آفرینش انسان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] می‌گوید: ممکن است برخی برای اثبات فرضیه [[تکامل]] به [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>«خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۳۳.</ref> [[استدلال]] کنند؛ بدین سان که {{متن قرآن|اصْطَفَى}} به معنای برگزیدنِ نخبه هر چیزی است و [[برگزیدن]] [[آدم]] در صورتی است که در زمان وی، افرادی به [[عقل]] مجهز نبوده‌اند و [[خداوند]]، [[آدم]] رااز میان آنان برگزیده و به [[عقل]] مجهز کرده است؛ در نتیجه، [[آدم]] با جهش خدایی از یک نوع [[جنبنده]] به نوعی دیگر منتقل شده؛ آنگاه [[نسل]] او فزونی گرفت و [[نسل]] [[انسان]] ناقصِ اولی، رو به نقصان نهاد تا منقرض گردید؛ اما با توجه به کلمه {{متن قرآن|الْعَالَمِينَ}} که بر سر آن "ال" آمده است و افاده عموم می‌کند، مقصود این است که [[آدم]]، [[نوح]]، [[آل عمران]] و [[آل ابراهیم]] بر تمام معاصران خویش و آیندگان [[برتری]] داشته و از میان آنان برگزیده شده‌اند؛ با این تفاوت که [[برگزیدگی]] [[آدم]] {{ع}} فقط بر آیندگان است و در [[آیه]]، هیچ دلیلی بر [[گزینش]] [[آدم]] از بین انسان‌های اولی وجود ندارد. وی در جای دیگر می‌گوید: آیاتی را که پیش از این، مورد توجه قرار دادیم، مبدأ پیدایش [[نسل]] [[انسان]] را به یک جفت [[انسان]] نسبت می‌دهد که خود آن دو، نسلِ کسی نبوده و از هیچ [[جان]] داری زاده نشده‌اند<ref>المیزان، ج ۱۶، ص ۲۵۸.</ref>. [[تورات]] نیز بر [[آفرینش]] ابتدایی [[آدم]] از [[خاک]] صحه می‌گذارد و از این جهت با [[قرآن]] سازگار است؛ آنجا که می‌گوید: [[خداوند]] [[آدم]] را از [[خاک]] [[زمین]] بسرشت و در بینی وی [[روح]] [[حیات]] دمید و [[آدم]]، نَفْس زنده شد<ref>کتاب مقدس، پیدایش ۲: ۷.</ref>.