کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۹

مقدمه

کوفه شهری است مشهور در سرزمین بابل و در سواد عراق^[۱] در وجه تسمیه کوفه اقوال متعددی مطرح است: برخی کوفه را به معنای جایی که در آن ریگ و شن باشد، دانسته^[۲] و بعضی هم، آمیختگی شن با ریگ را در این شهر، دلیل نامگذاری‌اش به این نام عنوان کرده‌اند^[۳]، ضمن اینکه برخی از بزرگان نیز، نام کوفه را برگرفته از اسم تپه کوچکی در وسط آن شهر به نام«کوفان»^[۴] یا برگرفته از واژه «کوفان» به معنای «بلا و شر» دانسته‌اند^[۵].

این شهر پیشتر در قلمرو حکومت ساسانیان بود و در زمان خلیفۀ دوم در سال ۱۷ هجری به تصرف مسلمانان درآمد و ابتدا نقشۀ مسجد جامع طرّاحی شد و گسترش شهر بر محور آن انجام گرفت و محلّ استقرار نیروهای رزمنده و قبایل عرب مسلمان گشت و عظمت یافت و با آغاز خلافت امام علی(ع) به پایتختی خلافت اسلامی برگزیده شد. این شهر در سده‌های نخست اسلام نقشی بسیار پر رنگ و اساسی در حوادث ایام ایفا نمود و موقعیت ممتاز اجتماعی اش، آن را پیوسته کانون توجه هیأت حاکمه و اقشار مختلف مردم زمانه قرار داد. از جمله وقایع مهم و تأثیر گذار به وقوع پیوسته در این شهر می‌‌توان به حوادث ایام خلافت امیرالمؤمنین(ع) و سپس ترور ایشان در مسجد جامع این شهر، قیام مسلم بن عقیل، قیام خونین کربلا و قیام‌هایی نظیر توابین و مختار که پس از آن در خونخواهی از شهدای این واقعه هولناک انجام گرفت و نیز قیام و شهادت زید بن علی اشاره کرد.

در احادیث، کوفه شهری با فضیلت به حساب آمده و مسجد کوفه در این شهر، یکی از ارجمندترین مساجد است. امام صادق (ع) دربارۀ آن سرزمین فرموده است: "خاکی است که دوستدار ماست، ما هم آن را دوست داریم"^[۶]. گذشته از حوادث و رخدادهای سیاسی بیشمار این شهر، کوفه یکی از قطب‌های علمی جهان اسلام محسوب می‌‌شد. وجود تعداد زیادی از نوابغ علم و شعر و زبان و ادب در این شهر در سده‌های نخست اسلامی که در کتب تراجم مفصل به نام و آثارشان پرداخته شده است، شاهدی بر این مدعاست، تا اینکه موقعیت ممتاز علمی و سیاسی این دو شهر با تأسیس بغداد به حاشیه رفت و رفته رفته با از دست دادن جایگاه علمی و سیاسی خود، بسیاری از ابنیه هایش ویرانه شد و شهر به دهکده‌ای کوچک تبدیل شد. چندان که از عظمت سابق این شهر در حال حاضر، تنها مسجد بزرگش باقی مانده که گواهی بر شکوه و عظمت آن و سرمایه‌ای معنوی و نماد این شهر قرار گرفته است.

امروزه کوفه در کنار رود فرات در فاصله ۸ کیلومتری شهر نجف و ۱۰۶ کیلومتری بغداد و ۶۰ کیلومتری جنوب شهر کربلا قرار دارد^[۷].

کوفه در عصر ظهور

در روایات کوفه مقر حکومت حضرت مهدی (ع) معرفی شده است و حضرت پس از ظهور از مکه به مدینه آمده و در آنجا همراه با ده‌ها هزار نفر از همراهان به سوی کوفه رهسپار می‌شوند. حضرت در کوفه به‌گونه‌ای راه‌ها و خیابان‌ها، شهرها و مساجد را توسعه می‌دهد که خانه‌های کوفه به رود کربلا ـ فرات ـ متصل می‌شود و مسجد باشکوهی در پشت کوفه ساخته می‌شود که هزار در دارد. پیامبر (ص) فرمودند: عصای موسی (ع)، انگشتر سلیمان (ع)، و محل‌ جوشیدن آب در طوفان نوح (ع) و محل‌ تجمع پیامبران (ع) در مسجد کوفه بوده است^[۸].^[۹]

منابع

پانویس

↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰.
↑ مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶.
↑ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۱.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۱ به نقل از ابن کلبی.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱. در باب این وجه تسمیه اقوال دیگری نیز مطرح شده است. جهت مطالعه ر.ک: بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۱-۱۱۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱.
↑ «تُرْبَةٌ تُحِبُّنَا وَ نُحِبُّهَا»؛ سفینة البحار، ج ۲ ص ۴۹۹.
↑ بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۶۷؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۹۲؛ فرهنگ غدیر، ص۵۱۵؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص۱۱۰.
↑ تهذیب، ج۳، ص۳۵۲.
↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۹۷-۵۹۴.

[1] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰.

[2] مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶.

[3] محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۱.

[4] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۱ به نقل از ابن کلبی.

[5] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱. در باب این وجه تسمیه اقوال دیگری نیز مطرح شده است. جهت مطالعه ر.ک: بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۱-۱۱۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱.

[6] «تُرْبَةٌ تُحِبُّنَا وَ نُحِبُّهَا»؛ سفینة البحار، ج ۲ ص ۴۹۹.

[7] بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۶۷؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۹۲؛ فرهنگ غدیر، ص۵۱۵؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص۱۱۰.

[8] تهذیب، ج۳، ص۳۵۲.

[9] مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۵۹۷-۵۹۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 [[پرونده:تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg|بندانگشتی|جایگزین=کوفه|تصویر قدیمی از مسجد کوفه]]
-'''کوفه''' یکی از شهرهای [[عراق]] که در زمان [[حکومت]] [[علی]] {{ع}} مقر [[خلافت]] آن حضرت بود. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} دوران پنج ساله زمامداریش را در این [[شهر]] گذراند. کوفه در زمان [[خلیفه دوم]] در [[غرب]] نهر [[فرات]] بنا شد. در [[احادیث]]، شهری با [[فضیلت]] به حساب آمده و [[مسجد کوفه]] در این [[شهر]]، یکی از ارجمندترین [[مساجد]] است. [[حضرت علی]] {{ع}} در همین [[شهر]] [[حکومت]] کرد و به [[شهادت]] رسید. سال‌های بعد نیز کوفه یکی از پرحادثه‌ترین شهرهای جهان [[اسلام]] بود. [[قیام]] [[مسلم بن عقیل]] و خروجِ [[توابین]] در کوفه بود. [[شهادت امام حسین]] {{ع}} در [[کربلا]] نیز نزدیکی همین [[شهر]] اتفاق افتاد. در سال‌های [[حکومت]] [[امویان]] و [[عباسیان]]، پیوسته وضعی متلاطم داشت. [[مردم]] آنجا نیز به [[بی‌وفایی]] و ناپایداری معروف‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹۲.</ref>.
 == مقدمه ==
-از شهرهای مهم و [[تاریخی]] [[عراق]]، که پیشتر در قلمرو [[حکومت]] ساسانیان بود و در زمان [[خلیفۀ دوم]] به [[تصرف]] [[مسلمانان]] درآمد و ابتدا نقشۀ [[مسجد]] جامع طرّاحی شد و گسترش [[شهر]] بر محور آن انجام گرفت و محلّ استقرار نیروهای [[رزمنده]] و [[قبایل]] [[عرب]] [[مسلمان]] گشت و [[عظمت]] یافت.
+کوفه شهری است مشهور در [[سرزمین بابل]] و در سواد [[عراق]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰.</ref> در وجه [[تسمیه]] [[کوفه]] اقوال متعددی مطرح است: برخی کوفه را به معنای جایی که در آن ریگ و شن باشد، دانسته<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶.</ref> و بعضی هم، آمیختگی شن با ریگ را در این [[شهر]]، دلیل نامگذاری‌اش به این نام عنوان کرده‌اند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۱.</ref>، ضمن اینکه برخی از بزرگان نیز، نام کوفه را برگرفته از اسم تپه کوچکی در وسط آن شهر به نام«[[کوفان]]»<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۱ به نقل از ابن کلبی.</ref> یا برگرفته از واژه «کوفان» به معنای «[[بلا]] و [[شر]]» دانسته‌اند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱. در باب این وجه تسمیه اقوال دیگری نیز مطرح شده است. جهت مطالعه ر.ک: بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۱-۱۱۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱.</ref>.
-در [[تاریخ اسلام]]، [[شاهد]] حوادث بسیار و تحوّلات شگفت بوده است. [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} کوفه را مقرّ [[خلافت]] خویش قرار داد. و بنا به [[روایات]]، [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} نیز [[پس از ظهور]]، در کوفه مستقر خواهد شد و [[سپاهیان]] خویش را از آنجا به اطراف اعزام خواهد نمود.<ref>ارشاد، مفید، ج ۲ ص ۳۷۹</ref> از این [[شهر]] با نام "[[کوفان]]" هم یاد شده است.
+این شهر پیشتر در قلمرو [[حکومت]] ساسانیان بود و در زمان [[خلیفۀ دوم]] در [[سال ۱۷ هجری]] به [[تصرف]] [[مسلمانان]] درآمد و ابتدا نقشۀ [[مسجد]] جامع طرّاحی شد و گسترش [[شهر]] بر محور آن انجام گرفت و محلّ استقرار نیروهای [[رزمنده]] و [[قبایل]] [[عرب]] [[مسلمان]] گشت و [[عظمت]] یافت و با آغاز [[خلافت امام علی]]{{ع}} به پایتختی [[خلافت اسلامی]] برگزیده شد. این شهر در سده‌های نخست [[اسلام]] نقشی بسیار پر رنگ و اساسی در حوادث ایام ایفا نمود و موقعیت ممتاز [[اجتماعی]] اش، آن را پیوسته کانون توجه هیأت حاکمه و اقشار مختلف [[مردم]] زمانه قرار داد. از جمله وقایع مهم و تأثیر گذار به وقوع پیوسته در این شهر می‌‌توان به حوادث ایام [[خلافت امیرالمؤمنین]]{{ع}} و سپس [[ترور]] ایشان در مسجد جامع این شهر، [[قیام]] [[مسلم بن عقیل]]، [[قیام خونین کربلا]] و قیام‌هایی نظیر [[توابین]] و مختار که پس از آن در [[خونخواهی]] از شهدای این واقعه هولناک انجام گرفت و نیز [[قیام]] و [[شهادت]] [[زید بن علی]] اشاره کرد.
-کوفه [[شهر]] بافضیلتی است و در [[روایات]] از آن [[ستایش]] شده و [[امام صادق]] {{ع}} دربارۀ آن [[سرزمین]] فرموده است: "خاکی است که [[دوستدار]] ماست، ما هم آن را [[دوست]] داریم"<ref>{{متن حدیث|تُرْبَةٌ تُحِبُّنَا وَ نُحِبُّهَا}}؛ سفینة البحار، ج ۲ ص ۴۹۹</ref>، کوفه [[سرزمین]] [[شیعیان]] [[اهل بیت]] بوده و چهره‌های درخشانی از این [[شهر]] و [[قبایل]] اطرافش در راه [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} و [[اهل بیت]] [[پیامبر]] جانفشانی کرده‌اند و [[امویان]] پیوسته [[بغض]] و کینۀ [[شیعه]] [[امام علی|علی]] {{ع}} را در این [[سرزمین]] در [[دل]] داشته و به سرکوبی آنان پرداختند. قیام‌های متعددی در این [[شهر]] به هواداری [[اهل بیت]] و [[مبارزه]] با [[جبّاران]] [[اموی]] و [[عباسی]] شکل گرفته است.
+در [[احادیث]]، کوفه شهری با [[فضیلت]] به حساب آمده و [[مسجد کوفه]] در این [[شهر]]، یکی از ارجمندترین [[مساجد]] است. [[امام صادق]] {{ع}} دربارۀ آن [[سرزمین]] فرموده است: "خاکی است که [[دوستدار]] ماست، ما هم آن را [[دوست]] داریم"<ref>{{متن حدیث|تُرْبَةٌ تُحِبُّنَا وَ نُحِبُّهَا}}؛ سفینة البحار، ج ۲ ص ۴۹۹.</ref>. گذشته از حوادث و رخدادهای [[سیاسی]] بیشمار این شهر، کوفه یکی از قطب‌های [[علمی]] [[جهان اسلام]] محسوب می‌‌شد. وجود تعداد زیادی از نوابغ [[علم]] و [[شعر]] و زبان و [[ادب]] در این شهر در سده‌های نخست [[اسلامی]] که در کتب تراجم مفصل به نام و آثارشان پرداخته شده است، شاهدی بر این مدعاست، تا اینکه موقعیت ممتاز [[علمی]] و [[سیاسی]] این دو [[شهر]] با تأسیس [[بغداد]] به حاشیه رفت و رفته رفته با از دست دادن [[جایگاه علمی]] و سیاسی خود، بسیاری از ابنیه هایش ویرانه شد و شهر به دهکده‌ای کوچک تبدیل شد. چندان که از [[عظمت]] سابق این شهر در حال حاضر، تنها [[مسجد]] بزرگش باقی مانده که [[گواهی]] بر [[شکوه]] و عظمت آن و سرمایه‌ای [[معنوی]] و نماد این شهر قرار گرفته است.
-منابع فراوانی دربارۀ [[تاریخ]]، پیشینه، بزرگان، حوادث، [[فضایل]] و [[قبایل]] این [[شهر]] وجود دارد که طالبان به آنها مراجعه کنند<ref>از جمله ر. ک: «فضل الکوفه و مساجدها» مشهدی، «تاریخ الکوفه» براقی، «کوفه از نظر مذهبی» سیّد عباس حسینی، «العتبات المقدسه فی الکوفه» طریحی، «معجم البلدان» حموی، ذیل نام این شهر، «دانشنامۀ امام علی»، ج ۹ مقالۀ کوفه، «سیمای کوفه» گلی زواره‌ای، «فرهنگ عاشورا»، ذیل عنوان کوفه، «کوفه، پیدایش شهر اسلامی»، هشام جعیط، ترجمه ابو الحسن سروقد مقدم، فصلنامۀ «مشکوة»، شمارۀ ۵۳ مقالۀ «مردم‌شناسی کوفه»</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۱۵.</ref>
+امروزه کوفه در کنار [[رود فرات]] در فاصله ۸ کیلومتری شهر [[نجف]] و ۱۰۶ کیلومتری بغداد و ۶۰ کیلومتری جنوب شهر [[کربلا]] قرار دارد<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۶۷؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹۲؛ [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۱۵؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص۱۱۰.</ref>.
-==الکوفه==
+== کوفه در عصر ظهور ==
-شهری است مشهور در [[سرزمین بابل]] و در سواد [[عراق]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰.</ref> در وجه [[تسمیه]] [[کوفه]] به این نام، اقوال متعددی مطرح است: برخی کوفه را به معنای جایی که در آن ریگ و شن باشد، دانسته<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶.</ref> و بعضی هم، آمیختگی شن با ریگ را در این [[شهر]]، دلیل نامگذاری‌اش به این نام عنوان کرده‌اند.<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۴۱.</ref> بعضی هم، کوفه را از ریشه «کاف تکوف» گرفته و آورده‌اند که چون [[سعد بن ابی وقاص]]، پس از فتح [[قادسیه]] و استقرار در [[انبار]]، [[سپاه مسلمانان]] را برای [[رهایی]] از [[بدی]] آب و هوا و موجودات [[آزاردهنده]] آن به سوی این [[سرزمین]] [[هدایت]] کرد و به آنان گفت: «تکوفوا فی هذا الموضع؛ در این مکان جمع شوید»، این منطقه، «کوفه» نام گرفته است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۱-۱۱۴۲.</ref> «دایره‌وار بودن [[زمین]] کوفه» هم از دیگر [[دلایل]] نامیده شدن این منطقه به کوفه برشمرده شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰.</ref> ضمن این که برخی از بزرگان نیز، نام کوفه را برگرفته از اسم تپه کوچکی در وسط آن شهر به نام«[[کوفان]]»<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۱ به نقل از ابن کلبی.</ref> یا برگرفته از واژه «کوفان» به معنای «[[بلا]] و [[شر]]» دانسته‌اند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱. در باب این وجه تسمیه اقوال دیگری نیز مطرح شده است. جهت مطالعه ر. ک. (بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۱-۱۱۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱.)</ref> اقلیم شناسان متقدم، کوفه را از شهرهای اقلیم سوم<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۶۰.</ref> و [[منزل]] [[نوح نبی]]{{ع}} گفته‌اند<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۴۲.</ref> و از شهرهای تابعه آن به نام حمام [[عمر]]، جامعین، [[سورا]]، نیل، [[قادسیه]] و [[عین التمر]] اشاره کرده‌اند.<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۴.</ref> «مقدسی» در توصیف [[کوفه]]، این [[شهر]] را «قصبه‌ای بزرگ، سبک، خوش ساختمان با بازارهایی بزرگ، پر [[برکت]] و جامع مرافق» گفته<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶.</ref> و از قرار داشتن [[مسجد جامع]] و نیز [[رود فرات]] در سمت شرق و [[کناسه]] در غرب این شهر خبر داده و پیرامون شهر را مملو از نخلستان، باغ، حوضها و جوی‌های آب معرفی کرده است.<ref>مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref> فاصله این شهر تا [[مدینه]] در حدود ۲۰ مرحله و تا [[مکه]] ۲۷ مرحله ذکر شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۴۹۳.</ref> کوفه در ایام [[خلافت عمر بن خطاب]] در [[سال ۱۷ هجری]] بنا نهاده شد و با آغاز [[خلافت امام علی]]{{ع}} به پایتختی [[خلافت اسلامی]] برگزیده شد. این شهر در سده‌های نخست [[اسلام]] نقشی بسیار پر رنگ و اساسی در حوادث ایام ایفا نمود و موقعیت ممتاز [[اجتماعی]] اش، آن را پیوسته کانون توجه هیأت حاکمه و اقشار مختلف [[مردم]] زمانه قرار داد. از جمله وقایع مهم و تأثیر گذار به وقوع پیوسته در این شهر می‌‌توان به حوادث ایام [[خلافت امیرالمؤمنین]]{{ع}} و سپس [[ترور]] ایشان در مسجد جامع این شهر، [[قیام خونین کربلا]] و قیامهایی - نظیر [[توابین]] و مختار - که پس از آن در [[خونخواهی]] از شهدای این واقعه هولناک انجام گرفت و نیز [[قیام]] و [[شهادت]] [[زید بن علی]] اشاره کرد. گذشته از حوادث و رخدادهای [[سیاسی]] بیشمار این شهر، کوفه یکی از قطب‌های [[علمی]] [[جهان اسلام]] محسوب می‌‌شد. وجود تعداد زیادی از نوابغ [[علم]] و [[شعر]] و زبان و [[ادب]] در این شهر در سده‌های نخست [[اسلامی]] که در کتب تراجم مفصل به نام و آثارشان پرداخته شده است، شاهدی بر این مدعاست. موقعیت علمی این شهر با تأسیس [[مکتب]] نحوی [[کوفی]] بیش از پیش شهره [[آفاق]] گشت و این شهر را تا مدتها عرصه [[رقابت]] و [[کشمکش]] با [[بصره]] و [[مکتب]] نحوی‌اش کرد. تا این که موقعیت ممتاز [[علمی]] و [[سیاسی]] این دو [[شهر]] با تأسیس [[بغداد]] به حاشیه رفت. با تأسیس شهر بغداد در [[سال ۱۴۵ هجری]]، [[کوفه]] [[قرن]] به قرن بسیاری از ذخایر علمی خود را از دست داد و رفته رفته با از دست دادن [[جایگاه علمی]] و سیاسی خود، بسیاری از ابنیه هایش ویرانه شد و شهر به دهکده‌ای کوچک تبدیل شد. چندان که از [[عظمت]] سابق این شهر در حال حاضر، تنها [[مسجد]] بزرگش باقی مانده که [[گواهی]] بر [[شکوه]] و عظمت آن و سرمایه‌ای [[معنوی]] و نماد این شهر قرار گرفته است.
+در [[روایات]] کوفه مقر [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} معرفی شده است و حضرت [[پس از ظهور]] از [[مکه]] به [[مدینه]] آمده و در آنجا همراه با ده‌ها هزار نفر از همراهان به سوی [[کوفه]] رهسپار می‌شوند. حضرت در [[کوفه]] به‌گونه‌ای راه‌ها و خیابان‌ها، [[شهرها]] و [[مساجد]] را توسعه می‌دهد که خانه‌های [[کوفه]] به رود [[کربلا]] ـ [[فرات]] ـ متصل می‌شود و [[مسجد]] باشکوهی در [[پشت کوفه]] ساخته می‌شود که هزار در دارد. [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: [[عصای موسی]] {{ع}}، [[انگشتر سلیمان]] {{ع}}، و محل‌ جوشیدن آب در [[طوفان]] [[نوح]] {{ع}} و محل‌ تجمع [[پیامبران]] {{عم}} در [[مسجد کوفه]] بوده است<ref>تهذیب، ج۳، ص۳۵۲.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹۷-۵۹۴.</ref>
-امروزه کوفه در کنار [[رود فرات]] در فاصله ۸ کیلومتری شهر [[نجف]] و ۱۰۶ کیلومتری بغداد و ۶۰ کیلومتری جنوب شهر [[کربلا]] قرار دارد. [[زمین]] آن دشتی است مرتفع که ارتفاع آن از سطح دریا به ۲۲ متر می‌‌رسد. کرانه [[غربی]] این شهر، تقریباً شش متر از [[ساحل]] شرقی بلندتر است که آن را از سیل در گذشته و در عصر کنونی مصون می‌‌دارد. در [[جانب غربی]] کوفه، زمین کم کم از سطح دریا بالا می‌‌رود به حدی که این ارتفاع تا شصت و نیم متر هم می‌‌رسد. سپس این ارتفاع، با شیب تند به سمت جنوب غربی فرود می‌‌آید تا به دریاچه نمکی کم عمق معروف به «بحرالنجف» می‌‌رسد.<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۶۷.</ref>
 == منابع ==