حارث ابو عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
به گفته [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۶۸.</ref>، پسر وی، [[عبدالله بن حارث]]، از او درباره [[نماز]] میت [[حدیثی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است<ref>نیز، ر.ک: ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۹۴.</ref>. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۱.</ref> با اشاره به این خبر ابن عبدالبر می‌گوید: وی همان [[حارث بن نوفل بن حارث]] است و [[ابن عبدالبر]] به [[خطا]] او را جداگانه آورده است. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲.</ref>، با عنوان «[[حارث غیر منسوب]]» از وی یاد کرده و گوید: [[بخاری]] به این نام اشاره کرده و [[معتقد]] است اگر وی غیر از [[حارث بن نوفل]] باشد شناخته شده نیست. ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲ و ۷۰۳.</ref>، سپس با [[تأیید]] نظر ابن عبدالبر می‌گوید: عجیب است که ابن اثیر به طور قطع آن دو را یکی می‌داند در حالی که [[روایت]] وی درباره نماز میت از [[لیث بن سلیم]] نقل شده است و در خبر لیث بن سلیم مشخص نشده که وی حارث بن نوفل است، پس احتمال اینکه وی حارث دیگری جز حارث بن نوفل باشد وجود دارد. به هر حال چون در شرح حال حارث بن نوفل نیز به این [[حدیث]] اشاره شده است<ref>برای نمونه، ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۴۲؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۳۸.</ref> تشخیص اینکه مصداق این دو نام یکی هستند دشوار است.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث ابو عبدالله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۴۴.</ref> | به گفته [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۶۸.</ref>، پسر وی، [[عبدالله بن حارث]]، از او درباره [[نماز]] میت [[حدیثی]] از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است<ref>نیز، ر. ک: ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۹۴.</ref>. [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۱.</ref> با اشاره به این خبر ابن عبدالبر می‌گوید: وی همان [[حارث بن نوفل بن حارث]] است و [[ابن عبدالبر]] به [[خطا]] او را جداگانه آورده است. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲.</ref>، با عنوان «[[حارث غیر منسوب]]» از وی یاد کرده و گوید: [[بخاری]] به این نام اشاره کرده و [[معتقد]] است اگر وی غیر از [[حارث بن نوفل]] باشد شناخته شده نیست. ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲ و ۷۰۳.</ref>، سپس با [[تأیید]] نظر ابن عبدالبر می‌گوید: عجیب است که ابن اثیر به طور قطع آن دو را یکی می‌داند در حالی که [[روایت]] وی درباره نماز میت از [[لیث بن سلیم]] نقل شده است و در خبر لیث بن سلیم مشخص نشده که وی حارث بن نوفل است، پس احتمال اینکه وی حارث دیگری جز حارث بن نوفل باشد وجود دارد. به هر حال چون در شرح حال حارث بن نوفل نیز به این [[حدیث]] اشاره شده است<ref>برای نمونه، ر. ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۴۲؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۳۸.</ref> تشخیص اینکه مصداق این دو نام یکی هستند دشوار است.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث ابو عبدالله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۴۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۸
آشنایی اجمالی
به گفته ابن عبدالبر[۱]، پسر وی، عبدالله بن حارث، از او درباره نماز میت حدیثی از رسول خدا (ص) نقل کرده است[۲]. ابن اثیر[۳] با اشاره به این خبر ابن عبدالبر می‌گوید: وی همان حارث بن نوفل بن حارث است و ابن عبدالبر به خطا او را جداگانه آورده است. ابن حجر[۴]، با عنوان «حارث غیر منسوب» از وی یاد کرده و گوید: بخاری به این نام اشاره کرده و معتقد است اگر وی غیر از حارث بن نوفل باشد شناخته شده نیست. ابن حجر[۵]، سپس با تأیید نظر ابن عبدالبر می‌گوید: عجیب است که ابن اثیر به طور قطع آن دو را یکی می‌داند در حالی که روایت وی درباره نماز میت از لیث بن سلیم نقل شده است و در خبر لیث بن سلیم مشخص نشده که وی حارث بن نوفل است، پس احتمال اینکه وی حارث دیگری جز حارث بن نوفل باشد وجود دارد. به هر حال چون در شرح حال حارث بن نوفل نیز به این حدیث اشاره شده است[۶] تشخیص اینکه مصداق این دو نام یکی هستند دشوار است.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۶۸.
- ↑ نیز، ر. ک: ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۹۴.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۱.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۷۰۲ و ۷۰۳.
- ↑ برای نمونه، ر. ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۴۲؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۳۸.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «حارث ابو عبدالله»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۴۴.