مازن بن حنظله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[مازن بن حنظله]] از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۴.</ref>، او این [[حدیث]] را از [[حضرت]] [[نقل]] کرده است که گفت: دیدم [[حضرت]]، [[محاسن شریف]] خود را گرفت و فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]، این [[محاسن]] از [[خون]] بالا (از [[خون]] سر) رنگین خواهد شد، پس چه چیز باز می‌دارد شقی‌ترین شما را<ref>{{متن حدیث|وَ اَللَّهِ لَيَخْضِبَنَّهَا مِنْ فَوْقِهَا وَ أَوْمَأَ إِلَى شَيْبَتِهِ مَا يَحْبِسُ أَشْقَاهَا أَنْ يَخْضِبَهَا بِدَمٍ }}؛ اصحاب الامام امیرالمؤمنین {{ع}}، ج۲، ص۵۰۳، ش۹۸۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۷۹.</ref>
[[مازن بن حنظله]] از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۴.</ref>، او این [[حدیث]] را از [[حضرت]] [[نقل]] کرده است که گفت: دیدم [[حضرت]]، [[محاسن شریف]] خود را گرفت و فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]، این [[محاسن]] از [[خون]] بالا (از [[خون]] سر) رنگین خواهد شد، پس چه چیز باز می‌دارد شقی‌ترین شما را»<ref>{{متن حدیث|وَ اَللَّهِ لَيَخْضِبَنَّهَا مِنْ فَوْقِهَا وَ أَوْمَأَ إِلَى شَيْبَتِهِ مَا يَحْبِسُ أَشْقَاهَا أَنْ يَخْضِبَهَا بِدَمٍ }}؛ اصحاب الامام امیرالمؤمنین {{ع}}، ج۲، ص۵۰۳، ش۹۸۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۷۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۰

مازن بن حنظله
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملمازن بن حنظله
جنسیتمرد
از اصحابامام علی

مقدمه

مازن بن حنظله از اصحاب امیرمؤمنان (ع) بود[۱]، او این حدیث را از حضرت نقل کرده است که گفت: دیدم حضرت، محاسن شریف خود را گرفت و فرمود: «به خدا سوگند، این محاسن از خون بالا (از خون سر) رنگین خواهد شد، پس چه چیز باز می‌دارد شقی‌ترین شما را»[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۴.
  2. «وَ اَللَّهِ لَيَخْضِبَنَّهَا مِنْ فَوْقِهَا وَ أَوْمَأَ إِلَى شَيْبَتِهِ مَا يَحْبِسُ أَشْقَاهَا أَنْ يَخْضِبَهَا بِدَمٍ »؛ اصحاب الامام امیرالمؤمنین (ع)، ج۲، ص۵۰۳، ش۹۸۱.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۷۹.