جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[لیلة الهریر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[لیلة الهریر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
'''لیلة الهریر''' یکی از شبهای سخت و پُرنبرد در [[جنگ صفین]] است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به [[نقل روایات]]، [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} آن [[شب]] ۵۲۳ بار [[تکبیر]] گفت و در هر تکبیر، [[دشمنی]] را به [[خاک]] افکند. | '''لیلة الهریر''' یکی از شبهای سخت و پُرنبرد در [[جنگ صفین]] است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به [[نقل روایات]]، [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} آن [[شب]] ۵۲۳ بار [[تکبیر]] گفت و در هر تکبیر، [[دشمنی]] را به [[خاک]] افکند. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
به [[نقل]] [[ابن ابی الحدید]]، [[حضرت علی]] {{ع}} خطبهای حماسی خواند و [[یاران]] را به [[نبرد]] برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان [[عرب]] را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست میکردند، حضرت میگرفت و دوباره حمله میکرد<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱</ref>. ضربات چنان سهمگین بود که [[معاویه]] دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به [[فکر]] فرار شبانه افتاد. ولی [[نیرنگ]] "[[قرآن]] بر سر نیزهکردن" را همان [[شب]] پرداختند و صبح، قرآنها را برفراز نیزه کردند و سبب [[اختلاف]] در [[سپاه]] [[امام علی|علی]]{{ع}} و پیش آمدن ماجرای [[حکمیّت]] شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵</ref>. هریر به معنای زوزۀ سگ است<ref>مجمع البحرین</ref>. آن [[شب]] ضربات [[امام علی|علی]]{{ع}} و کشتهها و زخمیهای [[سپاه شام]] آنقدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ [[باطل]] به گوش میآمد. ازاینرو آن [[شب]] حماسی و بینظیر را که از افتخارات [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} است، "لیلة الهریر" نام نهادهاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۳.</ref>. | به [[نقل]] [[ابن ابی الحدید]]، [[حضرت علی]] {{ع}} خطبهای حماسی خواند و [[یاران]] را به [[نبرد]] برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان [[عرب]] را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست میکردند، حضرت میگرفت و دوباره حمله میکرد<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱</ref>. ضربات چنان سهمگین بود که [[معاویه]] دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به [[فکر]] فرار شبانه افتاد. ولی [[نیرنگ]] "[[قرآن]] بر سر نیزهکردن" را همان [[شب]] پرداختند و صبح، قرآنها را برفراز نیزه کردند و سبب [[اختلاف]] در [[سپاه]] [[امام علی|علی]] {{ع}} و پیش آمدن ماجرای [[حکمیّت]] شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵</ref>. هریر به معنای زوزۀ سگ است<ref>مجمع البحرین</ref>. آن [[شب]] ضربات [[امام علی|علی]] {{ع}} و کشتهها و زخمیهای [[سپاه شام]] آنقدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ [[باطل]] به گوش میآمد. ازاینرو آن [[شب]] حماسی و بینظیر را که از افتخارات [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} است، "لیلة الهریر" نام نهادهاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۳.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |