جزیره: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
* نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و [[فرات]] - است که جغرافی‌دانان [[عرب]] آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان [[ترکیه]] و [[عراق]] از آن می‌گذرد<ref>المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.</ref>.نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و [[فرات]] - است که جغرافی‌دانان [[عرب]] آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان [[ترکیه]] و [[عراق]] از آن می‌گذرد<ref>المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۱۹۷.</ref> | * نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و [[فرات]] - است که جغرافی‌دانان [[عرب]] آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان [[ترکیه]] و [[عراق]] از آن می‌گذرد<ref>المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.</ref>.نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و [[فرات]] - است که جغرافی‌دانان [[عرب]] آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان [[ترکیه]] و [[عراق]] از آن می‌گذرد<ref>المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۱۹۷.</ref> | ||
== | ==جزیره== | ||
جزیره<ref>این موضع با «جزیره فراتیه» متفاوت است. چنانچه در تشریح سرزمین عراق و شام، کلمه «جزیره» به صورت مطلق استعمال شود، مراد همین جزیره است.</ref> آن قسمت از [[اراضی]] شمال [[عراق]] است که اطراف آن را رودهای [[فرات]] و دجله فرا گرفته است. این [[سرزمین]] فرو رفتگی بین الثرثار تا [[موصل]] و تلعفر در عراق تا ابوکمال و دیر الزور و [[رقه]] در [[سوریه]] را که یکی از حاصلخیزترین سرزمین‌های [[اعراب]] است، شامل میشود. در جزیره نقاط مرتفعی نیز به چشم می‌‌خورد که از مهم‌ترین و مرتفع‌ترین آنها می‌توان به «[[کوه]] [[سنجار]]» با ارتفاع ۱۴۵۳ متر و کوه «[[عبدالعزیز]]» با ارتفاع ۹۲۰ متر اشاره کرد. در حال حاضر [[قبیله طی]] از بزرگترین [[قبایل عرب]] ساکن در جزیره‌اند که در زمان‌های گذشته از شمال نجد به آنجا کوچ کردند. [[قبیله]] [[عنزه]] هم که در [[قرن]] ۱۱ [[هجری]] از شمال [[حجاز]] و شمال نجد به منتهی الیه [[غربی]] جزیره در مرزهای سوریه و شمال مرزهای عراق وارد شدند، از دیگر [[قبایل]] بزرگ [[عرب]] در این منطقه است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۲.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | |||
# [[پرونده:IM010527.jpg|22px]] [[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|'''معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و فرات - است که جغرافی‌دانان عرب آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان ترکیه و عراق از آن می‌گذرد[۱].نام مناطق شمالی بین‌النهرین - دجله و فرات - است که جغرافی‌دانان عرب آن را با این نام یاد می‌کنند و راه میان ترکیه و عراق از آن می‌گذرد[۲][۳]
جزیره
جزیره[۴] آن قسمت از اراضی شمال عراق است که اطراف آن را رودهای فرات و دجله فرا گرفته است. این سرزمین فرو رفتگی بین الثرثار تا موصل و تلعفر در عراق تا ابوکمال و دیر الزور و رقه در سوریه را که یکی از حاصلخیزترین سرزمین‌های اعراب است، شامل میشود. در جزیره نقاط مرتفعی نیز به چشم می‌‌خورد که از مهم‌ترین و مرتفع‌ترین آنها می‌توان به «کوه سنجار» با ارتفاع ۱۴۵۳ متر و کوه «عبدالعزیز» با ارتفاع ۹۲۰ متر اشاره کرد. در حال حاضر قبیله طی از بزرگترین قبایل عرب ساکن در جزیره‌اند که در زمان‌های گذشته از شمال نجد به آنجا کوچ کردند. قبیله عنزه هم که در قرن ۱۱ هجری از شمال حجاز و شمال نجد به منتهی الیه غربی جزیره در مرزهای سوریه و شمال مرزهای عراق وارد شدند، از دیگر قبایل بزرگ عرب در این منطقه است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.
- ↑ المنجد فی الاعلام. ر. ک: ارمنیه.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۱۹۷.
- ↑ این موضع با «جزیره فراتیه» متفاوت است. چنانچه در تشریح سرزمین عراق و شام، کلمه «جزیره» به صورت مطلق استعمال شود، مراد همین جزیره است.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۲.