بنی سلیم بن منصور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بنی‌سلیم با قبایل مختلف هم‌پیمان بوده و به جنگاوری و دلیری زبان‌زد عرب بودند. محل سکونت آنان قسمت‌های شمالی نجد، نزدیکی مدینه، خیبر و جنوب نجد در حره‌ها با آب‌های فراوان و معادن گوناگون و زمین‌های حاصل‌خیز بود و به دلیل ارتباط با یهودیان مدینه و بزرگان مکه و نیز به خاطر اینکه محل زندگیشان در مسیر عبور کاروان‌های تجاری بود، مردمان ثروتمند بودند.

سلیمیان بت‌پرست بودند و بت سواع را می‌پرستیدند و نیز مسئول حفاظت از بت عزی بودند. از جمله بدعت‌های آنان وضع قوانین زائران کعبه و مراسم حج و نیز به تأخیرانداختن ماه‌های حرام بود. در قرآن کریم نیز به این بدعت‌ها اشاره شده است.

بنی‌سلیم از همان اوایل ظهور اسلام با دین نوظهور آشنا شدند و برخی از آنان مسلمان شده و در بعضی از غزوه‌های پیامبر (ص) شرکت داشتند. بنابر گزارشی بسیاری از آنان در زمان رخداد وفد سلیم با مراجعه قیس بن نسیبه بعد از نبرد خندق نزد پیامبر (ص) مسلمانان شدند.

بنی‌سلیم در فتح مکه با فرماندهی عباس بن مرداس و نیز در نبرد حنین حضور داشتند و اولین فراریان از جنگ حنین بودند. بعد از رحلت پیامبر (ص) عده کمی از بنی‌سلیم در اسلام خود ماندند و اکثر آنان از دین بازگشتند و به کشتار و غارت مسلمانان پرداختن اما در نهایت مغلوب مسلمانان شده و با تحویل مرتدان خود از گزند سپاه اسلام در امان ماندند. آنان در زمان خلافت امام علی (ع) با معاویه در جنگ صفین و با عایشه در جنگ جمل همراهی کردند و در روبروی امام ایستادند.

شخصیت‌های زیادی از بنی‌سلیم در زمان خلفای نخستین، امویان و عباسیان در مناصب حکومتی وجود داشتند [۱].

نسب‌شناسی

موقعیت جغرافیایی و اقتصادی

عادات، آداب و عقاید بنی‌سلیم

بنی‌سلیم در دوره اسلامی

بنی‌سلیم پس از پیامبر (ص)

شخصیت‌های بنی‌سلیم

منابع

پانویس