ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تاریخ اسلامی

آشنایی اجمالی

ابو اسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی از محدثان شیعی و از اصحاب امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری(ع) است^[۱].

تبار او در دورق خوزستان می‌زیستند. بنا به روایتی، پدرش ابتدا مسیحی بود و سپس به اسلام گروید.

ابراهیم بن مهزیار به روایتی از اصحاب امام عصر(ع) بوده است^[۲].

ابن بابویه روایت مفصلی از ابراهیم نقل کرده است که حاکی از دیدار وی با امام مهدی(ع) و بزرگی شأن او نزد آن امام است^[۳].

کشی نیز روایتی از پسر ابراهیم نقل کرده است که گویای این است که وی با وکیلان امام مهدی(ع) ارتباط داشته است^[۴].

حدیث دیگری نشان می‌دهد که او وصی برادرش علی بن مهزیار بوده است^[۵]. برخی این امر را دلیل وثاقت او دانسته‌اند.

ابراهیم بن مهزیار نیز از وکیلان امام حسن عسکری(ع) بود^[۶]. محدثان بزرگی چون ابن قولویه در کامل الزیارات، ابن بابویه در من لا یحضره الفقیه^[۷]، کلینی در اصول کافی^[۸] و... روایات زیادی را به نقل از او آورده‌اند.

محمد پسر ابراهیم نقل می‌کند: پدرم در بستر مرگ، پولی به من سپرد و نشانی داد و گفت: هر کس این نشانه را داد، پول را به او تحویل بده. من نیز راه بغداد را پیش گرفتم و در کاروانسرایی فرود آمدم. روز دوم مردی بر در کوفت. غلامم را فرستادم تا ببیند کیست؛ گفت: پیری بر در است و من هم اجازه ورود دادم. آن مرد داخل شد، نشست و گفت: من العمری هستم، پولی را که نزد خود داری به من تحویل بده و مبلغ آن چنین و چنان است و نشانی را داد^[۹]. العمری وکیل امام حسن عسکری(ع) به شمار می‌رفت.

ابراهیم بن مهزیار کتابی دارد به نام البشارات^[۱۰]. احتمال دارد که این، همان کتاب البشارات برادرش علی باشد^[۱۱] که ابراهیم روایت کرده و نجاشی به نام وی ثبت کرده است.

او ثقه بود و بهترین نشانه بر وثاقت او اینکه در اسناد کامل الزیارات واقع شده است. ابراهیم از سفرای حضرت صاحب الامر(ع) و ابواب معروفی بود که شیعه اثنی عشریه درباره آن اختلاف ندارند^[۱۲].^[۱۳]

منابع

قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار

پانویس

↑ طوسی، رجال، ص۳۳۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۵۷.
↑ اکمال الدین، ابن بابویه، صص ۴۴۵-۴۵۳.
↑ اکمال الدین، ابن بابویه، صص ۴۴۵-۴۵۳.
↑ طوسی، اختیار معرفة رجال، ص۵۳۱.
↑ فروع کافی، ج۴، ص۳۱۰.
↑ شیخ مفید، الارشاد، ص۶۸۲.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۱۷۱.
↑ اصول کافی، ج۱، ص۴۵۷.
↑ کشی، ص۵۷۷؛ باقر شریف قریشی، زندگانی امام حسن عسکری(ع)، ص۴۴۱.
↑ نجاشی، رجال، ج۱، ص۸۹.
↑ طوسی، فهرست، ص۲۳۱.
↑ جامع الرواة، ج۱، ص۳۵.
↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 249-251.

[1] طوسی، رجال، ص۳۳۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۵۷.

[2] اکمال الدین، ابن بابویه، صص ۴۴۵-۴۵۳.

[3] اکمال الدین، ابن بابویه، صص ۴۴۵-۴۵۳.

[4] طوسی، اختیار معرفة رجال، ص۵۳۱.

[5] فروع کافی، ج۴، ص۳۱۰.

[6] شیخ مفید، الارشاد، ص۶۸۲.

[7] من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۱۷۱.

[8] اصول کافی، ج۱، ص۴۵۷.

[9] کشی، ص۵۷۷؛ باقر شریف قریشی، زندگانی امام حسن عسکری(ع)، ص۴۴۱.

[10] نجاشی، رجال، ج۱، ص۸۹.

[11] طوسی، فهرست، ص۲۳۱.

[12] جامع الرواة، ج۱، ص۳۵.

[13] قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 249-251.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]