چکمه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۷

مقدمه

کفش خاصّی که نظامیان برپا می‌‌کنند، به‌ویژه در میدان نبرد. آنچه در اذهان عموم از این کلمه تداعی می‌‌شود، “چکمه شمر” است که در آخرین لحظات حیات سید الشهدا (ع) با چکمه بر روی سینه آن حضرت رفت و آنگاه سر مبارکش را از تن جدا کرد. تعبیر مقاتل چنین است که: و جلس على صدر الحسين و قبض على لحيته و هم بقتله^[۱]^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۵۶.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۴۷.

[1] بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۵۶.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۴۷.

[۱]

[۲]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[کفش]] خاصّی که [[نظامیان]] برپا می‌‌کنند، به‌ویژه در میدان [[نبرد]]. آنچه در اذهان عموم از این کلمه تداعی می‌‌شود، “چکمه شمر” است که در آخرین لحظات [[حیات]] [[سید الشهدا]]{{ع}} با چکمه بر روی سینه آن [[حضرت]] رفت و آنگاه سر مبارکش را از تن جدا کرد. تعبیر مقاتل چنین است که: {{عربی|و جلس على صدر الحسين و قبض على لحيته و هم بقتله}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۵۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۴۷.</ref>.
+[[کفش]] خاصّی که [[نظامیان]] برپا می‌‌کنند، به‌ویژه در میدان [[نبرد]]. آنچه در اذهان عموم از این کلمه تداعی می‌‌شود، “چکمه شمر” است که در آخرین لحظات [[حیات]] [[سید الشهدا]] {{ع}} با چکمه بر روی سینه آن [[حضرت]] رفت و آنگاه سر مبارکش را از تن جدا کرد. تعبیر مقاتل چنین است که: {{عربی|و جلس على صدر الحسين و قبض على لحيته و هم بقتله}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۵۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۴۷.</ref>.
 == منابع ==