جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
حادثهای که در [[عاشورا]] اتفاق افتاد، پیامد تلخ زیر پا نهادن [[پیام غدیر]] از سوی [[امّت]] محمّدی بود. آنان که سر از [[اطاعت]] [[ولیّ خدا]] و [[امام]] [[معصوم]] برتافتند و با غیر [[حجت الهی]] [[بیعت]] کردند، در بستری از [[جاهلیت]] و [[نفاق]] افتادند و رفتهرفته آن [[سیر]]، سرعت گرفت و آن فاصله افزون گشت، تا آنجا که در عاشورای سال ۶۱ [[هجری]] (پنجاه سال پس از [[حادثۀ غدیر]] [[خم]]) [[امّت]] [[فریب]] خورده، بر محور سیاستهای خصمانۀ [[امویان]] گرد آمدند و [[حجت]] [[خدا]] را لب [[تشنه]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رساندند و [[آل اللّه]] را به عنوان [[اسیر]] [[شهر]] به [[شهر]] گرداندند. اگر [[پیام غدیر]] در [[سقیفه]] [[دفن]] نمیشد و اگر [[امام]] [[حق]]، پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[خانهنشین]] نمیگشت و اگر آن [[ظلم]] نخستین توسّط اولین [[ظالم]] در [[حق]] [[آل]] [[محمّد]] صورت نمیگرفت، در [[عاشورا]] تیغ به روی [[فرزندان پیامبر]] نمیکشیدند. اگر [[عاشورا]] را با [[غدیر]] پیوندی [[استوار]] است، چون از سوی جبهۀ [[حق]] در هردو حادثه، تأکید بر [[امامت]] [[امام]] [[معصوم]] و [[ولایت]] [[صالحان]] است، [[سقیفه]] را هم با [[عاشورا]] ارتباطی تنگاتنگ است، چون حادثۀ تلخ [[عاشورا]] نتیجۀ آن [[ظلم]] نخست و [[انحراف]] اوّلیه در [[سقیفه]] است. وقتی [[آل علی]] را کنار زدند، [[آل]] [[سفیان]] [[سلطنت]] یافتند و [[بدعت]] به جای [[سنت]] نشست و کینههای [[بدر]] و [[احد]] و [[احزاب]]، در [[کربلا]] سرباز کرد و [[فرزندان]] [[جاهلیّت]] از [[فرزندان]] [[وحی]]، [[انتقام]] گرفتند. اینجا را باید عمیقتر آموخت و این رابطهها را بهتر باید [[شناخت]].<ref>در زمینۀ پیوند عاشورا و سقیفه به مدخل «عاشورا و سقیفه» در کتاب «فرهنگ عاشورا» از نویسنده مراجعه شود</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۳۸.</ref>. | حادثهای که در [[عاشورا]] اتفاق افتاد، پیامد تلخ زیر پا نهادن [[پیام غدیر]] از سوی [[امّت]] محمّدی بود. آنان که سر از [[اطاعت]] [[ولیّ خدا]] و [[امام]] [[معصوم]] برتافتند و با غیر [[حجت الهی]] [[بیعت]] کردند، در بستری از [[جاهلیت]] و [[نفاق]] افتادند و رفتهرفته آن [[سیر]]، سرعت گرفت و آن فاصله افزون گشت، تا آنجا که در عاشورای سال ۶۱ [[هجری]] (پنجاه سال پس از [[حادثۀ غدیر]] [[خم]]) [[امّت]] [[فریب]] خورده، بر محور سیاستهای خصمانۀ [[امویان]] گرد آمدند و [[حجت]] [[خدا]] را لب [[تشنه]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رساندند و [[آل اللّه]] را به عنوان [[اسیر]] [[شهر]] به [[شهر]] گرداندند. اگر [[پیام غدیر]] در [[سقیفه]] [[دفن]] نمیشد و اگر [[امام]] [[حق]]، پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] [[خانهنشین]] نمیگشت و اگر آن [[ظلم]] نخستین توسّط اولین [[ظالم]] در [[حق]] [[آل]] [[محمّد]] صورت نمیگرفت، در [[عاشورا]] تیغ به روی [[فرزندان پیامبر]] نمیکشیدند. اگر [[عاشورا]] را با [[غدیر]] پیوندی [[استوار]] است، چون از سوی جبهۀ [[حق]] در هردو حادثه، تأکید بر [[امامت]] [[امام]] [[معصوم]] و [[ولایت]] [[صالحان]] است، [[سقیفه]] را هم با [[عاشورا]] ارتباطی تنگاتنگ است، چون حادثۀ تلخ [[عاشورا]] نتیجۀ آن [[ظلم]] نخست و [[انحراف]] اوّلیه در [[سقیفه]] است. وقتی [[آل علی]] را کنار زدند، [[آل]] [[سفیان]] [[سلطنت]] یافتند و [[بدعت]] به جای [[سنت]] نشست و کینههای [[بدر]] و [[احد]] و [[احزاب]]، در [[کربلا]] سرباز کرد و [[فرزندان]] [[جاهلیّت]] از [[فرزندان]] [[وحی]]، [[انتقام]] گرفتند. اینجا را باید عمیقتر آموخت و این رابطهها را بهتر باید [[شناخت]].<ref>در زمینۀ پیوند عاشورا و سقیفه به مدخل «عاشورا و سقیفه» در کتاب «فرهنگ عاشورا» از نویسنده مراجعه شود</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۳۸.</ref>. | ||
== تجربه غدیر برای عاشورا == | == تجربه غدیر برای عاشورا == | ||
[[جاودانگی]] و انکارناپذیری "واقعۀ [[عاشورا]]" و زنده ماندن و جوشش روزافزون آن، در سایۀ [[فرهنگ]] ذکر، یاد، [[احیا]] و برپایی مراسم [[عزاداری]] و [[گریه]] و [[نوحه]] بر کشتگان آن حادثه است. گویند یکی از خلفای [[دولت]] [[عثمانی]] در روز عاشورایی سروصدایی شنید، از وزیرش پرسید: چه خبر است؟ گفت: [[روز عاشورا]] و مراسم [[عزاداری]] [[امام حسین|سیّد الشهدا]]ست. گفت: هزار سال از آن واقعه میگذرد، الآن چه مناسبت برای [[نوحه]] و عزاست؟ گفت: ما دربارۀ [[غدیر خم]]، به [[اعتماد]] اینکه صدهزار نفر حضور داشتند و واقعه را دیدند و [[کلام پیامبر]] را شنیدند، کوتاه آمدیم، و دو ماه پس از آن، با [[رحلت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} آن حادثه را منکر شدند یا [[تحریف]] کردند. گفتیم: دربارۀ [[عاشورا]] نباید این مسأله تکرار شود. این است که همهساله به یاد آن روز، [[نوحه]] و مراسم برپا میکنیم تا فراموش نشود. این تجربۀ [[غدیر]] برای [[عاشورا]] بود. اکنون نیز اگر [[عید غدیر خم]] و آن واقعه و گرامیداشت آن روز در کار نباشد و [[نسل]] معاصر با [[فرهنگ غدیر]] و مباحث [[ولایت]] و [[امامت]] آشنا نباشند و مستندات این [[اعتقاد]] [[شیعی]] را ندانند و بر محور آن [[تبلیغات]] [[شایسته]] انجام نگیرد، خطر [[فراموشی]] یا [[تحریف]] یا غدیرزدایی وجود دارد. پس امروز هم همان تجربه به کار میآید و [[عید غدیر]] باید با شکوه تمام و با همۀ محتوای غدیری و [[فلسفۀ سیاسی]] و ابعاد تربیتیاش برگزار شود و این [[باور]] [[ناب]] به نسلهای [[آینده]] منتقل گردد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۵۹.</ref>. | [[جاودانگی]] و انکارناپذیری "واقعۀ [[عاشورا]]" و زنده ماندن و جوشش روزافزون آن، در سایۀ [[فرهنگ]] ذکر، یاد، [[احیا]] و برپایی مراسم [[عزاداری]] و [[گریه]] و [[نوحه]] بر کشتگان آن حادثه است. گویند یکی از خلفای [[دولت]] [[عثمانی]] در روز عاشورایی سروصدایی شنید، از وزیرش پرسید: چه خبر است؟ گفت: [[روز عاشورا]] و مراسم [[عزاداری]] [[امام حسین|سیّد الشهدا]]ست. گفت: هزار سال از آن واقعه میگذرد، الآن چه مناسبت برای [[نوحه]] و عزاست؟ گفت: ما دربارۀ [[غدیر خم]]، به [[اعتماد]] اینکه صدهزار نفر حضور داشتند و واقعه را دیدند و [[کلام پیامبر]] را شنیدند، کوتاه آمدیم، و دو ماه پس از آن، با [[رحلت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} آن حادثه را منکر شدند یا [[تحریف]] کردند. گفتیم: دربارۀ [[عاشورا]] نباید این مسأله تکرار شود. این است که همهساله به یاد آن روز، [[نوحه]] و مراسم برپا میکنیم تا فراموش نشود. این تجربۀ [[غدیر]] برای [[عاشورا]] بود. اکنون نیز اگر [[عید غدیر خم]] و آن واقعه و گرامیداشت آن روز در کار نباشد و [[نسل]] معاصر با [[فرهنگ غدیر]] و مباحث [[ولایت]] و [[امامت]] آشنا نباشند و مستندات این [[اعتقاد]] [[شیعی]] را ندانند و بر محور آن [[تبلیغات]] [[شایسته]] انجام نگیرد، خطر [[فراموشی]] یا [[تحریف]] یا غدیرزدایی وجود دارد. پس امروز هم همان تجربه به کار میآید و [[عید غدیر]] باید با شکوه تمام و با همۀ محتوای غدیری و [[فلسفۀ سیاسی]] و ابعاد تربیتیاش برگزار شود و این [[باور]] [[ناب]] به نسلهای [[آینده]] منتقل گردد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۵۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |