بحث:کوفه

متن قبلی

کوفه یکی از شهرهای عراق که در زمان حکومت علی (ع) مقر خلافت آن حضرت بود. امیرالمؤمنین (ع) دوران پنج ساله زمامداریش را در این شهر گذراند. کوفه در زمان خلیفه دوم در غرب نهر فرات بنا شد. در احادیث، شهری با فضیلت به حساب آمده و مسجد کوفه در این شهر، یکی از ارجمندترین مساجد است. حضرت علی (ع) در همین شهر حکومت کرد و به شهادت رسید. سال‌های بعد نیز کوفه یکی از پرحادثه‌ترین شهرهای جهان اسلام بود. قیام مسلم بن عقیل و خروجِ توابین در کوفه بود. شهادت امام حسین (ع) در کربلا نیز نزدیکی همین شهر اتفاق افتاد. در سال‌های حکومت امویان و عباسیان، پیوسته وضعی متلاطم داشت. مردم آنجا نیز به بی‌وفایی و ناپایداری معروف‌اند.

مقدمه

از شهرهای مهم و تاریخی عراق، که پیشتر در قلمرو حکومت ساسانیان بود و در زمان خلیفۀ دوم به تصرف مسلمانان درآمد و ابتدا نقشۀ مسجد جامع طرّاحی شد و گسترش شهر بر محور آن انجام گرفت و محلّ استقرار نیروهای رزمنده و قبایل عرب مسلمان گشت و عظمت یافت.

در تاریخ اسلام، شاهد حوادث بسیار و تحوّلات شگفت بوده است. امیر المؤمنین (ع) کوفه را مقرّ خلافت خویش قرار داد. و بنا به روایات، امام زمان (ع) نیز پس از ظهور، در کوفه مستقر خواهد شد و سپاهیان خویش را از آنجا به اطراف اعزام خواهد نمود. از این شهر با نام "کوفان" هم یاد شده است.

کوفه شهر بافضیلتی است و در روایات از آن ستایش شده و امام صادق (ع) دربارۀ آن سرزمین فرموده است: "خاکی است که دوستدار ماست، ما هم آن را دوست داریم"، کوفه سرزمین شیعیان اهل بیت بوده و چهره‌های درخشانی از این شهر و قبایل اطرافش در راه علی (ع) و امام حسین (ع) و اهل بیت پیامبر جانفشانی کرده‌اند و امویان پیوسته بغض و کینۀ شیعه علی (ع) را در این سرزمین در دل داشته و به سرکوبی آنان پرداختند. قیام‌های متعددی در این شهر به هواداری اهل بیت و مبارزه با جبّاران اموی و عباسی شکل گرفته است.

منابع فراوانی دربارۀ تاریخ، پیشینه، بزرگان، حوادث، فضایل و قبایل این شهر وجود دارد که طالبان به آنها مراجعه کنند.

مقدمه

• شهر کوفه در سال ۱۷ ق به دستور عمر بن خطاب و به دست سعد بن ابی وقاص فرمانده سپاه مسلمانان در جنگ با ایرانیان پی‏‌ریزی شد. هدف از تأسیس این شهر، بنیان‏گذاری یک پادگان نظامی در نزدیکی ایران، به منظور پشتیبانی نیروهای عمل ‏کننده در داخل ایران بوده است. عمر دستور داده بود گنجایش مسجد این شهر، به گونه‌‏ای باشد که تمام جمعیت نظامی را در خود جای دهد و مسجدی که طبق این دستور ساخته شد، می‏‌توانست چهل هزار تن را در خود پذیرا باشد.
• بنابراین شهر کوفه، در آغاز تأسیس، حدود چهل هزار جمعیت نظامی داشته است. با توجه به این‏که بسیاری از این جمعیت، زن و فرزند خود را نیز همراه داشته‏‌اند، با احتساب حداقل یک زن و یک فرزند برای هر سرباز، به جمعیتی معادل ۱۲۰ هزار تن برای این شهر هنگام تأسیس دست می‌‏یابیم.
• حضرت علی(ع) در سال ۳۶ ق این شهر را مرکز خلافت خود برگزید. از آن پس، این شهر در تاریخ پر فراز و نشیب خود، حوادث فراوانی را پشت سر گذاشته است.
• مردم این شهر در طول تاریخ با وجود دارا بودن صفات برجسته و پسندیده، دارای صفات ناشایست و نکوهیده‏‌ای نیز بوده‌‏اند که در سخنان حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) به خوبی منعکس شده است.
• از روایات استفاده می‏‌شود که کوفه، پس از ظهور و قیام حضرت مهدی(ع)‏ پایتخت حکومتی و مرکز خلافت و مقر دولت آن بزرگوار خواهد بود. مفضل از امام صادق(ع) پرسید: سرور من! خانه حضرت مهدی(ع) و محل اجتماع مؤمنان کجا خواهد بود؟ آن حضرت فرمود: مقر حکومتش، کوفه و مجلس حکم‌‏فرمایی‏‌اش مسجد جامع آن و بیت المال و محل تقسیم غنایم مسلمانان، مسجد سهله خواهد بود و خلوتگاه او موضعی است که ریگ‌‏های سفید سرزمین نجف است.
• روزی امام صادق(ع) در نقطه‌‏ای پشت کوفه دو رکعت نماز گزارد و به یار باوفایش ابان بن تغلب فرمود: "اینجا محل خانه قائم(ع) است".
• از امام باقر(ع) پرسیدند: "پس از مکه و مدینه، کدامین بقعه از بقاع پروردگار افضل است؟ فرمود:

کوفه. سپس ضمن شمارش ویژگی‌‏های کوفه فرمود: عدالت خداوند سبحانه و تعالی آن‏جا ظاهر می‌‏شود، و قائم(ع) و دیگر قائمان- قیام‌‏کنندگان به قسط که پس از او می‌‏آیند- آن‏جا ساکن می‏‌شوند.