صفا و مروه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = [[صفا و مروه در قرآن | | مداخل مرتبط = [[صفا و مروه در قرآن]] - [[صفا و مروه در معارف مهدویت]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | |||
نام دو کوه نزدیک [[خانه خدا]] در [[مکه]] بوده که "[[هاجر]]"، [[مادر]] [[حضرت اسماعیل]] برای پیدا کردن [[آب]] برای [[فرزند]] خود، هفت بار فاصله میان آن دو را طی کرده است. | |||
امروز این مکان به صورت سالن دراز و سرپوشیده‌ای کنار [[مسجد الحرام]] قرار دارد و یکی از [[اعمال]] [[حج]]، رفت و برگشت هفت بار میان آن دو می‌باشد که حاجیان پس از [[طواف]] انجام می‌دهند (سعی بین صفا و مروه) و دیگر به صورت کوه نیست. | |||
در [[قرآن]] نیز از صفا و مروه یاد شده و از [[شعائر الهی]] به شمار آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ...}}<ref>بی‌گمان صفا و مروه از نشانه‌های (بندگی) خداوند است؛ سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. سعی میان آن دو، به یاد آن [[فداکاری]] [[هاجر]] انجام می‌گیرد. فاصله صفا و مروه حدود ۴۰۰ متر است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۳۳.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۸
صفا و مروه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: صفا و مروه در قرآن - صفا و مروه در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نام دو کوه نزدیک خانه خدا در مکه بوده که "هاجر"، مادر حضرت اسماعیل برای پیدا کردن آب برای فرزند خود، هفت بار فاصله میان آن دو را طی کرده است.
امروز این مکان به صورت سالن دراز و سرپوشیده‌ای کنار مسجد الحرام قرار دارد و یکی از اعمال حج، رفت و برگشت هفت بار میان آن دو می‌باشد که حاجیان پس از طواف انجام می‌دهند (سعی بین صفا و مروه) و دیگر به صورت کوه نیست.
در قرآن نیز از صفا و مروه یاد شده و از شعائر الهی به شمار آمده است: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ...﴾[۱]. سعی میان آن دو، به یاد آن فداکاری هاجر انجام می‌گیرد. فاصله صفا و مروه حدود ۴۰۰ متر است[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بی‌گمان صفا و مروه از نشانه‌های (بندگی) خداوند است؛ سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۳۳.