ابوشمر بن ابرهه حمیری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوشمر بن ابرهه حمیری در تراجم و رجال]] - [[ابوشمر بن ابرهه حمیری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوشمر بن ابرهه حمیری در تراجم و رجال]] - [[ابوشمر بن ابرهه حمیری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
به وی ابوسمر<ref>کلینی، ج۷، ص۵۳.</ref> و [[شمر]] هم گفته‌اند<ref>منقری، ص۲۲۲؛ ابن ابی الحدید، ج۵، ص۱۸۰.</ref>. در [[صحابی]] بودن او [[اختلاف]] است. به گزارش [[ابن عساکر]]<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۷.</ref>، برخی او را [[مصری]] دانسته و گفته‌اند به حضور [[رسول خدا]]{{صل}} رسید. به گفته [[ابن منده]]، برخی او را از [[اصحاب]] دانسته‌اند و در خبرها از او یاد شده است. وی به حضور رسول خدا{{صل}} رسید<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.</ref>. | به وی ابوسمر<ref>کلینی، ج۷، ص۵۳.</ref> و [[شمر]] هم گفته‌اند<ref>منقری، ص۲۲۲؛ ابن ابی الحدید، ج۵، ص۱۸۰.</ref>. در [[صحابی]] بودن او [[اختلاف]] است. به گزارش [[ابن عساکر]]<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۷.</ref>، برخی او را [[مصری]] دانسته و گفته‌اند به حضور [[رسول خدا]]{{صل}} رسید. به گفته [[ابن منده]]، برخی او را از [[اصحاب]] دانسته‌اند و در خبرها از او یاد شده است. وی به حضور رسول خدا{{صل}} رسید<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.</ref>. | ||
از [[زندگی]] وی در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} هیچ اطلاعی در دست نیست؛ حتی در مورد [[زمان]] آمدنش به [[مدینه]] اختلاف است. به گفته [[ابن حجر]]، به جز ابن منده و [[همدانی]]، دیگران گفته‌اند او در زمان [[عمر]] به مدینه آمد و با دختر [[ابوموسی اشعری]] [[ازدواج]] کرد. ابن حجر احتمال داده که وی ابتدا به مدینه آمده و سپس بازگشته باشد و بعد هنگامی که عمر [[مردم]] را برای [[جهاد]] فراخواند، بار دیگر به مدینه آمده باشد<ref>الاصابه، ج۷، ص۱۷۵.</ref>. | از [[زندگی]] وی در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} هیچ اطلاعی در دست نیست؛ حتی در مورد [[زمان]] آمدنش به [[مدینه]] اختلاف است. به گفته [[ابن حجر]]، به جز ابن منده و [[همدانی]]، دیگران گفته‌اند او در زمان [[عمر]] به مدینه آمد و با دختر [[ابوموسی اشعری]] [[ازدواج]] کرد. ابن حجر احتمال داده که وی ابتدا به مدینه آمده و سپس بازگشته باشد و بعد هنگامی که عمر [[مردم]] را برای [[جهاد]] فراخواند، بار دیگر به مدینه آمده باشد<ref>الاصابه، ج۷، ص۱۷۵.</ref>. | ||
بنا بر گزارشی، ابو شمر از کسانی بود که در [[جنگ]] [[عبدالله بن سعد]] در اساوِد<ref>از سرزمین نوبه؛ ر.ک: تففی، ج۲، ص۷۴۹.</ref>، در سال ۳۱ چشم خود را از دست دادند و از این رو به آنان رماة الحدق<ref>به خطا رمان الخندق؛ ر.ک: ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.</ref> گفتند<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۸.</ref>. البته اصطلاح "رماة الحدق" در زمان رسول خدا{{صل}} نیز در [[جنگ خندق]] به کار رفته است<ref>ر.ک: بیهقی، ۳، ص۴۵۳.</ref> که به معنای "تیراندازان به [[چشم‌ها]]" بوده و با معنای مورد بحث تفاوت دارد. | بنا بر گزارشی، ابو شمر از کسانی بود که در [[جنگ]] [[عبدالله بن سعد]] در اساوِد<ref>از سرزمین نوبه؛ ر. ک: تففی، ج۲، ص۷۴۹.</ref>، در سال ۳۱ چشم خود را از دست دادند و از این رو به آنان رماة الحدق<ref>به خطا رمان الخندق؛ ر. ک: ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.</ref> گفتند<ref>ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۸.</ref>. البته اصطلاح "رماة الحدق" در زمان رسول خدا{{صل}} نیز در [[جنگ خندق]] به کار رفته است<ref>ر. ک: بیهقی، ۳، ص۴۵۳.</ref> که به معنای "تیراندازان به [[چشم‌ها]]" بوده و با معنای مورد بحث تفاوت دارد. | ||
بر مبنای روایتی، [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "سه [[قبیله]] خود را [[عرب]] می‌دانند در حالی که کهن‌تر از عرب هستند؛ [[جرهم]] که باقی مانده عادند، [[ثقیف]] که بقیه ثمودند و قبیله [[ابو شمر بن أبرهه]] که باقی مانده تّبع هستند"<ref>سمعانی، ج۱، ص۲۱.</ref>. | بر مبنای روایتی، [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "سه [[قبیله]] خود را [[عرب]] می‌دانند در حالی که کهن‌تر از عرب هستند؛ [[جرهم]] که باقی مانده عادند، [[ثقیف]] که بقیه ثمودند و قبیله [[ابو شمر بن أبرهه]] که باقی مانده تّبع هستند"<ref>سمعانی، ج۱، ص۲۱.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲
ابوشمر بن ابرهه حمیری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوشمر بن ابرهه حمیری در تراجم و رجال - ابوشمر بن ابرهه حمیری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
به وی ابوسمر[۱] و شمر هم گفته‌اند[۲]. در صحابی بودن او اختلاف است. به گزارش ابن عساکر[۳]، برخی او را مصری دانسته و گفته‌اند به حضور رسول خدا(ص) رسید. به گفته ابن منده، برخی او را از اصحاب دانسته‌اند و در خبرها از او یاد شده است. وی به حضور رسول خدا(ص) رسید[۴].
از زندگی وی در زمان رسول خدا(ص) هیچ اطلاعی در دست نیست؛ حتی در مورد زمان آمدنش به مدینه اختلاف است. به گفته ابن حجر، به جز ابن منده و همدانی، دیگران گفته‌اند او در زمان عمر به مدینه آمد و با دختر ابوموسی اشعری ازدواج کرد. ابن حجر احتمال داده که وی ابتدا به مدینه آمده و سپس بازگشته باشد و بعد هنگامی که عمر مردم را برای جهاد فراخواند، بار دیگر به مدینه آمده باشد[۵].
بنا بر گزارشی، ابو شمر از کسانی بود که در جنگ عبدالله بن سعد در اساوِد[۶]، در سال ۳۱ چشم خود را از دست دادند و از این رو به آنان رماة الحدق[۷] گفتند[۸]. البته اصطلاح "رماة الحدق" در زمان رسول خدا(ص) نیز در جنگ خندق به کار رفته است[۹] که به معنای "تیراندازان به چشم‌ها" بوده و با معنای مورد بحث تفاوت دارد.
بر مبنای روایتی، امام علی(ع) فرمود: "سه قبیله خود را عرب می‌دانند در حالی که کهن‌تر از عرب هستند؛ جرهم که باقی مانده عادند، ثقیف که بقیه ثمودند و قبیله ابو شمر بن أبرهه که باقی مانده تّبع هستند"[۱۰].
او با تعدادی از اهل شام، در جنگ صفین به امام علی(ع) پیوست[۱۱]، گفته‌اند معاویه ابوشمر را به همراه ابن ابی حذیفه دستگیر و زندانی کرد[۱۲]. همراهانش در زندان را شکستند و فرار کردند، ولی او گفت: "من به عنوان اسیر به زندان نیفتاده‌ام تا با فرار خارج شوم" و در زندان ماند[۱۳]. بر مبنای گزارشی، وی از شاهدان وصیت امام علی(ع) بود[۱۴].
در زمان درگذشت او اختلاف است. برخی گفته‌اند در صفین کنار امام علی(ع) کشته شد[۱۵] و به نظر برخی، در لشکر معاویه جان باخت[۱۶]. به گفته ابن حجر[۱۷] وی در همان زندان معاویه به قتل رسید.[۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ کلینی، ج۷، ص۵۳.
- ↑ منقری، ص۲۲۲؛ ابن ابی الحدید، ج۵، ص۱۸۰.
- ↑ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۷.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.
- ↑ الاصابه، ج۷، ص۱۷۵.
- ↑ از سرزمین نوبه؛ ر. ک: تففی، ج۲، ص۷۴۹.
- ↑ به خطا رمان الخندق؛ ر. ک: ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.
- ↑ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۸.
- ↑ ر. ک: بیهقی، ۳، ص۴۵۳.
- ↑ سمعانی، ج۱، ص۲۱.
- ↑ منقری، ص۲۲۲؛ طوسی، رجال، ص۸.
- ↑ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۸.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.
- ↑ ابن شبه، ج۱، ص۲۲۸؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۹ف ص۱۴۸.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۷۵.
- ↑ منقری، ص۳۶۹؛ ابن عساکر، ج۶۶، ص۲۸۸.
- ↑ ابن حجر، ج۶، ص۱۰.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوشمر بن ابرهه حمیری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۷۴.