرت]] را بیان کند و [[زنان]] و مردان به تعزیهداری مشغول شوند و متولی موقوفه به مقداری که [[صلاح]] میداند به آن طالب علم اجرت دهد و بقیه آنچه باقی ماند را صرف «طبخ [[حلیم]] در [[شب عاشورا]] و در ایام مزبوره و نان گندم و سایر مأکولاتی که ضرور باشد» و نیز پرداخت اجرت کسانی بکنند که مشغول به [[خدمت]] هستند. همچنین قید کرده که چیزهای شیرین مانند [[حلوا]] و غیره تهیه نکنند و در آن مجلس نیاورند. در برخی وقفنامهها که بر [[اماکن مذهبی]] مانند [[مزار]] [[امامان]]، [[مساجد]] و مدارس [[وقف]] شدهاند نیز سهمی به برگزاری [[مراسم عزاداری]] در آن اماکن تخصیص یافته است. به عنوان مثال واقف تعیین کرده است در فلان مناسبت باید در مدرسه یا [[مسجد]] [[احداث]] شده توسط وی، مراسم روضهخوانی برگزار شود. | ##برگزاری مجالس و آیینهای مذهبی: از دوره [[صفویه]] تا امروز، بخش مهمی از موقوفات شیعیان در جهت برگزاری مجالس و آیینهای مذهبی (جلسات [[قرآن]] و دعاخوانی، [[مراسم]] احیای [[شبهای قدر]]، جشنها و عزاداریها به ویژه [[عزاداری]] [[عاشورا]]) و تأمین لوازم و امکانات آنها بوده است. این گروه از موقوفات، فهرست متنوعی را شامل میشوند؛ از احداث یا اختصاص مکانی خاص برای برگزاری مجالس گرفته تا وقف اشیای مورداستفاده در [[آیینها]] و تأمین هزینههای اطعام [[عزاداران]] و موارد دیگر. گستردگی این دسته از موقوفات تا حدی است که میتوان وقف را از جمله پشتوانههای [[اقتصادی]] برگزاری [[مجالس عزاداری]] دانست. در وقفنامههای مربوط به مجالس مذهبی، گاه به جزئیترین امور نیز توجه شده است. از تعیین سهمی مشخص برای دستمزد مجریان برنامه (روضهخوانها، وعاظ، تعزیهخوانها و...) تا هزینههای اطعام و حتی کیفیت اطعام و نوع [[غذا]]. به عنوان مثال [[شاه سلطان حسین]] صفوی در وقفنامه مربوط به «فرحآباد» معین کرده است که در [[دهه محرم]]، ۲۱ [[رمضان]] و [[روز]] [[اربعین]] [[مراسم]] [[عزاداری امام حسین]]{{ع}} برگزار شود؛ به این صورت که یک نفر «طالب [[علم]] [[عارف]] به [[احادیث]]» ابتدا [[تعزیه]] آن [[امام]] بخواند و سپس [[مراثی]] آن [[حضرت]] را بیان کند و [[زنان]] و مردان به تعزیهداری مشغول شوند و متولی موقوفه به مقداری که [[صلاح]] میداند به آن طالب علم اجرت دهد و بقیه آنچه باقی ماند را صرف «طبخ [[حلیم]] در [[شب عاشورا]] و در ایام مزبوره و نان گندم و سایر مأکولاتی که ضرور باشد» و نیز پرداخت اجرت کسانی بکنند که مشغول به [[خدمت]] هستند. همچنین قید کرده که چیزهای شیرین مانند [[حلوا]] و غیره تهیه نکنند و در آن مجلس نیاورند. در برخی وقفنامهها که بر [[اماکن مذهبی]] مانند [[مزار]] [[امامان]]، [[مساجد]] و مدارس [[وقف]] شدهاند نیز سهمی به برگزاری [[مراسم عزاداری]] در آن اماکن تخصیص یافته است. به عنوان مثال واقف تعیین کرده است در فلان مناسبت باید در مدرسه یا [[مسجد]] [[احداث]] شده توسط وی، مراسم روضهخوانی برگزار شود. | ||
شکل دیگر وقفهای مرتبط با [[مجالس عزاداری]]، وقف اشیاء و ابزار مورد استفاده در [[آیینهای عزاداری]] (نظیر [[نخل]]، طشت، [[بیرق]]، کتل، علامت و...) بوده است. معمولاً واقفان، این اشیاء را برای یک مکان ([[حسینیه]]، تکیه و مسجد) یا یک [[هیئت]] مذهبی وقف میکنند و مرسوم است که نام واقف در گوشهای از شیء وقف شده درج میشود.<ref>[[محسن حسام مظاهری|مظاهری، محسن حسام]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «وقف»، فرهنگ سوگ شیعی]] ص ۵۱۵.</ref>. | شکل دیگر وقفهای مرتبط با [[مجالس عزاداری]]، وقف اشیاء و ابزار مورد استفاده در [[آیینهای عزاداری]] (نظیر [[نخل]]، طشت، [[بیرق]]، کتل، علامت و...) بوده است. معمولاً واقفان، این اشیاء را برای یک مکان ([[حسینیه]]، تکیه و مسجد) یا یک [[هیئت]] مذهبی وقف میکنند و مرسوم است که نام واقف در گوشهای از شیء وقف شده درج میشود.<ref>[[محسن حسام مظاهری|مظاهری، محسن حسام]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «وقف»، فرهنگ سوگ شیعی]] ص ۵۱۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۴۸: | خط ۴۵: | ||
[[رده:وقف]] | [[رده:وقف]] | ||