محمد بن ابراهیم بن مهزیار: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[سید ابن طاووس]]، "محمد بن ابراهیم بن مهزیار" و پدرش ([[ابراهیم بن مهزیار]]) را از [[وکلای امام مهدی|وکلا]] و [[نواب امام مهدی|نواب]] معروف دانسته که شیعیان امامیه در نیابت او و پدرش اختلافی ندارند. صدوق نیز او را جزء وکلای منصوب از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} دانسته و در توقیعی که در شأن او وارد شده چنین آمده است. "ما تو را به جای پدرت منصوب کردیم، پس خدا را سپاسگزار باش"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۲۰.</ref> بنا به روایت کلینی و مفید، وی چند روز بعد، نامهای مبنی بر جانشینی پدرش در اهواز دریافت کرد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۱۶.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۷.</ref>. | * [[سید ابن طاووس]]، "محمد بن ابراهیم بن مهزیار" و پدرش ([[ابراهیم بن مهزیار]]) را از [[وکلای امام مهدی|وکلا]] و [[نواب امام مهدی|نواب]] معروف دانسته که شیعیان امامیه در نیابت او و پدرش اختلافی ندارند. صدوق نیز او را جزء وکلای منصوب از ناحیه [[امام زمان]] {{ع}} دانسته و در توقیعی که در شأن او وارد شده چنین آمده است. "ما تو را به جای پدرت منصوب کردیم، پس خدا را سپاسگزار باش"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۲۰.</ref> بنا به روایت کلینی و مفید، وی چند روز بعد، نامهای مبنی بر جانشینی پدرش در اهواز دریافت کرد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۱۶.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۷.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۲
مقدمه
- سید ابن طاووس، "محمد بن ابراهیم بن مهزیار" و پدرش (ابراهیم بن مهزیار) را از وکلا و نواب معروف دانسته که شیعیان امامیه در نیابت او و پدرش اختلافی ندارند. صدوق نیز او را جزء وکلای منصوب از ناحیه امام زمان (ع) دانسته و در توقیعی که در شأن او وارد شده چنین آمده است. "ما تو را به جای پدرت منصوب کردیم، پس خدا را سپاسگزار باش"[۱] بنا به روایت کلینی و مفید، وی چند روز بعد، نامهای مبنی بر جانشینی پدرش در اهواز دریافت کرد[۲][۳].
جستارهای وابسته
- ابراهیم بن مهزیار اهوازی (پدر)
- علی بن مهزیار اهوازی (عمو)
منابع
پانویس
- ↑ غیبة طوسی، ص ۲۲۰.
- ↑ آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۱۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۷.