سیره سیاسی امام حسن عسکری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مراقبت]] و سختگیری‌هایی که در [[زمان امام هادی]]{{ع}} وجود داشت در [[زمان]] امام حسن عسکری{{ع}} بیشتر شد. به گونه‌ای که نه امام عسکری{{ع}} و نه [[شیعیان]] از [[آزادی]] عمل بهره‌مند نبودند؛ زیرا بر اساس برخی گزارش‌ها، [[حکومت عباسی]] امام عسکری{{ع}} را موظف کرده بود در هفته دو [[روز]]، [[دوشنبه]] و [[پنجشنبه]]، در [[سامرا]] و در [[دارالحکومه]] حاضر شود<ref>طوسی، الغیبة، ص۲۱۵.</ref>. از آن سو شیعیان نیز باید برای [[ملاقات با امام]] [[عسکری]]{{ع}} از مراجعه به [[منزل]] آن [[حضرت]] خودداری می‌کردند و آنان ناچار بودند امام عسکری{{ع}} را در میان راه یا به هنگام رفتن به دارالحکومه [[ملاقات]] کنند. حکومت عباسی حتی این‌گونه [[ملاقات‌ها]] میان امام عسکری{{ع}} و شیعیان را نیز برنتافت و ادامه این [[ارتباط]] کوتاه نیز می‌توانست برای شیعیان خطرآفرین باشد. از این رو، امام عسکری{{ع}} با [[انتخاب]] راهکار [[تقیه]]، به شیعیان توصیه کرده بود از ابراز علاقه به آن حضرت [[پرهیز]] کنند. برای نمونه، از [[علی بن جعفر حلبی]] نقل شده است که گفت: ما در روزی که امام عسکری{{ع}} به [[دارالخلافه]] می‌رفت جمع شده بودیم و [[منتظر]] [[دیدار]] با آن حضرت بودیم که نوشته‌ای از آن حضرت رسید که در آن نوشته بودند: «هیچ‌کس به من [[سلام]] نکند و با دست یا با سر به سمت من اشاره نکند؛ زیرا بر [[جان]] خودتان ایمن نخواهید بود»<ref>قطب راوندی، الخرائج والجرائح، ج۱، ص۴۳۹.</ref>.

از این‌رو، امام عسکری{{ع}} و نیز چون دیگر [[امامان]] با حکومت عباسی [[همکاری]] نداشت و هیچ‌گاه حکومت آنان را [[مشروع]] نمی‌دانست. چنین اندیشه‌ای از جانب امام عسکری{{ع}} نخستین و مهم‌ترین زمینه چالش و درگیری آن حضرت را با حکومت عباسی ایجاد کرده بود، اما چون هرگونه [[اقدام]] نظامی یا [[قیام]] آشکاری به سرعت منجر به از میان بردن [[امام عسکری]]{{ع}} می‌شد آن [[حضرت]] ناچار بودند مواضعی اتخاذ کنند که هم [[تأیید]] [[مشروعیت حکومت]] [[عباسی]] را به دنبال نداشته باشد و هم منجر به [[شهادت]] بی‌نتیجه آن حضرت نشود و هم بتوانند [[جامعه]] [[شیعه]] را [[رهبری]] کنند. از این رو، امام عسکری{{ع}} برای این دوره حساس از راهکارهایی استفاده کردند و توانستند جامعه شیعه را به خوبی رهبری کنند و زمینه را برای ورود [[شیعیان]] به دوران جدید که با [[غیبت امام]] [[معصوم]] همراه بود فراهم کنند.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۲۳۷.</ref>

== منابع ==