جز
جایگزینی متن - 'سعیدبن' به 'سعید بن'
جز (جایگزینی متن - 'سلسله' به 'سلسله') |
جز (جایگزینی متن - 'سعیدبن' به 'سعید بن') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
#'''[[شکیبایی]]:''' {{متن قرآن|وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَحِينَ الْبَأْسِ }}<ref>و شکیبایان در سختی و تنگدستی و در زیان و هنگام کارزار؛ سوره بقره، آیه:۱۷۷.</ref> دو خُلقِ [[وفا]] و [[صبر]] که یکی [[صبر]] مقتضایش سکون است و دیگری [[وفا]] به حرکت تعلّق میگیرد، دربر دارنده همه [[اخلاق نیک]] نیست؛ امّا هرگاه این دو تحقّق یابد، دیگر خلقهای [[نیکو]] نیز محقّق میشود<ref>المیزان، ج۱، ص۴۲۹.</ref>. [[پایداری]]، پایه اصیل هر [[طاعت]] و [[پاکی]] است؛ ازاینرو از عوامل راه یافتن [[ابرار]]، به [[بهشت]] شمرده شده: {{متن قرآن|وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا }}<ref> و به آنان برای شکیبی که ورزیدهاند بهشت و (پوشاک) پرنیان پاداش میدهد؛ سوره انسان، آیه:۱۲.</ref> و هنگام ورود [[بهشتیان]] به [[بهشت]]، [[فرشتگان]] در خوشامدگویی به آنان از پایداریشان در [[دنیا]] یاد میکنند: {{متن قرآن|سَلامٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ }}<ref> درود بر شما به شکیبی که ورزیدهاید که فرجام آن سرای، نیکوست!؛ سوره رعد، آیه:۲۴.</ref><ref>[[علی اسلامی|اسلامی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۵۶ - ۴۷۷.</ref>. | #'''[[شکیبایی]]:''' {{متن قرآن|وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَحِينَ الْبَأْسِ }}<ref>و شکیبایان در سختی و تنگدستی و در زیان و هنگام کارزار؛ سوره بقره، آیه:۱۷۷.</ref> دو خُلقِ [[وفا]] و [[صبر]] که یکی [[صبر]] مقتضایش سکون است و دیگری [[وفا]] به حرکت تعلّق میگیرد، دربر دارنده همه [[اخلاق نیک]] نیست؛ امّا هرگاه این دو تحقّق یابد، دیگر خلقهای [[نیکو]] نیز محقّق میشود<ref>المیزان، ج۱، ص۴۲۹.</ref>. [[پایداری]]، پایه اصیل هر [[طاعت]] و [[پاکی]] است؛ ازاینرو از عوامل راه یافتن [[ابرار]]، به [[بهشت]] شمرده شده: {{متن قرآن|وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا }}<ref> و به آنان برای شکیبی که ورزیدهاند بهشت و (پوشاک) پرنیان پاداش میدهد؛ سوره انسان، آیه:۱۲.</ref> و هنگام ورود [[بهشتیان]] به [[بهشت]]، [[فرشتگان]] در خوشامدگویی به آنان از پایداریشان در [[دنیا]] یاد میکنند: {{متن قرآن|سَلامٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ }}<ref> درود بر شما به شکیبی که ورزیدهاید که فرجام آن سرای، نیکوست!؛ سوره رعد، آیه:۲۴.</ref><ref>[[علی اسلامی|اسلامی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۵۶ - ۴۷۷.</ref>. | ||
#'''[[هراس]] از [[معاد]]:''' {{متن قرآن|يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا }}<ref> به پیمان خود وفا میکنند و از روزی میهراسند که شرّ آن همهگیر است؛ سوره انسان، آیه:۷.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا }}<ref> بیگمان ما از پروردگارمان، روزی که تیره و بسیار سخت است میهراسیم؛ سوره انسان، آیه:۱۰.</ref> [[خداوند]] در دو [[آیه]] یاد شده، [[ابرار]] را بر اثر داشتن هراسِ [[قیامت]] میستاید<ref>[[علی اسلامی|اسلامی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۵۶ - ۴۷۷.</ref>. | #'''[[هراس]] از [[معاد]]:''' {{متن قرآن|يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا }}<ref> به پیمان خود وفا میکنند و از روزی میهراسند که شرّ آن همهگیر است؛ سوره انسان، آیه:۷.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا }}<ref> بیگمان ما از پروردگارمان، روزی که تیره و بسیار سخت است میهراسیم؛ سوره انسان، آیه:۱۰.</ref> [[خداوند]] در دو [[آیه]] یاد شده، [[ابرار]] را بر اثر داشتن هراسِ [[قیامت]] میستاید<ref>[[علی اسلامی|اسلامی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۵۶ - ۴۷۷.</ref>. | ||
#'''[[اخلاص]]:''' {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا }}<ref> با خود میگویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک میدهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی؛ سوره انسان، آیه:۹.</ref> رمز [[اخلاص]] [[ابرار]]، آن است که به [[خدا]]، [[رسالت]] و [[معاد]]، [[ایمانی]] از روی [[رشد]] و [[بصیرت]] دارند و خود را [[بنده]] مملوک [[پروردگار]] دانسته، خود را مالک هیچ نفع و ضرری نمیدانند. آنان جز آنچه را [[خدا]] خواسته و بدان [[خشنود]] است، چیزی نمیخواهند و به چیزی [[خشنود]] نیستند؛ پس [[اراده خدا]] را بر [[اراده]] خود مقدّم داشته و بر [[مخالفت]] با نفس و دشواری [[طاعت]]، [[صبر]] پیشه کردهاند<ref>المیزان، ج۲۰، ص۱۲۵.</ref> در برخی [[روایات]] و نیز از | #'''[[اخلاص]]:''' {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلا شُكُورًا }}<ref> با خود میگویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک میدهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی؛ سوره انسان، آیه:۹.</ref> رمز [[اخلاص]] [[ابرار]]، آن است که به [[خدا]]، [[رسالت]] و [[معاد]]، [[ایمانی]] از روی [[رشد]] و [[بصیرت]] دارند و خود را [[بنده]] مملوک [[پروردگار]] دانسته، خود را مالک هیچ نفع و ضرری نمیدانند. آنان جز آنچه را [[خدا]] خواسته و بدان [[خشنود]] است، چیزی نمیخواهند و به چیزی [[خشنود]] نیستند؛ پس [[اراده خدا]] را بر [[اراده]] خود مقدّم داشته و بر [[مخالفت]] با نفس و دشواری [[طاعت]]، [[صبر]] پیشه کردهاند<ref>المیزان، ج۲۰، ص۱۲۵.</ref> در برخی [[روایات]] و نیز از سعید بن جبیر و [[مجاهد]] [[نقل]] شده است<ref>جوامعالجامع، ج۲، ص۷۴۸.</ref>. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} که این [[آیات]] درباره وی نازل شده هرگز {{متن قرآن|إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ}} را بر زبان نیاورد؛ بلکه [[خداوند]] از [[دل]] وی خبر داد<ref>البرهان، ج۵، ص۵۴۸.</ref><ref>[[علی اسلامی|اسلامی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۵۶ - ۴۷۷.</ref>. | ||
==[[رفتار]] [[ابرار]]== | ==[[رفتار]] [[ابرار]]== |