مغیرة بن نوفل بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
مغیره، فرزند [[نوفل بن حارث بن عبدالمطلب]] کنیه‌اش [[ابویحیی]] از قبیلۀ [[قریش]] و [[هاشمی]] بود و زمان [[پیامبر خدا]] {{صل}} - [[قبل از هجرت]] - در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد. برخی نیز گفته‌اند: وی حدود شش سال از [[حیات پیامبر]] {{صل}} را [[درک]] کرد<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷.</ref>.
مغیره، فرزند [[نوفل بن حارث بن عبدالمطلب]] کنیه‌اش [[ابویحیی]] از [[قبیلۀ قریش]] و [[هاشمی]] بود و زمان [[پیامبر خدا]] {{صل}} - [[قبل از هجرت]] - در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد. برخی نیز گفته‌اند: وی حدود شش سال از [[حیات پیامبر]] {{صل}} را [[درک]] کرد<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷.</ref>.


مغیره، با امامه دختر [[ابی العاص]] که قبلاً [[همسر]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود [[ازدواج]] کرد، زیرا [[حضرت]] پس از ضربت خوردن و هنگام [[شهادت]]، [[وصیت]] کرد نشد که او با مغیره [[ازدواج]] کند. با این که [[معاویه]] به خواستگاری امامه آمد ولی او حاضر نشد با او [[ازدواج]] کند و طبق سفارش [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}، با مغیره [[ازدواج]] کرد و از او [[یحیی]] را به [[دنیا]] آورد<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: الاصابه، ج۶، ص۲۰۱.</ref>.
مغیره، با [[امامه دختر ابی العاص]] که قبلاً [[همسر]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود [[ازدواج]] کرد، زیرا [[حضرت]] پس از ضربت خوردن و هنگام [[شهادت]]، [[وصیت]] کرد نشد که او با مغیره [[ازدواج]] کند. با این که [[معاویه]] به خواستگاری امامه آمد ولی او حاضر نشد با او [[ازدواج]] کند و طبق سفارش [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}، با مغیره [[ازدواج]] کرد و از او [[یحیی]] را به [[دنیا]] آورد<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: الاصابه، ج۶، ص۲۰۱.</ref>.


مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان [[خلافت عثمان]] قاضیِ [[مدینه]] بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب [[حضرت علی]] {{ع}} [[مجاهدت]] کرد و [[امام]] {{ع}} را [[یاری]] نمود. وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود و لذا هنگامی که [[ابن ملجم]] لعین [[حضرت علی]] {{ع}} را مجروح کرد و فرار نمود، [[مردم]] برای [[دستگیری]] او را تعقیب کردند اما به [[مردم]] با [[شمشیر]] حمله کرد و از دست [[مردم]] فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به [[زمین]] زد و شمشیرش را گرفت و او را در [[منزل]] خود [[حبس]] کرد و پس از [[شهادت]] [[امام امیرالمؤمنین]] {{ع}}<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.</ref> بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و [[قاتل]] [[امام المتقین]] را تحویل [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} داد و به [[دستور]] [[حضرت]] او را به دار [[مجازات]] کشیدند و به [[جهنم]] واصل نمودند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.</ref>
مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان [[خلافت عثمان]] قاضیِ [[مدینه]] بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب [[حضرت علی]] {{ع}} [[مجاهدت]] کرد و [[امام]] {{ع}} را [[یاری]] نمود. وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود و لذا هنگامی که [[ابن ملجم]] لعین [[حضرت علی]] {{ع}} را مجروح کرد و فرار نمود، [[مردم]] برای [[دستگیری]] او را تعقیب کردند اما به [[مردم]] با [[شمشیر]] حمله کرد و از دست [[مردم]] فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به [[زمین]] زد و شمشیرش را گرفت و او را در [[منزل]] خود [[حبس]] کرد و پس از [[شهادت]] [[امام امیرالمؤمنین]] {{ع}}<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.</ref> بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و [[قاتل]] [[امام المتقین]] را تحویل [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} داد و به [[دستور]] [[حضرت]] او را به دار [[مجازات]] کشیدند و به [[جهنم]] واصل نمودند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.</ref>

نسخهٔ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۴

مقدمه

مغیره، فرزند نوفل بن حارث بن عبدالمطلب کنیه‌اش ابویحیی از قبیلۀ قریش و هاشمی بود و زمان پیامبر خدا (ص) - قبل از هجرت - در مکه به دنیا آمد. برخی نیز گفته‌اند: وی حدود شش سال از حیات پیامبر (ص) را درک کرد[۱].

مغیره، با امامه دختر ابی العاص که قبلاً همسر امیرالمؤمنین (ع) بود ازدواج کرد، زیرا حضرت پس از ضربت خوردن و هنگام شهادت، وصیت کرد نشد که او با مغیره ازدواج کند. با این که معاویه به خواستگاری امامه آمد ولی او حاضر نشد با او ازدواج کند و طبق سفارش امیرالمؤمنین (ع)، با مغیره ازدواج کرد و از او یحیی را به دنیا آورد[۲].

مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان خلافت عثمان قاضیِ مدینه بود. او در جنگ صفین در رکاب حضرت علی (ع) مجاهدت کرد و امام (ع) را یاری نمود. وی مردی شجاع و دلاور بود و لذا هنگامی که ابن ملجم لعین حضرت علی (ع) را مجروح کرد و فرار نمود، مردم برای دستگیری او را تعقیب کردند اما به مردم با شمشیر حمله کرد و از دست مردم فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به زمین زد و شمشیرش را گرفت و او را در منزل خود حبس کرد و پس از شهادت امام امیرالمؤمنین (ع)[۳] بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و قاتل امام المتقین را تحویل امام حسن مجتبی (ع) داد و به دستور حضرت او را به دار مجازات کشیدند و به جهنم واصل نمودند.[۴]

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷.
  2. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: الاصابه، ج۶، ص۲۰۱.
  3. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر. ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.