ضمار: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== ضمار بتی بود در جاهلیت. <ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۶۸.</ref> و آن سنگی بود که بنی سلیم بن منصور به ریاست مرداس بن ابی عامر بن حارثه و پس از او عباس بن مرد...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
«ضمار» بتی بود در [[جاهلیت]]. <ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۶۸.</ref> و آن سنگی بود که [[بنی سلیم بن منصور]] به [[ریاست]] [[مرداس بن ابی عامر بن حارثه]] و پس از او [[عباس بن مرداس]] آن را می‌‌پرستیدند تا این که [[خورشید]] [[اسلام]] در این [[قبیله]] طلوع کرد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۲۷؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۸۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۶۲.</ref> از آنجا که ضمار در [[دیار]] [[بنی‌سلیم]] قرار داشت و [[سرزمین بنی‌سلیم]] از [[حره]] منسوب به ایشان یا همان [[حرّه]] بزرگ [[حجاز]] که از شمال [[طائف]] تا نزدیک [[مدینه]] امتداد داشت و [[سلیم]] بیشتر این حرّه را در [[تصرف]] خود داشت، می‌‌توان از این محدوده، به عنوان محل احتمالی نگهداری این [[بت]] یاد کرد. امروز ضمار نام شناخته شده‌ای نیست.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۸۴.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۸
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
«ضمار» بتی بود در جاهلیت. [۱] و آن سنگی بود که بنی سلیم بن منصور به ریاست مرداس بن ابی عامر بن حارثه و پس از او عباس بن مرداس آن را می‌‌پرستیدند تا این که خورشید اسلام در این قبیله طلوع کرد.[۲] از آنجا که ضمار در دیار بنی‌سلیم قرار داشت و سرزمین بنی‌سلیم از حره منسوب به ایشان یا همان حرّه بزرگ حجاز که از شمال طائف تا نزدیک مدینه امتداد داشت و سلیم بیشتر این حرّه را در تصرف خود داشت، می‌‌توان از این محدوده، به عنوان محل احتمالی نگهداری این بت یاد کرد. امروز ضمار نام شناخته شده‌ای نیست.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۶۸.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۲۷؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۸۸۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۴۶۲.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۸۴.