ابوالقاسم مولای ابی بکر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱

مقدمه

نامش دانسته نیست. صحابه‌نگاران^[۱] و برخی منابع دیگر^[۲] او را به همین کنیه شناسانده‌اند. ابن حجر^[۳] مدخلی با عنوان القاسم مولای ابی بکر آورده، اما قول صحیح را ابوالقاسم دانسته است. از این رو، در بخش کنی، مدخلی به ابوالقاسم اختصاص داده است. به موجب نوشته ابن عبدالبر^[۴] ابوالقاسم در خیبر حضور داشت. ابوجهم کوفی از وی روایت کرده که گفت: هنگامی که خیبر فتح شد (سال هفتم) رزمندگان از گیاهی (سبزی) به نام ثوم (سیر) خوردند که بوی زننده‌ای داشت. رسول خدا (ص) پس از آگاهی فرمود: مصرف کنندگان آن، تا پیش از برطرف شدن بوی آن از دهانشان، نباید به مسجد نزدیک شوند^[۵]. ابن حجر^[۶] پس از ذکر این گزارش، از آن گیاه به "بقله خبیثه" تعبیر کرده است. همچنین برخی سیره نویسان از طریق ابوجهم از مولای ابی بکر نقل کرده‌اند که گفت: شخصی برادرش را که در حق او کشته شدن حکم شده بود، با شمشیر زد. رسول خدا (ص) به ضارب فرمود: آیا او را به قصد کشتن زدی؟ گفت بلی. رسول خدا (ص) فرمود: بنده‌ای آزاد کن و به زندگی ادامه بده^[۷]. عبدالله پسر همین ابوالقاسم، از راویان حدیث شناسانده شده است^[۸]^[۹]

منابع

سامانی، سید محمود، مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳ و ج۴، ص۱۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
↑ طبرانی، المعجم الأوسط، ج۱، ص۱۹۳؛ دارقطنی، ج۱، ص۲۸۸؛ هیثمی، ج۲، ص۱۷.
↑ ابن حجر، ج۵، ص۳۰۹.
↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴.
↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۳؛ تجرید، ج۲، ص۱۹۳؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱۴۰.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲-۲۹۹۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
↑ قرطبی، ج۲۰، ص۲۵۹؛ سیوطی، ج۴، ص۳۵۹.
↑ سامانی، سید محمود، مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۱.

[1] ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳ و ج۴، ص۱۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.

[2] طبرانی، المعجم الأوسط، ج۱، ص۱۹۳؛ دارقطنی، ج۱، ص۲۸۸؛ هیثمی، ج۲، ص۱۷.

[3] ابن حجر، ج۵، ص۳۰۹.

[4] ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴.

[5] ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۳؛ تجرید، ج۲، ص۱۹۳؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱۴۰.

[6] ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.

[7] ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲-۲۹۹۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.

[8] قرطبی، ج۲۰، ص۲۵۹؛ سیوطی، ج۴، ص۳۵۹.

[9] سامانی، سید محمود، مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == مقدمه ==
-نامش دانسته نیست. [[صحابه]] نگاران<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳ و ج۴، ص۱۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref> و برخی منابع دیگر<ref>طبرانی، المعجم الأوسط، ج۱، ص۱۹۳؛ دارقطنی، ج۱، ص۲۸۸؛ هیثمی، ج۲، ص۱۷.</ref> او را به همین [[کنیه]] شناسانده‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۵، ص۳۰۹.</ref> مدخلی با عنوان القاسم مولای ابی بکر آورده، اما قول صحیح را [[ابوالقاسم]] دانسته است. از این رو، در بخش کنی، مدخلی به ابوالقاسم اختصاص داده است. به موجب نوشته ابن عبدالبر<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴.</ref> ابوالقاسم در [[خیبر]] حضور داشت. ابوجهم [[کوفی]] از وی [[روایت]] کرده که گفت: هنگامی که خیبر [[فتح]] شد (سال هفتم) [[رزمندگان]] از گیاهی (سبزی) به نام ثوم ([[سیر]]) خوردند که بوی زننده‌ای داشت. [[رسول خدا]] {{صل}} پس از [[آگاهی]] فرمود: [[مصرف]] کنندگان آن، تا پیش از برطرف شدن بوی آن از دهانشان، نباید به [[مسجد]] نزدیک شوند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۳؛ تجرید، ج۲، ص۱۹۳؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱۴۰.</ref>. ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref> پس از ذکر این گزارش، از آن [[گیاه]] به {{عربی|"بقله خبیثه"}} تعبیر کرده است. همچنین برخی [[سیره]] نویسان از طریق ابوجهم از مولای ابی بکر نقل کرده‌اند که گفت: شخصی برادرش را که در [[حق]] او کشته شدن [[حکم]] شده بود، با [[شمشیر]] زد. رسول خدا {{صل}} به ضارب فرمود: آیا او را به قصد کشتن زدی؟ گفت بلی. رسول خدا {{صل}} فرمود: بنده‌ای [[آزاد]] کن و به [[زندگی]] ادامه بده<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲-۲۹۹۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref>. [[عبدالله]] پسر همین ابوالقاسم، از [[راویان حدیث]] شناسانده شده است<ref>قرطبی، ج۲۰، ص۲۵۹؛ سیوطی، ج۴، ص۳۵۹.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۷۱.</ref>
+نامش دانسته نیست. صحابه‌نگاران<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳ و ج۴، ص۱۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref> و برخی منابع دیگر<ref>طبرانی، المعجم الأوسط، ج۱، ص۱۹۳؛ دارقطنی، ج۱، ص۲۸۸؛ هیثمی، ج۲، ص۱۷.</ref> او را به همین [[کنیه]] شناسانده‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۵، ص۳۰۹.</ref> مدخلی با عنوان القاسم مولای ابی بکر آورده، اما قول صحیح را [[ابوالقاسم]] دانسته است. از این رو، در بخش کنی، مدخلی به ابوالقاسم اختصاص داده است. به موجب نوشته ابن عبدالبر<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴.</ref> ابوالقاسم در [[خیبر]] حضور داشت. ابوجهم [[کوفی]] از وی [[روایت]] کرده که گفت: هنگامی که خیبر [[فتح]] شد (سال هفتم) [[رزمندگان]] از گیاهی (سبزی) به نام ثوم ([[سیر]]) خوردند که بوی زننده‌ای داشت. [[رسول خدا]] {{صل}} پس از [[آگاهی]] فرمود: [[مصرف]] کنندگان آن، تا پیش از برطرف شدن بوی آن از دهانشان، نباید به [[مسجد]] نزدیک شوند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۳؛ تجرید، ج۲، ص۱۹۳؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱۴۰.</ref>. ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref> پس از ذکر این گزارش، از آن [[گیاه]] به {{عربی|"بقله خبیثه"}} تعبیر کرده است. همچنین برخی [[سیره]] نویسان از طریق ابوجهم از مولای ابی بکر نقل کرده‌اند که گفت: شخصی برادرش را که در [[حق]] او کشته شدن [[حکم]] شده بود، با [[شمشیر]] زد. رسول خدا {{صل}} به ضارب فرمود: آیا او را به قصد کشتن زدی؟ گفت بلی. رسول خدا {{صل}} فرمود: بنده‌ای [[آزاد]] کن و به [[زندگی]] ادامه بده<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲-۲۹۹۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.</ref>. [[عبدالله]] پسر همین ابوالقاسم، از [[راویان حدیث]] شناسانده شده است<ref>قرطبی، ج۲۰، ص۲۵۹؛ سیوطی، ج۴، ص۳۵۹.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۷۱.</ref>
 == منابع ==