شبهای پیشاور (کتاب): تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد = ↵|' به '|') |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| تعداد صفحات = ۹۰۸ | | تعداد صفحات = ۹۰۸ | ||
| شابک = 978-964-8014-19-8 | | شابک = 978-964-8014-19-8 |
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۰
شبهای پیشاور | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | سید محمد شیرازی |
موضوع | امامت، احادیث اهل سنت، امامت از نظر اهل سنت |
مذهب | شیعه |
ناشر | [[:رده:انتشارات * انتشارات دار المکتب الإسلامیة
|
محل نشر |
|
تعداد صفحه | ۹۰۸ |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۸۰۱۴-۱۹-۸ |
شماره ملی | م۸۵-۴۵۲۸۱ |
شبهای پیشاور کتابی است به زبان فارسی که ده شب مناظره یک مبلّغ شیعی (سید محمد شیرازی)، مشهور به سلطان الواعظین را با دو نفر از عالمان حنفی مذهب اهل سنت افغانستان به شیوهای داستانوار روایت میکند. انتشارات دار المکتب الإسلامیة، مؤسسه جهانی سبطین، احتجاج، آدینه سبز، نشر بقیع، دلیل ما و پَر نشر آن را به عهده داشتهاند.
در باره کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «از ویژگیهای این اثر آن است که حالت داستانیِ مستند و جذاب دارد و ضمن بیان اسناد و ادله شرعی و عقلی، صبغه تاریخی بسیاری از مباحث بر جذابیت و گیرایی آن افزوده است. در سرآغاز این مناظرهها، مقدمهای ۸۶ صفحهای بدین مضمون است: پس از ورود به کراچی ـ پایتخت آن روز پاکستان ـ خبر ورود داعی را جراید مهمّ نشر دادند. در هر کجا که وارد میشدیم با تجلیات بیسابقه ملی مورد استقبال واقع و در غالب این شهرهای مهمّ از طرف علمای ادیان و مذاهب باب مناظرات باز میشد. از جمله مجالس مهمّ، مناظرهای بود که با علمای هنود و براهمه در شهر دهلی، با حضور گاندی پیشوای ملّی هند واقع شد که در جراید مفصلاً درج گردید. این کتاب با اینکه بیش از شصت بار چاپ شده است، همواره به همان شیوه چاپ قبل از انقلاب منتشر میشد ولی اخیراً توسط مؤسسه جهانی سبطین با حروفچینی جدید منتشر شده است.همچنین فایل صوتی نمایش رادیویی شبهای پیشاور که از رادیو پخش شده در اینترنت موجود بوده و قابل دانلود است».
فهرست کتاب
جلسه اول
شامل مباحثی چون تعیین نسبت خانوادگی، دلایلی بر اینکه فرزندان فاطمه(س) فرزندان پیامبراند، فجایع اعمال بنی امیه، پیدایش قبر حضرت علی(ع) و سادات شیرازی در تهران است.
جلسه دوم
به تبیین معنای شیعه و حقیقت تشیع میپردازد. و به علت تشیع ایرانیان در زمان خلفا، دیالمه، غازان خان و شاه خدابنده نیز اشاره میکند.
جلسه سوم
بیان عقاید زیدیه، کیسانیه، شیعه امامیه را دربردارد و به اخبار رویت خدا از اهل سنت نیز اشاره میکند.
جلسه چهارم
این مناظرات به مباحثی چون شناخت امامت، کشف حقیقت از مذاهب اربعه اهل سنت، عدم دلیل بر تبعیت مذاهب اربعه، اختلاف مراتب انبیا و...میپردازد.
جلسه پنجم
مباحثی نظیر مطابقت حالات امیرالمومنین(ع) با هارون، احادیث مصرحه به خلافت علی(ع)، نسبتهای دروغ و تهمتهای علمای سنی به شیعیان، شرکت ابوهریره با بسر بن ارطاط در کشتار مسلمین، تهمتهای ابن تیمیه و... مطرح شده است.
جلسه ششم
به فضایل حضرت علی(ع) میپردازد؛ از جمله بیان آیه در شأن علی(ع)، تربیت آن حضرت توسط پیامبر، سبقت علی(ع) در اسلام، پاسخ به اشکال ایمان علی(ع) در طفولیت، اقرار عمر به برتری علی(ع) نسبت به خودش، مواردی که امام علی(ع) موجب نجات خلفا گردید و...
جلسه هفتم
اتحاد نفسانی پیامبر(ص) و علی(ع)، استشهاد به آیه مباهله، بیان گنجی شافعی پیرامون حدیث تشبیه، نقد قول عمر که گفت: نبوت و سلطنت در یک جا جمع نمیگردد، انتقاد زمخشری از اهل تسنن، مقاله مادام انگلیسی در مظلومیت امام حسین(ع) و آثار زیارت قبور ائمه از جمله مباحث جلسه هفتم بوده است.
جلسه هشتم
تفاوت اسلام و ایمان، مراتب ایمان، مقامات امام جعفر صادق(ع)، اشاره به مرگ طبری، دشنام دادن به علی دشنام به پیامبر است و... از جمله برخی موارد جلسه هشتم شمار میرود.
جلسه نهم
مواردی چون تهمت فحشا به عایشه، جهنمی بودن زن لوط و نوح، بهشتی بودن همسر فرعون، آزار دادن عایشه پیامبر را، ممانعت عایشه از دفن امام حسن(ع) در جوار پیامبر(ص)، سجده و شادی عایشه در شهادت امیرالمومنین مورد بررسی قرار گرفته است.
جلسه دهم
سؤال از مقام علمی عمر، اظهار عمر بعد از رحلت پیامبر(ص) که آن حضرت از دنیا نرفته است، اشتباه عمر در حکم به رجم پنج نفر که زنا کرده بودند، امر نمودن عمر به رجم زن حامله و منع نمودن علی(ع) او را، امر نمودن عمر به رجم زن دیوانه و مانع شدن علی(ع)، تمام علوم در نزد علی(ع)، دفاع معاویه از مقام علی(ع) و.. مباحث است که در جلسه آخر مطرح شدهاند.
دربارهٔ پدیدآوررنده
آیتالله سید محمد شیرازی مشهور به سلطان الواعظین (متولد ۱۲۷۳ ش، تهران و متوفی ۱۳۵۰ ق، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سيد شهابالدين مرعشى نجفى، عبدالكريم حائرى، سید محمد حجت کوهکمرهای، سيد محمد تقى خوانسارى و محمد على شاهآبادى به اتمام رساند. وی از عدهاى از مراجع و بزرگان حوزه اجازه روايت حديث و كتب روايى داشت. وعظ و منبر و تبلیغ، مناظره با علمای بزرگ فرق و مذاهب دیگر ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تبلیغ، وعظ و خطابه، چندین جلد کتاب و مقاله را به رشته تحریر درآورده است. «گروه رستگاران»، «المآل البينة»، «اثبات الحجة»، «راهنماى اهل توحيد»، «معراجية» برخی از این آثار است.[۱]