جز
جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه '
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه ') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
# نقل است که [[پیامبر خدا]] {{صل}} به بزرگان [[بنیبیاضه]] فرمود تا زنی از آن [[قبیله]] را به [[ازدواج]] [[أبوهند]] - که از موالی بود - در آوردند، ایشان با حالت اعتراض گفتند: ای پیامبر خدا، آیا [[دختران]] ما را به ازدواج [[غلامان]] ما در میآوری؟ و [[خداوند]] این آیه را فرستاد<ref>الدر المنثور، ج۶، ص۹۸؛ مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۶؛ کشف الاسرار، ج۹، ص۲۶۴.</ref>. | # نقل است که [[پیامبر خدا]] {{صل}} به بزرگان [[بنیبیاضه]] فرمود تا زنی از آن [[قبیله]] را به [[ازدواج]] [[أبوهند]] - که از موالی بود - در آوردند، ایشان با حالت اعتراض گفتند: ای پیامبر خدا، آیا [[دختران]] ما را به ازدواج [[غلامان]] ما در میآوری؟ و [[خداوند]] این آیه را فرستاد<ref>الدر المنثور، ج۶، ص۹۸؛ مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۶؛ کشف الاسرار، ج۹، ص۲۶۴.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] میگوید: آیه در صدد آن است که بگوید: ما شما را از یک [[پدر]] و یک [[مادر]] آفریدیم که همگی شما در آن دو [[شریک]] هستید، بدون | [[علامه طباطبایی]] میگوید: آیه در صدد آن است که بگوید: ما شما را از یک [[پدر]] و یک [[مادر]] آفریدیم که همگی شما در آن دو [[شریک]] هستید، بدون آنکه میان سفید و سیاه و [[عرب]] و غیرعرب تفاوتی باشد و به این دلیل شما را از [[ملتها]] و قبیلههای گوناگون قرار دادیم که یکدیگر را [[شناسایی]] کنید و به این وسیله امور [[اجتماع]] شما سر و سامان یابد و [[ارتباطات]] و معاملاتتان برقرار گردد نه آنکه برخی بر برخی دیگر [[کرامت]] داشته باشند و آقایی کنند<ref>المیزان، ج۱۸، ص۳۵۴.</ref>. | ||
گزارش کردهاند که [[پیامبر خدا]] {{صل}} در [[روز فتح مکه]] پس از [[طواف]]، [[خدا]] را [[حمد]] و ثنا کرده و فرمود: [[سپاس]] خدایی را که [[خودخواهی]] و [[تکبر]] [[جاهلیت]] را از شما برداشت؛ ای [[مردم]]، به [[راستی]] که [[مردمان]] دو گروهاند: [[مؤمن]] [[پرهیزکار]]، گرامی در نزد خدا و [[بدکار]] [[بدبخت]]، [[پست]] در نزد خدا، سپس این [[آیه]] را [[تلاوت]] فرمود<ref>الکشاف، ج۲، ص۳۹۹.</ref>. | گزارش کردهاند که [[پیامبر خدا]] {{صل}} در [[روز فتح مکه]] پس از [[طواف]]، [[خدا]] را [[حمد]] و ثنا کرده و فرمود: [[سپاس]] خدایی را که [[خودخواهی]] و [[تکبر]] [[جاهلیت]] را از شما برداشت؛ ای [[مردم]]، به [[راستی]] که [[مردمان]] دو گروهاند: [[مؤمن]] [[پرهیزکار]]، گرامی در نزد خدا و [[بدکار]] [[بدبخت]]، [[پست]] در نزد خدا، سپس این [[آیه]] را [[تلاوت]] فرمود<ref>الکشاف، ج۲، ص۳۹۹.</ref>. |