کوفه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن'
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن')
خط ۸۳: خط ۸۳:
این محاصره کامل نبود و [[ابن زیاد]] از طریق درب الرومیین<ref>وقعة الطف، ص۱۲۳؛ تجارب الامم، ج۲، ص۴۸.</ref> با [[اشراف کوفه]] در [[ارتباط]] بود. ارتباط سران [[شیعه]] نیز در این محاصره با مسلم و محاصره کنندگان روشن نیست. در یک احتمال [[ضعیف]] می‌توان نتیجه گرفت که محاصرۀ قصر به قصد [[تصرف]] آن نبوده، بلکه به خاطر جلوگیری از غافل‌گیری و گرفتار نشدن مسلم و سران شیعه بوده است. به همین دلیل افراد به سرعت از اطراف مسلم پراکنده شدند و او در کوچه‌های [[کوفه]] تنها و سرگردان ماند.
این محاصره کامل نبود و [[ابن زیاد]] از طریق درب الرومیین<ref>وقعة الطف، ص۱۲۳؛ تجارب الامم، ج۲، ص۴۸.</ref> با [[اشراف کوفه]] در [[ارتباط]] بود. ارتباط سران [[شیعه]] نیز در این محاصره با مسلم و محاصره کنندگان روشن نیست. در یک احتمال [[ضعیف]] می‌توان نتیجه گرفت که محاصرۀ قصر به قصد [[تصرف]] آن نبوده، بلکه به خاطر جلوگیری از غافل‌گیری و گرفتار نشدن مسلم و سران شیعه بوده است. به همین دلیل افراد به سرعت از اطراف مسلم پراکنده شدند و او در کوچه‌های [[کوفه]] تنها و سرگردان ماند.


اگر مسلم در جریان محاصره قصر می‌توانست ابن زیاد را از آنجا بیرون براند یا او را بکشد و بر [[خزانه]] کوفه مسلط شود، نیروی او چند برابر می‌گردید و شمشیرهای زیادی به خدمتش درمی‌آمدند. به طوری که با ورود [[امام]] به کوفه به کلی اوضاع [[تغییر]] می‌کرد و امام نیز با تحریک [[انگیزه‌ها]]، دل‌های [[کوفیان]] را بیشتر به خود جذب می‌نمود. حتی در اندک مدتی با [[پیوستن]] [[بصره]] و [[حجاز]] [[حکومت امام]] نیز گسترش می‌یافت. بیست سال سلطۀ [[امویان]] و [[ظلم و جور]] آنها نیز باعث می‌شد که قدر [[حکومت]] [[آل علی]] {{ع}} را بدانند.
اگر مسلم در جریان محاصره قصر می‌توانست ابن زیاد را از آنجا بیرون براند یا او را بکشد و بر [[خزانه]] کوفه مسلط شود، نیروی او چند برابر می‌گردید و شمشیرهای زیادی به خدمتش درمی‌آمدند. به طوری که با ورود [[امام]] به کوفه به کلی اوضاع [[تغییر]] می‌کرد و امام نیز با تحریک [[انگیزه‌ها]]، دل‌های [[کوفیان]] را بیشتر به خود جذب می‌نمود. حتی در اندک مدتی با پیوستن [[بصره]] و [[حجاز]] [[حکومت امام]] نیز گسترش می‌یافت. بیست سال سلطۀ [[امویان]] و [[ظلم و جور]] آنها نیز باعث می‌شد که قدر [[حکومت]] [[آل علی]] {{ع}} را بدانند.
جواب [[نامه]] عده‌ای از [[مردم بصره]] و اعلام [[همراهی]] آنان نیز به دست [[امام حسین]] {{ع}} رسیده بود<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین {{ع}}، ص۳۱۸.</ref>. «[[شریک بن اعور]]» از بزرگان بصره هم قبل از فوت قول جلب همراهی مردم بصره را به مسلم داده بود<ref>وقعة الطف، ص۱۱۴؛ الاخبار الطوال، ص۱۷۸.</ref>. همچنین [[ابن زبیر]] در حجاز فعالیت خود را آغاز کرده در [[مخالفت]] با [[حکومت یزید]] با امام [[هم‌رأی]] بود.
جواب [[نامه]] عده‌ای از [[مردم بصره]] و اعلام [[همراهی]] آنان نیز به دست [[امام حسین]] {{ع}} رسیده بود<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین {{ع}}، ص۳۱۸.</ref>. «[[شریک بن اعور]]» از بزرگان بصره هم قبل از فوت قول جلب همراهی مردم بصره را به مسلم داده بود<ref>وقعة الطف، ص۱۱۴؛ الاخبار الطوال، ص۱۷۸.</ref>. همچنین [[ابن زبیر]] در حجاز فعالیت خود را آغاز کرده در [[مخالفت]] با [[حکومت یزید]] با امام [[هم‌رأی]] بود.


بعد از [[تسلط]] نظامی، امام این ظرفیت را دارا بودند که [[مردم]] را از چشمه جوشان [[علوم]] خود بهره‌مند ساخته و آنها را از [[بی‌تفاوتی]] بیرون آورده و با سال‌ها جریان شیعه‌زدایی [[معاویه]] [[مبارزه]] نمایند. با توجه به [[مقبولیت]] امام در نزد [[عامه]] مردم، نیاز به [[تهدید]] و [[تطمیع]] [[حکام اموی]] هم نبود. این [[مقبولیت]] در هنگام ورود [[ابن زیاد]] به [[کوفه]] معلوم بود و [[مردم]] او را به جای [[امام]] می‌پنداشتند.
بعد از [[تسلط]] نظامی، امام این ظرفیت را دارا بودند که [[مردم]] را از چشمه جوشان [[علوم]] خود بهره‌مند ساخته و آنها را از [[بی‌تفاوتی]] بیرون آورده و با سال‌ها جریان شیعه‌زدایی [[معاویه]] [[مبارزه]] نمایند. با توجه به [[مقبولیت]] امام در نزد [[عامه]] مردم، نیاز به [[تهدید]] و [[تطمیع]] [[حکام اموی]] هم نبود. این [[مقبولیت]] در هنگام ورود [[ابن زیاد]] به [[کوفه]] معلوم بود و [[مردم]] او را به جای [[امام]] می‌پنداشتند.


از نکات مبهم [[تاریخ]]، [[غیبت]] سران [[شیعه]] در جریان محاصره قصر به وسیلۀ [[مسلم بن عقیل]] است که در کنار او نبودند. برخی از آنان مانند [[حبیب بن مظاهر]]، [[مسلم بن عوسجه]] و [[ابوثمامه صائدی]] در [[کربلا]] حاضر شدند، ولی بزرگانی چون [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[رفاعة بن شداد بجلی]] و [[مسیب بن نجبه فزاری]] در صحنۀ کربلا هم حاضر نشدند. آنها قصد [[پیوستن]] به امام را هم نداشتند؛ زیرا بعدها در [[جنبش]] [[توابین]] به عمل خود [[اقرار]] دارند. هم‌چنین به [[درستی]] معلوم نیست که چرا [[محاصره]] [[قصر ابن زیاد]] به وسیله مسلم به صورت کامل نبوده است و ابن زیاد از طریق درب الرومیین با اشراف [[هوادار]] [[امویان]] [[ارتباط]] داشته است.
از نکات مبهم [[تاریخ]]، [[غیبت]] سران [[شیعه]] در جریان محاصره قصر به وسیلۀ [[مسلم بن عقیل]] است که در کنار او نبودند. برخی از آنان مانند [[حبیب بن مظاهر]]، [[مسلم بن عوسجه]] و [[ابوثمامه صائدی]] در [[کربلا]] حاضر شدند، ولی بزرگانی چون [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[رفاعة بن شداد بجلی]] و [[مسیب بن نجبه فزاری]] در صحنۀ کربلا هم حاضر نشدند. آنها قصد پیوستن به امام را هم نداشتند؛ زیرا بعدها در [[جنبش]] [[توابین]] به عمل خود [[اقرار]] دارند. هم‌چنین به [[درستی]] معلوم نیست که چرا [[محاصره]] [[قصر ابن زیاد]] به وسیله مسلم به صورت کامل نبوده است و ابن زیاد از طریق درب الرومیین با اشراف [[هوادار]] [[امویان]] [[ارتباط]] داشته است.


مسلم پس از این واقعه با فرا رسیدن شب، در کوچه سرگردان ماند. تا اینکه شب را در [[خانه]] زنی به نام [[طوعه]]<ref>الفتوح، ص۸۵۷.</ref> گذراند. هنگام صبح با [[جاسوسی]] پسر این [[زن]] غافل‌گیر شد و پس از نبردی جانانه دست‌گیر و شربت [[شهادت]] نوشید.
مسلم پس از این واقعه با فرا رسیدن شب، در کوچه سرگردان ماند. تا اینکه شب را در [[خانه]] زنی به نام [[طوعه]]<ref>الفتوح، ص۸۵۷.</ref> گذراند. هنگام صبح با [[جاسوسی]] پسر این [[زن]] غافل‌گیر شد و پس از نبردی جانانه دست‌گیر و شربت [[شهادت]] نوشید.
۲۱۸٬۷۷۹

ویرایش