آیه مباهله در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
[[آیه ۶۱ سوره آل عمران]]: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> معروف به آیه مباهله است.
[[آیه ۶۱ سوره آل عمران]]: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> معروف به آیه مباهله است.


[[امام رضا]] {{ع}} این آیه را [[تفسیر]] کرده و آن را بالاترین [[فضیلت]] برای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در [[قرآن]] می‌داند. [[مباهله]] مصدر باب «مفاعله» است. در مباهله دو طرف مباهله، علیه یکدیگر، [[نفرین]]<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۴.</ref> و یا [[لعنت]]<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۷۲؛ المصباح المنیر، ص۶۴.</ref> می‌کنند این آیه در [[مدینه]] نازل شده است. {{متن قرآن|نَبْتَهِلْ}} از ماده "ب ه ل" به معنای لعنت<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۴؛ مجمع البحرین، ج۵، ص۳۲۷؛ المصباح المنیر، ص۶۴.</ref> و یا [[تضرع]] است<ref>المفردات، ص۱۴۹.</ref> و واژه [[ابتهال]] به معنای تلاش و [[اصرار در دعا]]<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۵.</ref> و با توجه خالصانه به [[خداوند متعال]] است<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۷۲.</ref>.
[[امام رضا]] {{ع}} این آیه را [[تفسیر]] کرده و آن را بالاترین [[فضیلت]] برای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در [[قرآن]] می‌داند. [[مباهله]] مصدر باب «مفاعله» است. در مباهله دو طرف مباهله، علیه یکدیگر، [[نفرین]]<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۴.</ref> و یا [[لعنت]]<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۷۲؛ المصباح المنیر، ص۶۴.</ref> می‌کنند این آیه در [[مدینه]] نازل شده است. {{متن قرآن|نَبْتَهِلْ}} از ماده "ب ه ل" به معنای لعنت<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۴؛ مجمع البحرین، ج۵، ص۳۲۷؛ المصباح المنیر، ص۶۴.</ref> و یا [[تضرع]] است<ref>المفردات، ص۱۴۹.</ref> و واژه [[ابتهال]] به معنای تلاش و [[اصرار در دعا]]<ref>کتاب العین، ج۴، ص۵۵.</ref> و با توجه خالصانه به [[خداوند متعال]] است<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۷۲.</ref>.


== شان نزول آیه ==
== شان نزول آیه ==
۱۱۷٬۵۲۸

ویرایش