ابوسعید مقبری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۶

مقدمه

نام وی کیسان و برده ام شریک، از بنوجُندَع یا بنولیث بود^[۱]. این دو تیره در یک سلسله نسب قرار دارند جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة^[۲]. تنها ابن حجر وی را با تعبیر "له ادراك" در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است^[۳]. همو به نقل "ابن امین" می‌گوید: "انه ادرك النبي"؛ یعنی از صحابه به شمار می‌رود^[۴]، در حالی که او از طبقه اول تابعین مدینه است^[۵]. وی را از یاران عباس بن عبدالمطلب شمرده‌‍‌اند^[۶]. او را که از امام علی(ع)، عمر و دیگران روایت می‌کرد، ثقه، کثیر الحدیث و صدوق معرفی کرده‌اند^[۷].

اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار درهم و یک گوسفند در هر عید قربان آزاد کرد. منزل وی نزدیک گورستان بود^[۸] و به گفته ابن حبان، شب‌ها در مقابر می‌خوابید ^[۹] و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر قبور گماشت^[۱۰] از این‌رو، وی به مقبری شهرت یافت^[۱۱]. لقب دیگر او صاحب عباء بود^[۱۲]. ابن حبان^[۱۳]، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر^[۱۴] یک جا با تردید و اظهار جمله "فالله أعلم" از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است^[۱۵]. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود^[۱۶].

فرزندان وی سعید، عبدالله و عباد بودند که از میان آنان، سعید کثیر الروایه بود و از پدرش نیز روایت می‌کرد^[۱۷].

وی در سال یکصد در دوران خلافت عمر بن عبدالعزیز^[۱۸] یا ولید بن عبدالملک^[۱۹] درگذشت^[۲۰]. زمان وفات وی را نیز سال ۱۲۳ در زمان هشام بن عبدالملک^[۲۱] و همچنین سال ۱۲۵^[۲۲] گفته‌اند. ابن حجر می‌گوید: این، سال وفات سعید بن ابی سعید است که با سال وفات پدرش خلط شده است ^[۲۳]^[۲۴]

جستارهای وابسته

منابع

حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابوسعید مقبری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶.
↑ ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.
↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.
↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۳.
↑ مشاهیر، ص۱۱۷.
↑ الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
↑ ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.
↑ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.
↑ الثقات، ج۵، ص۳۴۰.
↑ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
↑ الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
↑ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
↑ عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.
↑ عبدالعزیز، ص۱۰۱ – ۹۹.
↑ عبدالملک، ص۹۶-۸۶.
↑ ابن قتیبه، ص۴۴۳.
↑ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
↑ زیلعی، ج۲، ص۱۰۷.
↑ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
↑ حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابوسعید مقبری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۴۲.

[1] ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶.

[2] ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.

[3] ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.

[4] ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.

[5] ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.

[6] ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.

[7] ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.

[8] ابن سعد، ج۵، ص۶۳.

[9] مشاهیر، ص۱۱۷.

[10] الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.

[11] ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.

[12] ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.

[13] الثقات، ج۵، ص۳۴۰.

[14] تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.

[15] الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.

[16] باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.

[17] عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.

[18] عبدالعزیز، ص۱۰۱ – ۹۹.

[19] عبدالملک، ص۹۶-۸۶.

[20] ابن قتیبه، ص۴۴۳.

[21] باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.

[22] زیلعی، ج۲، ص۱۰۷.

[23] تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.

[24] حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابوسعید مقبری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۴۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 ==مقدمه==
-نام وی [[کیسان]] و برده [[ام شریک]]، از بنوجُندَع یا بنولیث بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶.</ref>. این دو تیره در یک [[سلسله]] [[نسب]] قرار دارند [[جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة]]<ref>ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.</ref>. تنها [[ابن حجر]] وی را با تعبیر {{عربی|"له ادراك"}} در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. همو به نقل "ابن امین" می‌گوید: {{عربی|"انه ادرك النبي"}}؛ یعنی از [[صحابه]] به شمار می‌رود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>، در حالی که او از طبقه اول [[تابعین]] [[مدینه]] است<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.</ref>. وی را از [[یاران]] [[عباس بن عبدالمطلب]] شمرده‌‍‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. او را که از [[امام علی]]{{ع}}، [[عمر]] و دیگران [[روایت]] می‌کرد، [[ثقه]]، کثیر الحدیث و [[صدوق]] معرفی کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.
+نام وی [[کیسان]] و برده [[ام شریک]]، از بنوجُندَع یا بنولیث بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶.</ref>. این دو تیره در یک سلسله [[نسب]] قرار دارند [[جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة]]<ref>ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.</ref>. تنها [[ابن حجر]] وی را با تعبیر {{عربی|"له ادراك"}} در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. همو به نقل "ابن امین" می‌گوید: {{عربی|"انه ادرك النبي"}}؛ یعنی از [[صحابه]] به شمار می‌رود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>، در حالی که او از طبقه اول [[تابعین]] [[مدینه]] است<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.</ref>. وی را از [[یاران]] [[عباس بن عبدالمطلب]] شمرده‌‍‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. او را که از [[امام علی]]{{ع}}، [[عمر]] و دیگران [[روایت]] می‌کرد، [[ثقه]]، کثیر الحدیث و [[صدوق]] معرفی کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.
 اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار [[درهم]] و یک گوسفند در هر [[عید قربان]] [[آزاد]] کرد. [[منزل]] وی نزدیک گورستان بود<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳.</ref> و به گفته [[ابن حبان]]، شب‌ها در مقابر می‌خوابید <ref>مشاهیر، ص۱۱۷.</ref> و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر [[قبور]] گماشت<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> از این‌رو، وی به مقبری [[شهرت]] یافت<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.</ref>. [[لقب]] دیگر او صاحب عباء بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.</ref>. ابن حبان<ref>الثقات، ج۵، ص۳۴۰.</ref>، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر<ref>تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> یک جا با تردید و اظهار جمله {{عربی|"فالله أعلم"}} از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود<ref>باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.