ثروتاندوزی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ثروتاندوزی در حدیث]] - [[ثروتاندوزی در تاریخ اسلامی]] - [[ثروتاندوزی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ثروتاندوزی در حدیث]] - [[ثروتاندوزی در تاریخ اسلامی]] - [[ثروتاندوزی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==اجتناب از ثروتاندوزی غیر مجاز== | == اجتناب از ثروتاندوزی غیر مجاز == | ||
یکی از [[ارزش]] [[اجتماعی]] در حوزه [[امور مالی]]، [[حرمت]] نهادن به [[حق]] [[مالکیت]] دیگران و اجتناب از [[تصرف در اموال]] ایشان بدون [[اذن]] و اجازه آنهاست. نقض این حق با عناوین مختلفی همچون [[سرقت]]، [[غضب]]، اتلاف یا مفاهیم عامی همچون [[ظلم]]، [[فساد]]، [[عدوان]]، اکل [[باطل]] و... معرفی شده است، تعرض به [[اموال]] دیگران و تصاحب غیرقانونی آن با وجود شرایطی، مصداق شایعترین [[انحراف]] یعنی “سرقت یا دزدی” است. سرقت در لغت، گرفتن پنهانی اموال دیگران به صورت نابهحق است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۳۵؛ حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۰۸.</ref> و از مصداقهای بارز [[تجاوز به حقوق]] مادی [[مردم]] شمرده میشود. | یکی از [[ارزش]] [[اجتماعی]] در حوزه [[امور مالی]]، [[حرمت]] نهادن به [[حق]] [[مالکیت]] دیگران و اجتناب از [[تصرف در اموال]] ایشان بدون [[اذن]] و اجازه آنهاست. نقض این حق با عناوین مختلفی همچون [[سرقت]]، [[غضب]]، اتلاف یا مفاهیم عامی همچون [[ظلم]]، [[فساد]]، [[عدوان]]، اکل [[باطل]] و... معرفی شده است، تعرض به [[اموال]] دیگران و تصاحب غیرقانونی آن با وجود شرایطی، مصداق شایعترین [[انحراف]] یعنی “سرقت یا دزدی” است. سرقت در لغت، گرفتن پنهانی اموال دیگران به صورت نابهحق است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۳۵؛ حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۰۸.</ref> و از مصداقهای بارز [[تجاوز به حقوق]] مادی [[مردم]] شمرده میشود. | ||
برخی [[اندیشمندان]] در بیان جایگاه اصل مالکیت و [[احکام]] و آثار آن در [[جامعه]] بر این باورند که: حرمت یا منع [[تجاوز]] به [[مال]] دیگران، یکی از محکمترین [[اصول اخلاقی]] در همه [[جوامع بشری]] بوده و از نوع قضایای [[بدیهی]] است که اعتبار آن به این وابسته نیست که [[قانونگذاری]] آن را تصویب کند یا مردم آن را بپذیرند؛ چراکه این مضمون و محتوای مالکیت است و تا وقتی که مالکیت در جوامع بشری معتبر است، حرمت تجاوز به آن و جواز تصرفات مالکانه نیز، به عنوان یکی از [[فروع]] و توابع و لوازم غیرقابل تفکیک مالکیت، معتبر خواهد بود؛ بنابراین اگر اختلافی باشد، در اصل مالکیت و شرایط آن خواهد بود که این گونه [[اختلافها]] ضرری به بدیهی بودن این قضیه نمیزند<ref>محمدتقی مصباح یزدی، اخلاق در قرآن، ص۲۸۸؛ در خصوص آگاهی از تدابیر مختلف فرهنگی، اجتماعی و حقوقی اسلام در برخورد با انحراف سرقت، ر.ک: مرتضی مطهری، امدادهای غیبی در زندگی بشر، ص۱۴۳.</ref>. | برخی [[اندیشمندان]] در بیان جایگاه اصل مالکیت و [[احکام]] و آثار آن در [[جامعه]] بر این باورند که: حرمت یا منع [[تجاوز]] به [[مال]] دیگران، یکی از محکمترین [[اصول اخلاقی]] در همه [[جوامع بشری]] بوده و از نوع قضایای [[بدیهی]] است که اعتبار آن به این وابسته نیست که [[قانونگذاری]] آن را تصویب کند یا مردم آن را بپذیرند؛ چراکه این مضمون و محتوای مالکیت است و تا وقتی که مالکیت در جوامع بشری معتبر است، حرمت تجاوز به آن و جواز تصرفات مالکانه نیز، به عنوان یکی از [[فروع]] و توابع و لوازم غیرقابل تفکیک مالکیت، معتبر خواهد بود؛ بنابراین اگر اختلافی باشد، در اصل مالکیت و شرایط آن خواهد بود که این گونه [[اختلافها]] ضرری به بدیهی بودن این قضیه نمیزند<ref>محمدتقی مصباح یزدی، اخلاق در قرآن، ص۲۸۸؛ در خصوص آگاهی از تدابیر مختلف فرهنگی، اجتماعی و حقوقی اسلام در برخورد با انحراف سرقت، ر. ک: مرتضی مطهری، امدادهای غیبی در زندگی بشر، ص۱۴۳.</ref>. | ||
==[[سرقت]]== | == [[سرقت]] == | ||
==[[رشوه]]== | == [[رشوه]] == | ||
==[[ربا]]== | == [[ربا]] == | ||
==[[قمار]]== | == [[قمار]] == | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۵
اجتناب از ثروتاندوزی غیر مجاز
یکی از ارزش اجتماعی در حوزه امور مالی، حرمت نهادن به حق مالکیت دیگران و اجتناب از تصرف در اموال ایشان بدون اذن و اجازه آنهاست. نقض این حق با عناوین مختلفی همچون سرقت، غضب، اتلاف یا مفاهیم عامی همچون ظلم، فساد، عدوان، اکل باطل و... معرفی شده است، تعرض به اموال دیگران و تصاحب غیرقانونی آن با وجود شرایطی، مصداق شایعترین انحراف یعنی “سرقت یا دزدی” است. سرقت در لغت، گرفتن پنهانی اموال دیگران به صورت نابهحق است[۱] و از مصداقهای بارز تجاوز به حقوق مادی مردم شمرده میشود. برخی اندیشمندان در بیان جایگاه اصل مالکیت و احکام و آثار آن در جامعه بر این باورند که: حرمت یا منع تجاوز به مال دیگران، یکی از محکمترین اصول اخلاقی در همه جوامع بشری بوده و از نوع قضایای بدیهی است که اعتبار آن به این وابسته نیست که قانونگذاری آن را تصویب کند یا مردم آن را بپذیرند؛ چراکه این مضمون و محتوای مالکیت است و تا وقتی که مالکیت در جوامع بشری معتبر است، حرمت تجاوز به آن و جواز تصرفات مالکانه نیز، به عنوان یکی از فروع و توابع و لوازم غیرقابل تفکیک مالکیت، معتبر خواهد بود؛ بنابراین اگر اختلافی باشد، در اصل مالکیت و شرایط آن خواهد بود که این گونه اختلافها ضرری به بدیهی بودن این قضیه نمیزند[۲].