سیف بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[خاندان]] [[سیف بن عمر تمیمی اسدی ضبی برجمی]] از [[کوفه]]<ref>میزان الاعتدال، ج2، ص ۲۵۵.</ref> و او خود [[اهل بصره]] بود<ref>الثقات، ج8، ص ۳۰۰.</ref> و از کسانی مانند [[جابر جعفی]]، [[هشام بن عروه]] و [[اسماعیل بن ابی خالد]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج11، ص ۱۶۲.</ref> [[نضر بن حمّاد عتکی]]، [[یعقوب بن ابراهیم]]، [[عبدالرحمن بن محمد محاربی]] و دیگران نیز از وی روایت کرده‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج4، ص ۲۹۵.</ref> برخی او را تاریخ‌نگار و [[محدّث]] | [[خاندان]] [[سیف بن عمر تمیمی اسدی ضبی برجمی]] از [[کوفه]]<ref>میزان الاعتدال، ج2، ص ۲۵۵.</ref> و او خود [[اهل بصره]] بود<ref>الثقات، ج8، ص ۳۰۰.</ref> و از کسانی مانند [[جابر جعفی]]، [[هشام بن عروه]] و [[اسماعیل بن ابی خالد]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج11، ص ۱۶۲.</ref> [[نضر بن حمّاد عتکی]]، [[یعقوب بن ابراهیم]]، [[عبدالرحمن بن محمد محاربی]] و دیگران نیز از وی روایت کرده‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج4، ص ۲۹۵.</ref> برخی او را تاریخ‌نگار و [[محدّث]] وصف نموده‌اند.<ref>الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.</ref> رجال‌شناسان [[سنی]]، وی را [[متروک الحدیث]]، [[ضعیف]] و [[جعل]] کننده [[حدیث]] دانسته و برخی نیز او را متهم به زندقه کرده‌اند.<ref>تهذیب الکمال، ج12، ص ۳۲۵.</ref> [[سیف]] در سال ۲۰۰ هـ در [[بغداد]] درگذشت.<ref>معجم المؤلفین، ج6، ص ۲۸۸.</ref> کتاب‌های الفتوح الکبیر، الجمل و مسیر عایشه و علی {{ع}}<ref>الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.</ref> و الرده<ref>الوافی بالوفیات، ج6، ص ۶۶.</ref> اثر اوست. درباره سیف سخنان بسیاری وجود دارد که گاه برخی را به داوری‌های تند کشانده است،؛ چراکه موجب ایجاد [[انحراف]] جدی در مسیر [[فکر اسلامی]] گشته است.<ref>ر. ک: عبدالله بن سبأ و یکصد و پنجاه صحابی ساختگی.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۹۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
خاندان سیف بن عمر تمیمی اسدی ضبی برجمی از کوفه[۱] و او خود اهل بصره بود[۲] و از کسانی مانند جابر جعفی، هشام بن عروه و اسماعیل بن ابی خالد روایت نقل کرده است.[۳] نضر بن حمّاد عتکی، یعقوب بن ابراهیم، عبدالرحمن بن محمد محاربی و دیگران نیز از وی روایت کرده‌اند.[۴] برخی او را تاریخ‌نگار و محدّث وصف نموده‌اند.[۵] رجال‌شناسان سنی، وی را متروک الحدیث، ضعیف و جعل کننده حدیث دانسته و برخی نیز او را متهم به زندقه کرده‌اند.[۶] سیف در سال ۲۰۰ هـ در بغداد درگذشت.[۷] کتاب‌های الفتوح الکبیر، الجمل و مسیر عایشه و علی (ع)[۸] و الرده[۹] اثر اوست. درباره سیف سخنان بسیاری وجود دارد که گاه برخی را به داوری‌های تند کشانده است،؛ چراکه موجب ایجاد انحراف جدی در مسیر فکر اسلامی گشته است.[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ میزان الاعتدال، ج2، ص ۲۵۵.
- ↑ الثقات، ج8، ص ۳۰۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج11، ص ۱۶۲.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج4، ص ۲۹۵.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.
- ↑ تهذیب الکمال، ج12، ص ۳۲۵.
- ↑ معجم المؤلفین، ج6، ص ۲۸۸.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج6، ص ۶۶.
- ↑ ر. ک: عبدالله بن سبأ و یکصد و پنجاه صحابی ساختگی.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۹۱.