رجعت‌کنندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۸

مقدمه

کسانی که رجعت می‌کنند امامان معصوم(ع) و برخی از مردگان هستند. امام صادق(ع) فرمود: رجعت برای همه مردم نیست، بلکه برای گروه‌هایی خاص است: مؤمنان خالص و کافران محض^[۱]. مفضّل آورده است که در حضور امام صادق(ع) از قائم آل محمد(ص) و اصحاب او که در انتظارش از دنیا می‌روند، سخن به میان آمد؛ آن حضرت فرمود: "هنگامی که قائم قیام کند، فرستاده‌ای کنار قبر مؤمن می‌آید و به او می‌گوید: هان ای بنده خدا! امام تو قیام کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی‌خواهی و بر آن هستی که هم‌چنان در جوار رحمت پروردگارت اقامت گزینی، همین‌جا اقامت کن"^[۲].

در رجعت، مؤمن خالص که در تمام عمر از طرف کفّار و منافقین مورد آزار قرار گرفته است برمی‌گردد تا در پرتو حکومت حقّه، روی آرامش و آسایش را ببیند و قسمتی از پاداش اعمال نیک خود را پیش از آخرت در این جهان ببیند. مشرک محض نیز برمی‌گردد تا سزای حق‌کشی‌ها و تجاوزگری‌های خود را پیش از آخرت، در این سرای بچشد. سلمان، ابوذر، مقداد، مالک اشتر و امثال آنها باز می‌گردند. امام صادق(ع) می‌فرماید: "نخستین کسی که درباره او محکمه عدل در حکومت حقّه تشکیل می‌شود، محسن فاطمه‌ست، بین او و قاتلش محکمه برگزار می‌شود. قنفذ و آقایش آورده می‌شوند و با تازیانه‌هایی از آتش، شلاق می‌خورند. اگر یکی از آن شلاق‌ها به دریا زده شود، همه اقیانوس‌های جهان از مشرق تا مغرب به جوش می‌آید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوه‌های دنیا بخورد، ذوب می‌شود و تبدیل به خاکستر می‌گردد. ان دو دشمن خدا با این تازیانه شلاق می‌خورند"^[۳]. در حدیث دیگری از زنی نام برده می‌شود که حضرت زهرا(س) را بسیار رنج می‌داد و به مادر جناب ابراهیم (فرزند رسول اکرم) تهمت می‌زد. او نیز رجعت می‌کند و شلاق تهمت زدن (حدّ قذف) می‌خورد^[۴].

در اخبار رجعت امام حسین(ع) تصریح شده که به هنگام رجعت حضرت، یزید و سپاهیانش نیز رجعت می‌کنند و امام حسین(ع) آنها را می‌کشد و برای هرضربتی یک ضربت می‌زند ^[۵]. در ذیل آیه ﴿وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ﴾^[۶] آمده است: همه آنان که به آل محمد(ع) ستم کرده‌اند، در رجعت بازمی‌گردند و انتقام از آنها گرفته می‌شود^[۷].

جمعی از رجعت‌کنندگان، سلمان، مقداد، جابر بن عبد الله انصاری، ابو دجانه انصاری، مالک اشتر، مفضل بن عمر، حمران بن اعین، مؤمن آل فرعون، یوشع بن نون، و اصحاب کهف هستند^[۸].^[۹]

پرسش‌های وابسته

چه کسانی رجعت می‏‌کنند؟ (پرسش)

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

↑ بحار الانوار، ج ۵۳، ص۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص۱۰۰.
↑ همان، ص۹۱.
↑ دلائل الإمامه، ص۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۱۶۲).
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۱۴ و ج ۵۳، ص۹۰.
↑ تفسیر صافی، ج ۳، ص۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص۴۰۸.
↑ «و برای ستمکاران عذابی جز آن خواهد بود اما بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره طور، آیه ۴۷.
↑ تفسیر صافی، ج ۵، ص۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص۳۵۱.
↑ رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۲۰۰.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۵۹.

[1] بحار الانوار، ج ۵۳، ص۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص۱۰۰.

[2] همان، ص۹۱.

[3] دلائل الإمامه، ص۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۱۶۲).

[4] بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۱۴ و ج ۵۳، ص۹۰.

[5] تفسیر صافی، ج ۳، ص۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص۴۰۸.

[6] «و برای ستمکاران عذابی جز آن خواهد بود اما بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره طور، آیه ۴۷.

[7] تفسیر صافی، ج ۵، ص۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص۳۵۱.

[8] رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۲۰۰.

[9] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۵۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 }}
 == مقدمه ==
-کسانی که [[رجعت]] می‌کنند [[امامان]] [[معصوم]]{{عم}} و برخی از [[مردگان]] هستند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[رجعت]] برای همه [[مردم]] نیست، بلکه برای گروه‌هایی خاص است: [[مؤمنان خالص]] و [[کافران]] محض<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص۱۰۰.</ref>. مفضّل آورده است که در حضور امام صادق{{ع}} از [[قائم]] [[آل محمد]]{{صل}} و [[اصحاب]] او که در انتظارش از [[دنیا]] می‌روند، [[سخن]] به میان آمد؛ آن [[حضرت]] فرمود: "هنگامی که قائم [[قیام]] کند، فرستاده‌ای کنار [[قبر]] [[مؤمن]] می‌آید و به او می‌گوید: هان ای [[بنده]] [[خدا]]! [[امام]] تو قیام کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی‌خواهی و بر آن هستی که هم‌چنان در جوار [[رحمت]] پروردگارت اقامت گزینی، همین‌جا اقامت کن"<ref>همان، ص۹۱.</ref>.
+کسانی که [[رجعت]] می‌کنند [[امامان]] [[معصوم]]{{عم}} و برخی از [[مردگان]] هستند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[رجعت]] برای همه [[مردم]] نیست، بلکه برای گروه‌هایی خاص است: [[مؤمنان خالص]] و [[کافران]] محض<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص۱۰۰.</ref>. مفضّل آورده است که در حضور امام صادق{{ع}} از [[قائم]] [[آل محمد]]{{صل}} و [[اصحاب]] او که در انتظارش از [[دنیا]] می‌روند، [[سخن]] به میان آمد؛ آن [[حضرت]] فرمود: "هنگامی که قائم [[قیام]] کند، فرستاده‌ای کنار [[قبر]] [[مؤمن]] می‌آید و به او می‌گوید: هان ای [[بنده خدا]]! [[امام]] تو قیام کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی‌خواهی و بر آن هستی که هم‌چنان در جوار [[رحمت]] پروردگارت اقامت گزینی، همین‌جا اقامت کن"<ref>همان، ص۹۱.</ref>.
 در رجعت، مؤمن [[خالص]] که در تمام [[عمر]] از طرف [[کفّار]] و [[منافقین]] مورد [[آزار]] قرار گرفته است برمی‌گردد تا در پرتو [[حکومت]] حقّه، روی [[آرامش]] و [[آسایش]] را ببیند و قسمتی از [[پاداش اعمال]] [[نیک]] خود را پیش از [[آخرت]] در این [[جهان]] ببیند. [[مشرک]] محض نیز برمی‌گردد تا سزای [[حق‌کشی‌ها]] و تجاوزگری‌های خود را پیش از آخرت، در این سرای بچشد. [[سلمان]]، [[ابوذر]]، [[مقداد]]، [[مالک اشتر]] و امثال آنها باز می‌گردند. امام صادق{{ع}} می‌فرماید: "نخستین کسی که درباره او [[محکمه]] [[عدل]] در حکومت حقّه تشکیل می‌شود، [[محسن]] فاطمه‌ست، بین او و قاتلش محکمه برگزار می‌شود. [[قنفذ]] و آقایش آورده می‌شوند و با تازیانه‌هایی از [[آتش]]، شلاق می‌خورند. اگر یکی از آن شلاق‌ها به دریا زده شود، همه اقیانوس‌های جهان از [[مشرق]] تا [[مغرب]] به [[جوش]] می‌آید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوه‌های دنیا بخورد، ذوب می‌شود و تبدیل به خاکستر می‌گردد. ان دو [[دشمن خدا]] با این تازیانه شلاق می‌خورند"<ref>دلائل الإمامه، ص۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۱۶۲).</ref>. در [[حدیث]] دیگری از زنی نام برده می‌شود که [[حضرت زهرا]]{{س}} را بسیار [[رنج]] می‌داد و به [[مادر]] جناب [[ابراهیم]] ([[فرزند رسول اکرم]]) [[تهمت]] می‌زد. او نیز [[رجعت]] می‌کند و شلاق تهمت زدن (حدّ [[قذف]]) می‌خورد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۱۴ و ج ۵۳، ص۹۰.</ref>.