زینب بنت جحش در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

== ازدواج‌های [[زینب]] با [[زید]] و [[پیامبر]] {{صل}} ==

البته به نظر می‌‌رسد بنابر روایت [[ابن زید]]، که مناسب‌تر و همخوان‌تر با آیه است، [[نزول آیه]] یاد شده درباره [[ام‌کلثوم]] دختر [[عقبه]] باشد که [[اختیار]] ازدواج خود را به [[پیامبر]] {{صل}} سپرد و [[تمایل]] داشت پیامبر با او ازدواج کند؛ اما چون پیامبر او را به ازدواج فرد دیگری در آورد، نپذیرفت،<ref> جامع البیان، ج ۲۲، ص ۱۰؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۹، ص ۳۱۳۴؛ احکام القرآن، ج ۳، ص ۱۵۳۹.</ref> در نتیجه، [[ارتباط]] دادن آیه یاد شده با ازدواج [[زینب]] با زید از باب [[تطبیق]] و مشابهت در برخی اجزای حادثه بوده است. افزون بر این، آیه دلالت‌های دیگری نیز دارد و نمی‌توان آن را به موضوع [[انتخاب همسر]] محدود ساخت.

در بخش نخست آیه {{متن قرآن|وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به کسی که خداوند و خود تو بدو نعمت رسانده بودید گفتی که: همسرت را برای خویش نگه دار (و طلاق مده) و از خداوند پروا کن و چیزی را که خداوند آشکار کننده آن بود در دل نگه می‌داشتی و از مردم می‌ترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر بود که از او بترسی و چون زید نیازی از او برآورد او را به همسری تو درآوردیم تا مؤمنان را در ازدواج با همسران (طلاق داده) پسرخواندگانشان چون نیازی را از آنان برآورده باشند تنگنایی نباشد و فرمان خداوند انجام‌ یافتنی است» سوره احزاب، آیه ۳۷.</ref> به تلاش‌های [[پیامبر اکرم]] {{صل}} برای دوام [[زندگی]] [[زید]] با زینب اشاره شده است: {{متن قرآن|وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ}}. از این آیه برمی‌آید هنگامی که [[زید]] نزد پیامبر آمده بود، [[تصمیم]] گرفته بود [[همسر]] خود را طلاق دهد.

[[مفسران]] درباره چیزی که پیامبر {{صل}} نگران فاش شدن آن بود، به اختلاف ‌گراییده‌اند: اغلب [[مفسران شیعه]]<ref> التبیان، ج ۸، ص ۳۴۴؛ مجمع البیان، ج ۸، ص ۱۶۱ـ۱۶۲؛ المیزان، ج ۱۶، ص ۳۲۲.</ref> و [[سنی]]<ref>تفسیر ثعلبی، ج ۸، ص ۴۸؛ تفسیر سمعانی، ج ۴، ص ۲۸۶ـ۲۸۷؛ تفسیر بغوی، ج ۳، ص ۵۳۱ـ۵۳۲.</ref> براین باورند که پیامبر {{صل}} به وسیله [[وحی الهی]] [[آگاه]] شد که زید و زینب از هم جدا خواهند شد و پیامبر به [[فرمان خداوند]] با زینب [[ازدواج]] خواهد کرد؛ اما هنگامی که زید از [[تصمیم]] خود برای [[طلاق]] زینب [[سخن]] گفت، پیامبر {{صل}} به رغم اطلاعش از جدایی آنها در [[آینده]] نزدیک، این موضوع را پنهان نگاه داشت و به زید توصیه کرد که [[تقوا]] داشته باشد و همسرش را طلاق ندهد. این [[تفسیر]] از [[امام سجاد]] {{ع}} [[نقل]] شده است و همه مفسرانی که این دیدگاه را پذیرفته‌اند آن را [[بهترین]] تفسیر و سازگار با [[آیات]] دیگر دانسته‌اند. بر پایه روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} نیز [[نگرانی]] پیامبر آن بود که مبادا [[منافقان]] بگویند پیامبر، [[زن]] [[شوهرداری]] را [[همسر]] آینده خود دانسته است<ref>الامالی، صدوق، ص ۱۵۳.</ref>.

[[علامه طباطبایی]] نیز با تأکید بر [[تربیت الهی]] پیامبر {{صل}} و غالب بودن آن بر [[تمایلات فطری]] و [[نفسانی]] که در وجود هر [[انسانی]] هست آن [[حضرت]] را از [[اتهام]] شیفتگی به [[زینب]]، مبرّا دانسته است <ref> المیزان، ج ۱۶، ص ۳۲۳.</ref>. درباره [[نادرستی]] شیفتگی [[پیامبر]] نسبت به زینب می‌توان افزود که پیامبر، دختر عمه خود زینب را به خوبی می‌شناخت و پیوسته او را می‌دید و نمی‌توان پذیرفت که با یک نظر، شیفته او شده باشد. ضمن آنکه پیامبر خود، زینب را به [[ازدواج]] با [[زید]] سفارش کرد و اگر تمایلی به ازدواج با او داشت، همان هنگام می‌توانست با وی ازدواج کند، چنان که زینب نیز آن را ترجیح می‌داد.<ref> المعجم الکبیر، ج ۲۴، ص ۴۶؛ تفسیر ثعلبی، ج ۸، ص ۴۶.</ref> به هر حال در پی این ازدواج، [[منافقان]] فضای [[مدینه]] را علیه پیامبر[[تغییر]] داده و می‌گفتند: چگونه پیامبر ازدواج با [[همسر]] فرزند را [[حرام]] دانسته؛ ولی خود چنین می‌کند.<ref>اسباب النزول، ص ۳۶۵.</ref> [[آیات]] ۳۷ به بعد [[سوره احزاب]]، از دغدغه‌های [[رسول خدا]] {{صل}} و [[ترس]] از طعنه‌های [[مردم]]، [[سخن]] گفته و به پیامبر [[اطمینان]] داده که [[خداوند]] کافی است و جز از او هراسی نداشته باشید. در [[آیه]] {{متن قرآن|مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}}<ref>«محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰.</ref> [[قرارداد]] [[فرزندخواندگی]] افراد [[لغو]] گردید و از آن پس [[زید بن محمد]]، به [[زید بن حارثه]] تغییر نام داد. در آیات {{متن قرآن|مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ}}<ref>«خداوند در درون هیچ کس دو دل ننهاده است؛ و آن همسرانتان را که «ظهار» می‌کنید مادران (راستین) شما و فرزند خواندگانتان را پسران (راستین) شما نکرده است؛ این تنها گفتار شما بر زبانتان است و خداوند است که حقّ می‌گوید و اوست که راه را نشان می‌دهد» سوره احزاب، آیه ۴.</ref>، {{متن قرآن|ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}}<ref>«آنان را به (نام) پدرانشان بخوانید، این نزد خداوند دادگرانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید برادران دینی و وابستگان شمایند و شما را در آنچه اشتباه کرده‌اید گناهی نیست اما در آنچه دل‌هایتان به قصد، خواسته است (گناهکارید) و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده» سوره احزاب، آیه ۵.</ref> نیز بیان شده که نسبت [[فرزندی]]، نسبتی نیست که بتوان با سخن یا قراردادی شفاهی آن را ایجاد کرد. (زید بن حارثه) [[ولیمه]] متمایز پیامبر به هنگام ازدواجش با زینب، به نوعی [[اعلان]] عمومی مقابله با برخی [[آداب و رسوم]] [[نادرست]] پیشین بود. [[مهمانان]] پس از حضور در [[مراسم]] [[دعوت]]، به گفت‌وگوهای طولانی خود پرداختند و [[منزل]] پیامبر را ترک نکردند که آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! به خانه‌های پیامبر وارد نشوید مگر به شما برای (خوردن) خوراک، اجازه دهند- بی‌آنکه چشم به راه آماده شدن آن (خوراک) باشید- ولی چون فرا خوانده شدید درون روید و چون خوراک خوردید پراکنده شوید و دل به گفت و گو نسپارید که این (کار) پیامبر را آزار می‌دهد و از شما شرم می‌دارد ولی خداوند از (گفتن) حقیقت شرم نمی‌کند و چون از آنان چیزی خواستید از پشت پرده‌ای بخواهید، این برای دل‌های شما و دل‌های آنان پاکیزه‌تر است و شما حقّ ندارید که پیامبر را بیازارید و نه هرگز پس از او همسرانش را به همسری گیرید که آن نزد خداوند، سترگ است» سوره احزاب، آیه ۵۳.</ref> نازل شد. در این آیه به [[مؤمنان]] سفارش شده هنگامی که جایی [[دعوت]] می‌شوند، پس از خوردن [[غذا]] پراکنده شوند.

== [[فخرفروشی]] زینب و [[طایفه]] او به [[ازدواج]] ==

زینب پس از رسول خدا، به [[نیت]] [[وفاداری]] به خواست [[پیامبر]]، در [[خانه]] نشست و به [[مسافرت]] و از جمله [[سفر]] [[حج]] نرفت.<ref>مسند احمد، ج۶، ص ۳۲۴؛ المؤتلف و المختلف، ج ۲، ص ۸۴۷؛ اسد الغابه، ج ۶، ص ۱۲۶.</ref> از [[ارتباط]] و مناسبات وی با [[ابوبکر]] خبری در دست نیست. زینب مقرری خویش را که [[عمر بن خطاب]] برای وی فرستاده بود برای بینوایان خاندانش صرف کرد.<ref> الخراج، ص ۵۶؛ فتوح البلدان، ج ۳، ص ۵۵۵.</ref> این [[مستمری]] تنها یک‌ سال نصیب او شد<ref>الطبقات، ج۸، ص ۸۷.</ref> و او در سال بعد درگذشت. بنابر روایتی، [[عمر]] پس از درگذشت زینب، سهم سالیانه او از [[غنایم]] [[خیبر]] را به بازماندگانش داد.<ref>المغازی، ج۲، ص ۶۹۸؛ امتاع الاسماع، ج ۹، ص ۲۸۹.</ref> زینب نخستین [[همسر رسول خدا]] بود که پس از وی درگذشت. او برای خود کفنی آماده و سفارش کرد در همان [[کفن]] [[دفن]] شود؛ همچنین [[وصیت]] کرد، چون درگذشت بر تختی که رسول خدا بر آن حمل شده بود، حمل شود،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۸۶.</ref> چنان که نخستین زنی دانسته شده که در [[تابوت]] (نعش، مَحْفه) حمل شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ البدء و التاریخ، ج، ص ۱۲؛ الاعلاق النفیسه، ص۱۹۳.</ref> و چون عمر بن خطاب [[بیم]] داشت بدنش نمایان شود، [[تدبیر]] ساختن نعش برای او اندیشیده شد.<ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ الفائق، ج۲، ص ۱۲۰.</ref> در دو خبر یاد شده می‌توان تردید کرد، زیرا [[رسول خدا]] همانجا که درگذشته بود، به [[خاک]] سپرده شد و تابوتی برای وی [[تدارک]] ندیدند. در مورد دوم نیز بیشتر گزارش‌ها ساختن نعش را نخستین بار در [[خاکسپاری حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} نوشته‌اند،<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۲۳؛ تاریخ طبری، ج ۱۱، ص ۵۹۷.</ref> هر چند استفاده از [[تابوت]] برای [[تشییع جنازه]] [[زینب]] با آن خبر منافاتی ندارد.

== جستارهای وابسته ==

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}