عمود: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
'''عمود''' به معنای ستون وسط [[خیمه]]. نیز به معنایی گرز و چوبه‌دستی، که همچون تیغ و نیزه و تیر و کمان، از ابزار [[جنگی]] قدیم بوده است. | '''عمود''' به معنای ستون وسط [[خیمه]]. نیز به معنایی گرز و چوبه‌دستی، که همچون تیغ و نیزه و تیر و کمان، از ابزار [[جنگی]] قدیم بوده است. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در کیفیّت [[شهادت]] [[حضرت]] [[ابا الفضل]]{{ع}} آمده است که پس از آنکه [[حکیم بن طفیل]] در نخلستان کمین کرد و با [[شمشیر]] [[دست]] چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسی با گرزی آهنین بر [[عباس]] زد و او را کشت {{عربی|فضربه ملعون بعمود من حديد فقتله}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۱.</ref>. در مرثیه‌ها نیز گفته می‌شود که پس از [[شهادت]] [[عباس]]{{ع}}، [[امام حسین]]{{ع}} عمود خیمۀ او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این [[خیمه]] به [[شهادت]] رسیده است. در میدان [[عاشورا]]، نمونه‌هایی [[نقل]] شده که کسانی به جای نیزه و [[شمشیر]]، [[دست]] برده و چوب‌ها یا ستون خیمه‌ها را برداشته و با آن به [[دشمن]] حمله کرده‌اند، از جمله [[مادر]] [[شهید]] [[عمرو بن جناده]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۵۷.</ref>. | در کیفیّت [[شهادت]] [[حضرت]] [[ابا الفضل]] {{ع}} آمده است که پس از آنکه [[حکیم بن طفیل]] در نخلستان کمین کرد و با [[شمشیر]] [[دست]] چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسی با گرزی آهنین بر [[عباس]] زد و او را کشت {{عربی|فضربه ملعون بعمود من حديد فقتله}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۱.</ref>. در مرثیه‌ها نیز گفته می‌شود که پس از [[شهادت]] [[عباس]] {{ع}}، [[امام حسین]] {{ع}} عمود خیمۀ او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این [[خیمه]] به [[شهادت]] رسیده است. در میدان [[عاشورا]]، نمونه‌هایی [[نقل]] شده که کسانی به جای نیزه و [[شمشیر]]، [[دست]] برده و چوب‌ها یا ستون خیمه‌ها را برداشته و با آن به [[دشمن]] حمله کرده‌اند، از جمله [[مادر]] [[شهید]] [[عمرو بن جناده]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۵۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴
عمود به معنای ستون وسط خیمه. نیز به معنایی گرز و چوبه‌دستی، که همچون تیغ و نیزه و تیر و کمان، از ابزار جنگی قدیم بوده است.
مقدمه
در کیفیّت شهادت حضرت ابا الفضل (ع) آمده است که پس از آنکه حکیم بن طفیل در نخلستان کمین کرد و با شمشیر دست چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسی با گرزی آهنین بر عباس زد و او را کشت فضربه ملعون بعمود من حديد فقتله[۱]. در مرثیه‌ها نیز گفته می‌شود که پس از شهادت عباس (ع)، امام حسین (ع) عمود خیمۀ او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این خیمه به شهادت رسیده است. در میدان عاشورا، نمونه‌هایی نقل شده که کسانی به جای نیزه و شمشیر، دست برده و چوب‌ها یا ستون خیمه‌ها را برداشته و با آن به دشمن حمله کرده‌اند، از جمله مادر شهید عمرو بن جناده[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۵۷.