جز
جایگزینی متن - 'سپاهیان اسلام' به 'سپاهیان اسلام'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سپاهیان اسلام' به 'سپاهیان اسلام') |
||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
منافقان [[مدینه]] در عرصههای گوناگونی به مقابله با [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[دولت]] وی برخاستند و شگردهای گوناگونی به کار بستند تا از موقعیت و [[منزلت]] [[مسلمانان]] بکاهند. برخی شگردهای آنان علیه [[رسول خدا]]{{صل}} و منافقان به شرح ذیل است: | منافقان [[مدینه]] در عرصههای گوناگونی به مقابله با [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[دولت]] وی برخاستند و شگردهای گوناگونی به کار بستند تا از موقعیت و [[منزلت]] [[مسلمانان]] بکاهند. برخی شگردهای آنان علیه [[رسول خدا]]{{صل}} و منافقان به شرح ذیل است: | ||
# '''تخریب شخصیت رسول خدا{{صل}}:''' شکستن [[قداست]] رسول خدا{{صل}} و ایجاد تردید در [[دل]] [[مؤمنان]] از جمله اهداف فعالیتهای منافقان بود. آنچه منافقان در [[ماجرای افک]] و [[اتهام]] زدن به یکی از [[همسران پیامبر]] انجام دادند، به منظور تخریب شخصیت رسول خدا{{صل}} بود که [[آیات]] دهم تا بیست و سوم [[سوره نور]] به همین موضوع میپردازند<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ...}} «کسانی که [به یکی از همسران پیامبر] آن دروغ را (وارد) آوردند دستهای از شمایند؛ آن را شرّی برای خود مپندارید بلکه آن برای شما خیر است.».. سوره نور، آیه ۱۱.</ref>. چنان که [[رفتارها]] و سخنان منافقان در رابطه با [[ازدواج پیامبر]]{{صل}} با [[زینب]]، [[همسر]] مطلقه [[زید بن حارثه]] و فرزند خوانده خود در همین راستا قابل تحلیل است که [[آیه]] شصتم [[سوره احزاب]] بدان پرداخته است<ref>{{متن قرآن|لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ...}} «اگر منافقان و بیماردلان و شایعهافکنان مدینه دست (از کارهایشان) برندارند، تو را بر آنان برمیانگیزیم.».. سوره احزاب، آیه ۶۰.</ref>. | # '''تخریب شخصیت رسول خدا{{صل}}:''' شکستن [[قداست]] رسول خدا{{صل}} و ایجاد تردید در [[دل]] [[مؤمنان]] از جمله اهداف فعالیتهای منافقان بود. آنچه منافقان در [[ماجرای افک]] و [[اتهام]] زدن به یکی از [[همسران پیامبر]] انجام دادند، به منظور تخریب شخصیت رسول خدا{{صل}} بود که [[آیات]] دهم تا بیست و سوم [[سوره نور]] به همین موضوع میپردازند<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ...}} «کسانی که [به یکی از همسران پیامبر] آن دروغ را (وارد) آوردند دستهای از شمایند؛ آن را شرّی برای خود مپندارید بلکه آن برای شما خیر است.».. سوره نور، آیه ۱۱.</ref>. چنان که [[رفتارها]] و سخنان منافقان در رابطه با [[ازدواج پیامبر]]{{صل}} با [[زینب]]، [[همسر]] مطلقه [[زید بن حارثه]] و فرزند خوانده خود در همین راستا قابل تحلیل است که [[آیه]] شصتم [[سوره احزاب]] بدان پرداخته است<ref>{{متن قرآن|لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ...}} «اگر منافقان و بیماردلان و شایعهافکنان مدینه دست (از کارهایشان) برندارند، تو را بر آنان برمیانگیزیم.».. سوره احزاب، آیه ۶۰.</ref>. | ||
# '''بزرگ نشان دادن شمار افراد و تجهیزات [[دشمن]]''': منافقان با این کار زمینه [[ترس]] را در [[سپاهیان | # '''بزرگ نشان دادن شمار افراد و تجهیزات [[دشمن]]''': منافقان با این کار زمینه [[ترس]] را در [[سپاهیان اسلام]] فراهم میآوردند. آنها، مؤمنان و مسلمانانی را که با وجود محدودیت امکانات، [[ایثار]] کرده و [[صدقه]] میدادند را به سخره میگرفتند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۱۹۶.</ref>، گاه نیز آنان را به [[خودنمایی]] متهم میکردند<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}} «آنان که به مؤمنان داوطلب دادن صدقهها و به کسانی که جز توان (اندک) خود چیزی (برای دادن صدقه) نمییابند طعنه میزنند و آنان را به ریشخند میگیرند، خداوند به ریشخندشان میگیرد و عذابی دردناک خواهند داشت» سوره توبه، آیه ۷۹.</ref>. برخی [[منافقان]] برای اجتناب از شرکت در [[جهاد]]، [[شیفتگی]] به [[زنان]] سرخموی [[رومی]]! و [[ترس]] از به [[فتنه]] افتادن را بهانه میآورند که [[آیات]] ۴۸ و ۴۹ [[سوره توبه]] به این [[رفتار]] آنان اشاره میکند و خود این رفتار را [[سقوط]] در فتنه معرفی کرده است<ref>{{متن قرآن|وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا...}} «و از ایشان، کسی است که میگوید: به من اجازه (کنارهگیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتادهاند.».. سوره توبه، آیه ۴۹.</ref>. | ||
# '''تفرقهافکنی و [[فتنهانگیزی]]''': منافقان، میکوشیدند تا [[روابط]] میان [[مهاجران]] و [[انصار]] را [[تخریب]] کنند که نمونه آن [[اقدام]] ایشان در [[غزوه بنی مصطلق]] است؛ | # '''تفرقهافکنی و [[فتنهانگیزی]]''': منافقان، میکوشیدند تا [[روابط]] میان [[مهاجران]] و [[انصار]] را [[تخریب]] کنند که نمونه آن [[اقدام]] ایشان در [[غزوه بنی مصطلق]] است؛ | ||
# '''تحریک هم پیمانان و مخالفان [[دولت]] [[مدینه]]''': منافقان برای پیشبرد کار خود، [[یهودیان]] مدینه را تحریک و [[تشویق]] به مقابله با [[رسول خدا]]{{صل}} کرده و به آنان [[وعده]] [[پشتیبانی]] میدادند. پس از [[پیروزی]] [[مسلمانان]] در [[جنگ بدر]] که از نظر منافقان و یهودیان بسیار غیرمنتظره بود، پیوند این دو گروه با یکدیگر استوراتر شد. وعده پشتیبانی نظامی منافقان از [[یهود]]، دامنه این [[گستاخی]] را به جایی کشاند که پیمانهایی را که با [[پیامبر]]{{صل}} و مسلمانان داشتند فراموش کرده و به [[رویارویی]] با [[دولت نبوی]] پرداختند<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۴۹.</ref>. [[فتنه انگیزی]] منافقان در تحریک یهودیان در [[غزوه بنی قینقاع]]، [[بنی نضیر]] و [[بنی قریظه]] آشکار است<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداشنژاد|داداشنژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۱۶۵.</ref>. | # '''تحریک هم پیمانان و مخالفان [[دولت]] [[مدینه]]''': منافقان برای پیشبرد کار خود، [[یهودیان]] مدینه را تحریک و [[تشویق]] به مقابله با [[رسول خدا]]{{صل}} کرده و به آنان [[وعده]] [[پشتیبانی]] میدادند. پس از [[پیروزی]] [[مسلمانان]] در [[جنگ بدر]] که از نظر منافقان و یهودیان بسیار غیرمنتظره بود، پیوند این دو گروه با یکدیگر استوراتر شد. وعده پشتیبانی نظامی منافقان از [[یهود]]، دامنه این [[گستاخی]] را به جایی کشاند که پیمانهایی را که با [[پیامبر]]{{صل}} و مسلمانان داشتند فراموش کرده و به [[رویارویی]] با [[دولت نبوی]] پرداختند<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۴۹.</ref>. [[فتنه انگیزی]] منافقان در تحریک یهودیان در [[غزوه بنی قینقاع]]، [[بنی نضیر]] و [[بنی قریظه]] آشکار است<ref>[[رمضان محمدی|محمدی]]، [[منصور داداشنژاد|داداشنژاد]]، [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان]]، [[تاریخ اسلام (کتاب)|تاریخ اسلام]] ص۱۶۵.</ref>. |