کتابت قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:


==مقدمه==
== مقدمه ==
منظور از اصطلاح «[[کتابت قرآن]]» یا «[[کتابت وحی]]»، [[نگارش]] [[آیات قرآن کریم]] بر نوشت‏ افزارهای مختلف [[عصر نزول]] مانند سنگ، استخوان، لیف خرما، پوست و... است که عاملان و مباشران آن، گروهی از برجستگان [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} و تحت [[نظارت]] و اشراف آن [[حضرت]] بودند.
منظور از اصطلاح «[[کتابت قرآن]]» یا «[[کتابت وحی]]»، [[نگارش]] [[آیات قرآن کریم]] بر نوشت‏ افزارهای مختلف [[عصر نزول]] مانند سنگ، استخوان، لیف خرما، پوست و... است که عاملان و مباشران آن، گروهی از برجستگان [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} و تحت [[نظارت]] و اشراف آن [[حضرت]] بودند.


به طور کلی یکی از امتیازات [[قرآن کریم]] بر دیگر [[کتاب‏‌های آسمانی]] آن است که با وجود اینکه عرب‏‌ها چندان با نگارش آشنا نبودند و با توجه به [[حافظه]] [[قوی]] خود تمایلی به ‏این کار نداشتند، قرآن کریم به سفارش [[رسول]] گرامی{{صل}} هم‏زمان با [[نزول]]، نگارش یافت و این روند تا پایان دوران [[رسالت]] ادامه یافت؛ به ‏گونه‌‏ای که با پایان‏ یافتن دوره نزول، تمام [[آیات قرآن]] مکتوب شده بود<ref>محمد‏ بن ‏بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم ‏القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۲۳۸؛ محمود رامیار؛ تاریخ قرآن؛ ص۲۵۷-۲۶۱؛ محمد عبدالعظیم زرقانی؛ مناهل ‏العرفان فی علوم‏ القرآن؛ ج۱، ص۲۴۶-۲۴۸؛ عبدالصبور شاهین؛ تاریخ‏ القرآن؛ ص۳۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۸۴۶.</ref>
به طور کلی یکی از امتیازات [[قرآن کریم]] بر دیگر [[کتاب‏‌های آسمانی]] آن است که با وجود اینکه عرب‏‌ها چندان با نگارش آشنا نبودند و با توجه به [[حافظه]] [[قوی]] خود تمایلی به ‏این کار نداشتند، قرآن کریم به سفارش [[رسول]] گرامی {{صل}} هم‏زمان با [[نزول]]، نگارش یافت و این روند تا پایان دوران [[رسالت]] ادامه یافت؛ به ‏گونه‌‏ای که با پایان‏ یافتن دوره نزول، تمام [[آیات قرآن]] مکتوب شده بود<ref>محمد‏ بن ‏بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم ‏القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۲۳۸؛ محمود رامیار؛ تاریخ قرآن؛ ص۲۵۷-۲۶۱؛ محمد عبدالعظیم زرقانی؛ مناهل ‏العرفان فی علوم‏ القرآن؛ ج۱، ص۲۴۶-۲۴۸؛ عبدالصبور شاهین؛ تاریخ‏ القرآن؛ ص۳۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص۸۴۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸

مقدمه

منظور از اصطلاح «کتابت قرآن» یا «کتابت وحی»، نگارش آیات قرآن کریم بر نوشت‏ افزارهای مختلف عصر نزول مانند سنگ، استخوان، لیف خرما، پوست و... است که عاملان و مباشران آن، گروهی از برجستگان اصحاب رسول خدا (ص) و تحت نظارت و اشراف آن حضرت بودند.

به طور کلی یکی از امتیازات قرآن کریم بر دیگر کتاب‏‌های آسمانی آن است که با وجود اینکه عرب‏‌ها چندان با نگارش آشنا نبودند و با توجه به حافظه قوی خود تمایلی به ‏این کار نداشتند، قرآن کریم به سفارش رسول گرامی (ص) هم‏زمان با نزول، نگارش یافت و این روند تا پایان دوران رسالت ادامه یافت؛ به ‏گونه‌‏ای که با پایان‏ یافتن دوره نزول، تمام آیات قرآن مکتوب شده بود[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. محمد‏ بن ‏بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم ‏القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، ص۲۳۸؛ محمود رامیار؛ تاریخ قرآن؛ ص۲۵۷-۲۶۱؛ محمد عبدالعظیم زرقانی؛ مناهل ‏العرفان فی علوم‏ القرآن؛ ج۱، ص۲۴۶-۲۴۸؛ عبدالصبور شاهین؛ تاریخ‏ القرآن؛ ص۳۷.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص۸۴۶.