فساد بنی امیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۳

مقدمه

یکی از علل قیام سید الشهدا (ع)، فساد دودمان بنی امیّه (شجرۀ ملعونه) بود که حکومت اسلامی را در دست گرفته، کینه‌های دیرین خود را بر ضدّ اسلام و پیامبر، اعمال می‌کردند. فساد گستردۀ امویان را که از اسباب عمدۀ نهضت حسینی و امتناع آن امام شهید از بیعت با یزید بود، می‌‌توان چنین شمرد:

اسلام‌زدایی و تحریف معارف دین و بدعت گذاری.
ترویج فرهنگ جبر و سکوت و تسلیم.
غارت بیت المال و صرف آن در راه منافع و امیال شخصی.
فساد اخلاق و ترویج شراب و شهوت و قمار.
احیاء تعصب‌های قومی و ارزش‌های دوران جاهلی.
به کار گماردن عناصر نالایق و فاسد، تن‌ها به دلیل "اموی" بودن.
حیله گری و تزویر و تبلیغات دروغین.
کینه و عداوت آنان با آل علی (ع).
محروم کردن شیعیان ائمّه از مناصب سیاسی و حقوق اجتماعی و اقتصادی.
کشتار‌های دسته جمعی مسلمانان و سرکوب آنان در شهرها.
دستگیری، حبس و کشتن چهره‌های درخشان و انقلابی و آگاه مسلمان که هوادار اهل بیت بودند.
بیعت گرفتن اجباری از مردم و سران قبایل به نفع یزید.

فساد‌های فوق، از دورۀ روی کار آمدن معاویه آغاز شد و روز به روز گسترده‌تر و شدیدتر گردید و با مرگ معاویه و خلافت یزید، به اوج خود رسید و اسلام را در آستانۀ کامل نابودی قرار داد. در کتبی که به تشریح فلسفۀ قیام حسینی پرداخته، اینگونه فساد‌ها به‌طور مشروحتر بیان شده است^[۱].

امام حسین (ع) در سخنان متعدّدی فساد بنی امیّه را مطرح فرموده است. از جمله در نطقی که پس از فرود آمدن در "بیضه" ایراد کرد و روی اطاعت از شیطان، ترک اطاعت خدا، فساد آشکار، تعطیل حدود الهی، حلال کردن حرام‌های خدا و تحریم حلال الهی و بیت المال را ملک خود دانستن تأکید نمود: «....أَلاَ وَ إِنَّ هَؤُلاَءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ، وَ تَرَكُوا طَاعَةَ الرَّحْمَنِ، وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ، وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ، وَ اِسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْءِ، وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ، وَ حَرَّمُوا حَلاَلَه...»^[۲]. و در سخن معروف خویش پس از فرود آمدن در سرزمین کربلا، روی دگرگونی اوضاع و عمل نشدن به حق و نکوهیده ندانستن باطل تأکید کرده فرمود: «أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ...»^[۳]. اکنون که دیده هیچ نبیند به غیر ظلم باید ز جان گذشت کزین زندگی چه سود؟^[۴].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ از جمله می‌توان به کتاب‌های: حیاة الامام الحسین (ج ۲)، معاویه سردسته تبهکاران، درسی که حسین به انسان‌ها آموخت، شیعه و زمامداران خودسر، اوراق سیاه، معاویه و تاریخ، ارزیابی انقلاب امام حسین (ع)، پرتوی از عظمت حسین (ع) و تاریخ مفصل اسلام(عمار زاده)، ص۳۰۸ و... مراجعه کرد.
↑ تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۹.
↑ لهوف، سید بن طاووس، ص۳۴.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۳.

[1] از جمله می‌توان به کتاب‌های: حیاة الامام الحسین (ج ۲)، معاویه سردسته تبهکاران، درسی که حسین به انسان‌ها آموخت، شیعه و زمامداران خودسر، اوراق سیاه، معاویه و تاریخ، ارزیابی انقلاب امام حسین (ع)، پرتوی از عظمت حسین (ع) و تاریخ مفصل اسلام(عمار زاده)، ص۳۰۸ و... مراجعه کرد.

[2] تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۹.

[3] لهوف، سید بن طاووس، ص۳۴.

[4] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-یکی از [[علل]] [[قیام]] [[سید الشهدا]]{{ع}}، [[فساد]] [[دودمان]] [[بنی امیّه]] ([[شجرۀ ملعونه]]) بود که [[حکومت اسلامی]] را در [[دست]] گرفته، کینه‌های دیرین خود را بر ضدّ [[اسلام]] و [[پیامبر]]، [[اعمال]] می‌کردند. [[فساد]] گستردۀ [[امویان]] را که از اسباب عمدۀ [[نهضت حسینی]] و [[امتناع]] آن [[امام]] [[شهید]] از [[بیعت]] با [[یزید]] بود، می‌‌توان چنین شمرد:
+یکی از [[علل]] [[قیام]] [[سید الشهدا]] {{ع}}، [[فساد]] [[دودمان]] [[بنی امیّه]] ([[شجرۀ ملعونه]]) بود که [[حکومت اسلامی]] را در [[دست]] گرفته، کینه‌های دیرین خود را بر ضدّ [[اسلام]] و [[پیامبر]]، [[اعمال]] می‌کردند. [[فساد]] گستردۀ [[امویان]] را که از اسباب عمدۀ [[نهضت حسینی]] و [[امتناع]] آن [[امام]] [[شهید]] از [[بیعت]] با [[یزید]] بود، می‌‌توان چنین شمرد:
-#اسلام‌زدایی و [[تحریف]] [[معارف دین]] و [[بدعت]] گذاری.
+# اسلام‌زدایی و [[تحریف]] [[معارف دین]] و [[بدعت]] گذاری.
 # [[ترویج]] [[فرهنگ]] [[جبر]] و [[سکوت]] و [[تسلیم]].
 # [[غارت]] [[بیت المال]] و صرف آن در [[راه]] [[منافع]] و [[امیال]] شخصی.
 # [[فساد]] [[اخلاق]] و [[ترویج]] شراب و [[شهوت]] و قمار.
 # [[احیاء]] تعصب‌های قومی و ارزش‌های دوران [[جاهلی]].
-#به کار گماردن عناصر نالایق و [[فاسد]]، تن‌ها به [[دلیل]] "[[اموی]]" بودن.
+# به کار گماردن عناصر نالایق و [[فاسد]]، تن‌ها به [[دلیل]] "[[اموی]]" بودن.
 # [[حیله]] گری و [[تزویر]] و [[تبلیغات]] دروغین.
-# [[کینه]] و [[عداوت]] آنان با [[آل علی]]{{ع}}.
+# [[کینه]] و [[عداوت]] آنان با [[آل علی]] {{ع}}.
 # [[محروم]] کردن [[شیعیان]] [[ائمّه]] از [[مناصب]] [[سیاسی]] و [[حقوق اجتماعی]] و [[اقتصادی]].
-#کشتار‌های دسته جمعی [[مسلمانان]] و [[سرکوب]] آنان در [[شهرها]].
+# کشتار‌های دسته جمعی [[مسلمانان]] و [[سرکوب]] آنان در [[شهرها]].
 # [[دستگیری]]، [[حبس]] و کشتن چهره‌های درخشان و انقلابی و [[آگاه]] [[مسلمان]] که [[هوادار اهل بیت]] بودند.
 # [[بیعت گرفتن]] اجباری از [[مردم]] و سران [[قبایل]] به نفع [[یزید]].
-فساد‌های فوق، از دورۀ روی کار آمدن [[معاویه]] آغاز شد و روز به روز گسترده‌تر و شدیدتر گردید و با [[مرگ]] [[معاویه]] و [[خلافت]] [[یزید]]، به اوج خود رسید و [[اسلام]] را در آستانۀ کامل نابودی قرار داد. در کتبی که به تشریح فلسفۀ [[قیام]] [[حسینی]] پرداخته، اینگونه فساد‌ها به‌طور مشروحتر بیان شده است<ref>از جمله می‌توان به کتاب‌های: حیاة الامام الحسین (ج ۲)، معاویه سردسته تبهکاران، درسی که حسین به انسان‌ها آموخت، شیعه و زمامداران خودسر، اوراق سیاه، معاویه و تاریخ، ارزیابی انقلاب امام حسین{{ع}}، پرتوی از عظمت حسین{{ع}} و تاریخ مفصل اسلام(عمار زاده)، ص۳۰۸ و... مراجعه کرد.</ref>.
+فساد‌های فوق، از دورۀ روی کار آمدن [[معاویه]] آغاز شد و روز به روز گسترده‌تر و شدیدتر گردید و با [[مرگ]] [[معاویه]] و [[خلافت]] [[یزید]]، به اوج خود رسید و [[اسلام]] را در آستانۀ کامل نابودی قرار داد. در کتبی که به تشریح فلسفۀ [[قیام]] [[حسینی]] پرداخته، اینگونه فساد‌ها به‌طور مشروحتر بیان شده است<ref>از جمله می‌توان به کتاب‌های: حیاة الامام الحسین (ج ۲)، معاویه سردسته تبهکاران، درسی که حسین به انسان‌ها آموخت، شیعه و زمامداران خودسر، اوراق سیاه، معاویه و تاریخ، ارزیابی انقلاب امام حسین {{ع}}، پرتوی از عظمت حسین {{ع}} و تاریخ مفصل اسلام(عمار زاده)، ص۳۰۸ و... مراجعه کرد.</ref>.
-[[امام حسین]]{{ع}} در سخنان متعدّدی [[فساد]] [[بنی امیّه]] را مطرح فرموده است. از جمله در نطقی که پس از فرود آمدن در "[[بیضه]]" ایراد کرد و روی [[اطاعت]] از [[شیطان]]، ترک [[اطاعت خدا]]، [[فساد]] آشکار، تعطیل [[حدود الهی]]، [[حلال]] کردن حرام‌های [[خدا]] و [[تحریم]] [[حلال]] [[الهی]] و [[بیت المال]] را [[ملک]] خود دانستن تأکید نمود: {{متن حدیث|....أَلاَ وَ إِنَّ هَؤُلاَءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ، وَ تَرَكُوا طَاعَةَ الرَّحْمَنِ، وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ، وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ، وَ اِسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْءِ، وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ، وَ حَرَّمُوا حَلاَلَه...}}<ref>تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۹.</ref>. و در سخن معروف خویش پس از فرود آمدن در [[سرزمین کربلا]]، روی دگرگونی اوضاع و عمل نشدن به [[حق]] و نکوهیده ندانستن [[باطل]] تأکید کرده فرمود: {{متن حدیث|أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ...}}<ref>لهوف، سید بن طاووس، ص۳۴.</ref>. اکنون که دیده هیچ نبیند به غیر [[ظلم]] باید ز [[جان]] گذشت کزین [[زندگی]] چه سود؟<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۳.</ref>.
+[[امام حسین]] {{ع}} در سخنان متعدّدی [[فساد]] [[بنی امیّه]] را مطرح فرموده است. از جمله در نطقی که پس از فرود آمدن در "[[بیضه]]" ایراد کرد و روی [[اطاعت]] از [[شیطان]]، ترک [[اطاعت خدا]]، [[فساد]] آشکار، تعطیل [[حدود الهی]]، [[حلال]] کردن حرام‌های [[خدا]] و [[تحریم]] [[حلال]] [[الهی]] و [[بیت المال]] را [[ملک]] خود دانستن تأکید نمود: {{متن حدیث|....أَلاَ وَ إِنَّ هَؤُلاَءِ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيْطَانِ، وَ تَرَكُوا طَاعَةَ الرَّحْمَنِ، وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ، وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ، وَ اِسْتَأْثَرُوا بِالْفَيْءِ، وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ، وَ حَرَّمُوا حَلاَلَه...}}<ref>تاریخ طبری، ج۶، ص۲۲۹.</ref>. و در سخن معروف خویش پس از فرود آمدن در [[سرزمین کربلا]]، روی دگرگونی اوضاع و عمل نشدن به [[حق]] و نکوهیده ندانستن [[باطل]] تأکید کرده فرمود: {{متن حدیث|أَ لاَ تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ، وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ...}}<ref>لهوف، سید بن طاووس، ص۳۴.</ref>. اکنون که دیده هیچ نبیند به غیر [[ظلم]] باید ز [[جان]] گذشت کزین [[زندگی]] چه سود؟<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۷۳.</ref>.
 == منابع ==