ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = ابراهیم بن مهزیار اهوازی
| موضوع مرتبط = ابراهیم بن مهزیار اهوازی
| عنوان مدخل  = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی]]
| عنوان مدخل  = ابراهیم بن مهزیار اهوازی
| مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]]
| مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تاریخ اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
کنیه او "ابو اسحاق" است. ابن طاووس او را از سفرای معروف حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} شمرده و گفته که در این امر، نزد [[شیعه]] اختلافی نیست<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۳. </ref>. مهزیار، سه پسر داشته، اولی (و مشهور آن‌ها) علی، دومی ابراهیم و سومی داوود است که همگی از فقها و از اصحاب [[ائمه]] {{عم}} بودند. علی که خدمت [[امام زمان]] {{ع}} رسیده، فرزند "ابراهیم بن مهزیار" بوده است<ref>نشریه موعود، ش ۲۱، ص ۷۱. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵.</ref>.
کنیه او "ابو اسحاق" است. ابن طاووس او را از سفرای معروف حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} شمرده و گفته که در این امر، نزد [[شیعه]] اختلافی نیست<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۳. </ref>. مهزیار، سه پسر داشته، اولی (و مشهور آن‌ها) علی، دومی ابراهیم و سومی داوود است که همگی از فقها و از اصحاب [[ائمه]] {{عم}} بودند. علی که خدمت [[امام زمان]] {{ع}} رسیده، فرزند "ابراهیم بن مهزیار" بوده است<ref>نشریه موعود، ش ۲۱، ص ۷۱. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱

مقدمه

کنیه او "ابو اسحاق" است. ابن طاووس او را از سفرای معروف حضرت ولی عصر (ع) شمرده و گفته که در این امر، نزد شیعه اختلافی نیست[۱]. مهزیار، سه پسر داشته، اولی (و مشهور آن‌ها) علی، دومی ابراهیم و سومی داوود است که همگی از فقها و از اصحاب ائمه (ع) بودند. علی که خدمت امام زمان (ع) رسیده، فرزند "ابراهیم بن مهزیار" بوده است[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۳.
  2. نشریه موعود، ش ۲۱، ص ۷۱.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۵.