ابو العنبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"ابو العنبس محمد بن اسحاق بن ابراهیم کوفی" مؤلف کتاب "صاحب الزّمان" است. این کتاب، نخستین کتابی است که از طرف علمای [[اهل سنت]]، در حقّ آن حضرت نگارش یافته است. ابوالعنبس از علمای بزرگ قرن سوم، و متوفی ۲۷۵ هجری است و احتمالاً تألیف این کتاب، پیش از ولادت [[امام مهدی|حضرت بقیة الله]] {{ع}} (۲۵۵ﻫ) باشد<ref>روزگار رهایی، ج۱، ص۱۵. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳.</ref>. | *"ابو العنبس محمد بن اسحاق بن ابراهیم کوفی" مؤلف کتاب "صاحب الزّمان" است. این کتاب، نخستین کتابی است که از طرف علمای [[اهل سنت]]، در حقّ آن حضرت نگارش یافته است. ابوالعنبس از علمای بزرگ قرن سوم، و متوفی ۲۷۵ هجری است و احتمالاً تألیف این کتاب، پیش از ولادت [[امام مهدی|حضرت بقیة الله]] {{ع}} (۲۵۵ﻫ) باشد<ref>روزگار رهایی، ج۱، ص۱۵. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "ابو العنبس محمد بن اسحاق بن ابراهیم کوفی" مؤلف کتاب "صاحب الزّمان" است. این کتاب، نخستین کتابی است که از طرف علمای اهل سنت، در حقّ آن حضرت نگارش یافته است. ابوالعنبس از علمای بزرگ قرن سوم، و متوفی ۲۷۵ هجری است و احتمالاً تألیف این کتاب، پیش از ولادت حضرت بقیة الله (ع) (۲۵۵ﻫ) باشد[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ روزگار رهایی، ج۱، ص۱۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۳.