ذی‌طوی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== [[ذی طوی]] == | == [[ذی طوی]] == | ||
* [[ذی طوی]] اسم مکانی است داخل [[حرم]]، در یک فرسخی [[مکّه]] که از آنجا خانه‌های [[مکّه]] دیده می‌‌شود<ref>مجمع البحرین، | * [[ذی طوی]] اسم مکانی است داخل [[حرم]]، در یک فرسخی [[مکّه]] که از آنجا خانه‌های [[مکّه]] دیده می‌‌شود<ref>مجمع البحرین، ص؟؟ ؟.</ref>. محل [[نماز]] [[پیغمبر]] {{صل}} بوده که هر زمان به [[مکّه]] تشریف می‌‌آوردند در [[ذی طوی]] فرود می‌آمدند و شب را در آنجا توقف فرموده، [[نماز صبح]] را در آنجا می‌‌خواندند<ref>اخبار مکّة المشرفة، ج ۱، ص ۴۳۶.</ref>. بنابراین، [[ذی طوی]] مکانی [[مقدّس]]، محترم و [[مبارک]] و محل [[نزول]] [[رسول خدا]] {{صل}} است<ref>ر. ک: [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[فروغ ولایت در دعای ندبه (کتاب)|فروغ ولایت در دعای ندبه]]، [[سلسله مباحث امامت و مهدویت ج۱ (کتاب)|سلسله مباحث امامت و مهدویت]]، ج۱، ص۳۸۹-۳۹۲؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۹۵.</ref>. | ||
== احتمالات درباره [[ذی طوی]] و [[رضوی]] == | == احتمالات درباره [[ذی طوی]] و [[رضوی]] == | ||
* دربارۀ فراز [[دعای ندبه]] {{متن حدیث|أَبِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی}} چند احتمال وجود دارد: | * دربارۀ فراز [[دعای ندبه]] {{متن حدیث|أَبِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی}} چند احتمال وجود دارد: | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۹
ذی طوی
- ذی طوی اسم مکانی است داخل حرم، در یک فرسخی مکّه که از آنجا خانه‌های مکّه دیده می‌‌شود[۱]. محل نماز پیغمبر (ص) بوده که هر زمان به مکّه تشریف می‌‌آوردند در ذی طوی فرود می‌آمدند و شب را در آنجا توقف فرموده، نماز صبح را در آنجا می‌‌خواندند[۲]. بنابراین، ذی طوی مکانی مقدّس، محترم و مبارک و محل نزول رسول خدا (ص) است[۳].
احتمالات درباره ذی طوی و رضوی
- دربارۀ فراز دعای ندبه «أَبِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی» چند احتمال وجود دارد:
- روایاتی آمده است که حضرت مهدی (ع) در ذی طوی غیبتی دارد[۴] و اواخر غیبت و نزدیک ظهور از آنجا فرود خواهد آمد[۵] و این منافاتی با معلوم نبودن مکان ایشان ندارد، چراکه دعای ندبه غیر از رضوی و ذی طوی اضافه کرده که ممکن است، حضرت مهدی در جاهای دیگر هم استقرار داشته باشد[۶]؛ لذا امام (ع) در ذی طوی و رضوی منزل ندارند و این دو مکان به جهت تقدّس و تبرّک در دعای ندبه ذکر شده و حضرت (ع) در این دو مکان زیاد تردّد دارند. ولی این بدان معنا نیست که حضرت در کوه رَضْوی یا در منطقۀ ذی طوی مخفی است، بلکه معنایی کنایی دارد به این معنا که برای حضرت هیچ مکان معینی نیست.
- ممکن است اشاره به این نکته باشد که فِرَق منقرض شدۀ کیسانیه[۷] عقیده داشته‌اند محمد حنفیه در آنها اقامت گزیده، تحت تصرّف امام مهدی (ع) و محلّ تردّد آن حضرت است[۸].
- مقصود از ذی طوی مکّۀ مکرّمه و رَضْوی مدینۀ منورّه باشد[۹].
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، ص؟؟ ؟.
- ↑ اخبار مکّة المشرفة، ج ۱، ص ۴۳۶.
- ↑ ر. ک: صافی گلپایگانی، لطف‌الله، فروغ ولایت در دعای ندبه، سلسله مباحث امامت و مهدویت، ج۱، ص۳۸۹-۳۹۲؛ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۴۹۵.
- ↑ الغیبه نعمانی، ص ۲۹: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ (ع)أَنَّهُ قَالَ: یَکُونُ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیْبَةٌ فِی بَعْضِ هَذِهِ الشِّعَابِ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی نَاحِیَةِ ذِی طُوًی حَتَّی إِذَا کَانَ قَبْلَ خُرُوجِهِ...»
- ↑ الغیبه نعمانی، ص ۱۷۱: «عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ (ع): أَنَّ الْقَائِمَ یَهْبِطُ مِنْ ثَنِیَّةِ ذِی طُوًی فِی عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا...»
- ↑ ر. ک: شوشتری، محمد تقی، دعای ندبه در اسناد، ص ۲۱؛ سید جعفر موسوی‌نسب، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۵۶-۳۶۱؛ مهدی‌پور، علی اکبر، با دعای ندبه در پگاه جمعه، ص ۷۱-۷۴.
- ↑ کیسانیه فِرَق متعددی بوده‌اند: فرقه‌ای می‌‌گفتند محمّد حنفیه نمرده و غیبت کرده و جایش معلوم نیست. فرقه‌ای می‌‌گفتند: در جبال رضوی مقیم شده و فرقه دیگر گفتند او از جهان رفته و فرزندش عبداللّه ابوهاشم بعد از او قائم مقامش شد. بالجمله فرق و اختلافات زیاد داشتند و آنها که گفتند در کوه رضوی است یک فرقه از کیسانیه بوده‌اند. فرق الشیعه نوبختی، ص ۲۶-۳۶؛ التبصیر، ص ۳۴-۳۸.
- ↑ ر. ک: سید جعفر موسوی‌نسب، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۵۶-۳۶۱؛ مهدی‌پور، علی اکبر، با دعای ندبه در پگاه جمعه، ص ۷۱-۷۴.
- ↑ ر. ک: صافی گلپایگانی، لطف‌الله، فروغ ولایت در دعای ندبه، سلسله مباحث امامت و مهدویت، ج۱، ص۳۸۹-۳۹۲؛ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۴۹۵.