زبان در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] به برخی کارکردهای مثبت یا منفی زبان اشاره فرموده و سپس از [[خدای متعال]] [[توفیق]] در کارکردهای صحیح آن، و [[مصونیت]] از کارکردهای منفی آن را درخواست نموده است. از جمله کارکردهای مثبت زبان عبارت است از:

# '''[[حمد]] و [[شکر]] [[خدا]]''': {{متن حدیث|تَحْمَدُكَ نَفْسِي وَ لِسَانِي‏ وَ عَقْلِي‏، حَمْداً يَبْلُغُ‏ الْوَفَاءَ }}<ref>دعای ۵۱.</ref>؛ «ای خداوند [[جان]] من و زبان من و [[عقل]] من حمد و [[سپاس]] تو گویند، حمدی به کمال رسیده! و نیز می‌فرماید: «ای خداوند زبانم را به حمد خود، شکر خود، و ذکر خود و ثنای [[نیک]] خود گویا کن»<ref>نیایش بیست‌وسوم.</ref>.

# '''جلب [[ثواب]] [[الهی]]''': «بار خدایا... [[سخن]] گفتن‌های ما را چنان گردان که موجب ثواب تو باشد»<ref>نیایش نهم.</ref>.

# '''[[توبه]]''': «ای خداوند به درگاه تو توبه می‌کنم... از هر سخن بی‌جا که بر زبانم جاری گشته»<ref>نیایش سی‌ویکم.</ref>.