بشیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'سلسله' به 'سلسله')
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بشیریه در حدیث]] - [[بشیریه در تاریخ اسلامی]] - [[بشیریه در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بشیریه در حدیث]] - [[بشیریه در تاریخ اسلامی]] - [[بشیریه در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*فرقه‌ای از غلاة [[شیعه]] و شاخه‌ای از فرقه واقفیه -شیعیان هفت‌امامی- و مفوضه هستند. مهم‌ترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب [[امامت]] است. آنان سلسله [[امامان]] را به [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} پایان یافته می‌دانند و معتقدند: امام در زندان [[هارون الرشید]] زندانی نگردیده و در آن‌جا نمرده است، بلکه زنده و غایب است، و روزی بازمی‌گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام موسی بن جعفر {{ع}} و شهادت آن حضرت را در زندان هارون انکار می‌کنند. این فرقه معتقدند که [[امام کاظم|حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}}، "قائم" است و "مهدی"، و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن عدل بر جهان باز می‌گردد و [[رجعت]] می‌کند<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۱۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۸.</ref>.
* فرقه‌ای از غلاة [[شیعه]] و شاخه‌ای از فرقه واقفیه -شیعیان هفت‌امامی- و مفوضه هستند. مهم‌ترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب [[امامت]] است. آنان سلسله [[امامان]] را به [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} پایان یافته می‌دانند و معتقدند: امام در زندان [[هارون الرشید]] زندانی نگردیده و در آن‌جا نمرده است، بلکه زنده و غایب است، و روزی بازمی‌گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام موسی بن جعفر {{ع}} و شهادت آن حضرت را در زندان هارون انکار می‌کنند. این فرقه معتقدند که [[امام کاظم|حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}}، "قائم" است و "مهدی"، و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن عدل بر جهان باز می‌گردد و [[رجعت]] می‌کند<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۱۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۸.</ref>.
 
* فرقه‌ای از [[غلات شیعه]] و شاخه‌ای از [[فرقه]] [[واقفیه]] می‌باشد. این گروه سلسله [[امامان]] را به [[موسی بن جعفر]] {{ع}} پایان یافته، می‌دانند و به [[امامت امام رضا]] {{ع}} و امامان بعد از ایشان [[معتقد]] نیستند و بر این باورند که [[امام]] موسی بن جعفر {{ع}} در [[زندان هارون الرشید]] [[زندانی]] نگردیده و در آنجا [[شهید]] نشده است؛ بلکه ایشان زنده و غایب هستند و روزی باز خواهد گشت<ref>معارف و معاریف، ج۳، ص۱۹۰.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۵۵.</ref>
*فرقه‌ای از [[غلات شیعه]] و شاخه‌ای از [[فرقه]] [[واقفیه]] می‌باشد. این گروه سلسله [[امامان]] را به [[موسی بن جعفر]]{{ع}} پایان یافته، می‌دانند و به [[امامت امام رضا]]{{ع}} و امامان بعد از ایشان [[معتقد]] نیستند و بر این باورند که [[امام]] موسی بن جعفر{{ع}} در [[زندان هارون الرشید]] [[زندانی]] نگردیده و در آنجا [[شهید]] نشده است؛ بلکه ایشان زنده و غایب هستند و روزی باز خواهد گشت<ref>معارف و معاریف، ج۳، ص۱۹۰.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۱۵۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۳

مقدمه

  • فرقه‌ای از غلاة شیعه و شاخه‌ای از فرقه واقفیه -شیعیان هفت‌امامی- و مفوضه هستند. مهم‌ترین عقیده بشیریه که عامل ظهور، استقلال و تمایز آنها از دیگر فرق اسلامی نیز هست، عقیده آنها در باب امامت است. آنان سلسله امامان را به امام موسی بن جعفر (ع) پایان یافته می‌دانند و معتقدند: امام در زندان هارون الرشید زندانی نگردیده و در آن‌جا نمرده است، بلکه زنده و غایب است، و روزی بازمی‌گردد. بشیریه، آشکارا زندانی شدن امام موسی بن جعفر (ع) و شهادت آن حضرت را در زندان هارون انکار می‌کنند. این فرقه معتقدند که حضرت موسی بن جعفر (ع)، "قائم" است و "مهدی"، و سرانجام برای رهبری مردم و گستراندن عدل بر جهان باز می‌گردد و رجعت می‌کند[۱][۲].
  • فرقه‌ای از غلات شیعه و شاخه‌ای از فرقه واقفیه می‌باشد. این گروه سلسله امامان را به موسی بن جعفر (ع) پایان یافته، می‌دانند و به امامت امام رضا (ع) و امامان بعد از ایشان معتقد نیستند و بر این باورند که امام موسی بن جعفر (ع) در زندان هارون الرشید زندانی نگردیده و در آنجا شهید نشده است؛ بلکه ایشان زنده و غایب هستند و روزی باز خواهد گشت[۳][۴]

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۳، ص ۱۹۰.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۸.
  3. معارف و معاریف، ج۳، ص۱۹۰.
  4. محمدی، حسین، رضانامه ص ۱۵۵.