ایکه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ایکه در قرآن]] - [[ایکه در حدیث]] - [[ایکه در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = ایکه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ایکه در قرآن]] - [[ایکه در حدیث]] - [[ایکه در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = ایکه (پرسش)}}
== مقدمه ==
== [[اصحاب ایکه]] ==
* کلمه "ایکه" به معنای درخت به هم پیچیده است، و جمع آن "ایک" است، و به طوری که گفته شده، [[قوم]] ایکه در سرزمینی پر درخت چون جنگل [[زندگی]] می‌کرده‌اند که درختهایش سر به هم داده بود. و مراد از [[اصحاب]] أیکه - که ظاهرا همان [[قوم شعیب]] می‌باشند، زیرا منزلگاه [[قوم لوط]] و [[قوم]] ایکه، هر دو بر سر بزرگ راهی قرار داشت. و این را می‌دانیم که مقصود از این راه معهود در ذهن مخاطب [[عصر پیامبر]]، آن راهی است که [[مدینه]] را به [[شام]] وصل می‌کند. بلادی که در این مسیر قرار داشته‌اند منزلگاه [[قوم لوط]] و [[قوم شعیب]] بوده‌اند، و چون می‌دانیم که همه این مسافت جنگلی بوده است، نتیجه می‌گیریم که [[قوم]] ایکه یک طائفه از [[قوم شعیب]] و سرزمین ایشان یک [[ناحیه]] از حوزه [[دعوت]] [[شعیب]] بوده که [[خداوند]] بخاطر کفرشان هلاکشان نموده است. طرح موضوع [[قوم]] ایکه در سوره‌های حجر و [[سوره]] شعراء و [[سوره]] ص، و ق آمده است.
* کلمه "ایکه" به معنای درخت به هم پیچیده است، و جمع آن "ایک" است، و به طوری که گفته شده، [[قوم]] ایکه در سرزمینی پر درخت چون جنگل [[زندگی]] می‌کرده‌اند که درختهایش سر به هم داده بود. و مراد از [[اصحاب]] أیکه - که ظاهرا همان [[قوم شعیب]] می‌باشند، زیرا منزلگاه [[قوم لوط]] و [[قوم]] ایکه، هر دو بر سر بزرگ راهی قرار داشت. و این را می‌دانیم که مقصود از این راه معهود در ذهن مخاطب [[عصر پیامبر]]، آن راهی است که [[مدینه]] را به [[شام]] وصل می‌کند. بلادی که در این مسیر قرار داشته‌اند منزلگاه [[قوم لوط]] و [[قوم شعیب]] بوده‌اند، و چون می‌دانیم که همه این مسافت جنگلی بوده است، نتیجه می‌گیریم که [[قوم]] ایکه یک طائفه از [[قوم شعیب]] و سرزمین ایشان یک [[ناحیه]] از حوزه [[دعوت]] [[شعیب]] بوده که [[خداوند]] بخاطر کفرشان هلاکشان نموده است. طرح موضوع [[قوم]] ایکه در سوره‌های حجر و [[سوره]] شعراء و [[سوره]] ص، و ق آمده است.
#{{متن قرآن|وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ}}<ref>«و اصحاب ایکه و قوم تبّع همگی پیامبران را دروغزن خواندند آنگاه بیم دادن من (بر آنان) به حقیقت پیوست» سوره ق، آیه ۱۴.</ref>
#{{متن قرآن|وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ}}<ref>«و اصحاب ایکه و قوم تبّع همگی پیامبران را دروغزن خواندند آنگاه بیم دادن من (بر آنان) به حقیقت پیوست» سوره ق، آیه ۱۴.</ref>

نسخهٔ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۷

اصحاب ایکه

  • کلمه "ایکه" به معنای درخت به هم پیچیده است، و جمع آن "ایک" است، و به طوری که گفته شده، قوم ایکه در سرزمینی پر درخت چون جنگل زندگی می‌کرده‌اند که درختهایش سر به هم داده بود. و مراد از اصحاب أیکه - که ظاهرا همان قوم شعیب می‌باشند، زیرا منزلگاه قوم لوط و قوم ایکه، هر دو بر سر بزرگ راهی قرار داشت. و این را می‌دانیم که مقصود از این راه معهود در ذهن مخاطب عصر پیامبر، آن راهی است که مدینه را به شام وصل می‌کند. بلادی که در این مسیر قرار داشته‌اند منزلگاه قوم لوط و قوم شعیب بوده‌اند، و چون می‌دانیم که همه این مسافت جنگلی بوده است، نتیجه می‌گیریم که قوم ایکه یک طائفه از قوم شعیب و سرزمین ایشان یک ناحیه از حوزه دعوت شعیب بوده که خداوند بخاطر کفرشان هلاکشان نموده است. طرح موضوع قوم ایکه در سوره‌های حجر و سوره شعراء و سوره ص، و ق آمده است.
  1. ﴿وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ[۱]
  2. ﴿وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ أُولَئِكَ الْأَحْزَابُ[۲]
  3. ﴿كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ[۳]
  4. ﴿وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ[۴][۵].

نکات

  1. ﴿أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ، که مشهور است که قوم شعیب (ع) بوده‌اند، هلاکت آنان هم پیش از زمان موسی (ع) بوده که قرآن برای پیامبر داستان آنان را ذکر می‌کند: ﴿وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ[۶] یعنی گوسفندان شعیب را این دو دختر به چرا می‌بردند.
  2. سبب هلاک شدن اصحاب ایکه ظلم و تکذیب پیامبران می‌باشد: ﴿وَإِنْ كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ[۷]؛ ﴿كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ[۸][۹].

منابع

پانویس

  1. «و اصحاب ایکه و قوم تبّع همگی پیامبران را دروغزن خواندند آنگاه بیم دادن من (بر آنان) به حقیقت پیوست» سوره ق، آیه ۱۴.
  2. «و ثمود و قوم لوط و «اصحاب ایکه» همان گروه‌ها (ی شکست خورده) بودند» سوره ص، آیه ۱۳.
  3. «اصحاب ایکه پیامبران را دروغگو شمردند» سوره شعراء، آیه ۱۷۶.
  4. و اصحاب ایکه به راستی ستمگر بودند» سوره حجر، آیه ۷۸.
  5. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۲۰۵.
  6. «و چون به آب مدین رسید بر آن، گروهی را دید که (گوسفندان خود را) آب می‌دادند و کنار آنان دو زن را دید که (گوسفندان خود را از رفتن به سوی آب) دور می‌داشتند» سوره قصص، آیه ۲۳.
  7. و اصحاب ایکه به راستی ستمگر بودند» سوره حجر، آیه ۷۸.
  8. «اصحاب ایکه» پیامبران را دروغگو شمردند» سوره شعراء، آیه ۱۷۶.
  9. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۲۰۵.