بابل در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸

مقدمه

قرآن کریم در قصه معروف دو فرشته به نام‌های هاروت و ماروت از «بابل» نام برده است. ^[۱] سرزمین بابل ـ بر اساس روایتی از امیر مؤمنان (ع) ـ سرزمینی ملعون (که گرفتار عذاب الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن بت پرستیده شده معرفی گردیده است. ^[۲] عنوان بابل به مناسبت در باب صلات آمده است.

بابل از مکان‌هایی شمرده شده که نماز خواندن در آنها مکروه است. این سرزمین به "ارض خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است^[۳]^[۴]

منابع

هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت

پانویس

↑ جواهر الکلام، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.
↑ وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱
↑ رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.
↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۳۶.

[1] جواهر الکلام، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.

[2] وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱

[3] رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.

[4] هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۳۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-[[قرآن کریم]] در قصه معروف دو [[فرشته]] به نامهای [[هاروت و ماروت]] از «[[بابل]]» نام برده است. <ref>[[جواهر الکلام]]، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.</ref> [[سرزمین]] بابل ـ بر اساس روایتی از [[امیر مؤمنان]] {{ع}} ـ سرزمینی [[ملعون]] (که گرفتار [[عذاب]] الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن [[بت]] پرستیده شده معرفی گردیده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱</ref> عنوان بابل به مناسبت در باب [[صلات]] آمده است.
+[[قرآن کریم]] در قصه معروف دو [[فرشته]] به نام‌های [[هاروت و ماروت]] از «[[بابل]]» نام برده است. <ref>[[جواهر الکلام]]، ج۲۰، ص:۶۶؛ الحدائق الناضرة، ج۱۷، ص:۳۴۲؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج۵، ص:۵۱۲؛ الروضة البهیة، ج۲، ص:۳۲۹.</ref> [[سرزمین]] بابل ـ بر اساس روایتی از [[امیر مؤمنان]] {{ع}} ـ سرزمینی [[ملعون]] (که گرفتار [[عذاب]] الـهی گشته) و نخستین سرزمینی که در آن [[بت]] پرستیده شده معرفی گردیده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۵، ص:۱۸۰ ـ ۱۸۱</ref> عنوان بابل به مناسبت در باب [[صلات]] آمده است.
 بابل از مکان‌هایی شمرده شده که [[نماز خواندن]] در آنها [[مکروه]] است. این سرزمین به "[[ارض]] خَسْف" (زمینی که ساکنانش را در خود فرو برده) معروف است<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج۴، ص:۸۲؛ کتاب السرائر، ج۱، ص:۲۶۵؛ الحدائق الناضرة، ج۷، ص:۲۱۳.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۳۶.</ref>