گوشواره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}}، [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به [[آتش]] کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود [[غارت]] کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.</ref>. از [[فاطمه]] صغری، دختر [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] شده است که پس از [[شهادت امام]]، یکی از سواران [[سپاه عمر سعد]] به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها [[ایستاده]] بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر [[زمین]] می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و [[خون]] جاری می‌شود<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.</ref>. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین [[نقل]] شده است: {{عربی|حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين{{ع}} فأخذوه وخرموا اذنها}}<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۱۷.</ref>. | پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}}، [[سپاه کوفه]] به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به [[آتش]] کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود [[غارت]] کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.</ref>. از [[فاطمه]] صغری، دختر [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] شده است که پس از [[شهادت امام]]، یکی از سواران [[سپاه عمر سعد]] به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها [[ایستاده]] بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر [[زمین]] می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و [[خون]] جاری می‌شود<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.</ref>. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین [[نقل]] شده است: {{عربی|حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين{{ع}} فأخذوه وخرموا اذنها}}<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۱۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۷
مقدمه
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند[۱]. از فاطمه صغری، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکی از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر زمین می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و خون جاری می‌شود[۲]. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين(ع) فأخذوه وخرموا اذنها[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.
- ↑ عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۱۷.