←قطب راوندی و اندیشه سیاسی او
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
#[[همکاری با دولت جائر]] برای کسانی که [[توانایی]] کافی برای [[امانتداری]] یا [[احقاق حق]]، [[کمک به نیازمندان]] و [[اجرای احکام]] [[شرع]] دارند [[پسندیده]]، بلکه [[واجب]] است چنان‌که [[حضرت یوسف]]{{ع}} با وجود [[منصب]] نبوتی که داشت خود تقاضای [[تصدی]] بالاترین [[منصب حکومتی]] [[عزیز مصر]] را کرد {{متن قرآن|قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ}}<ref>«(یوسف) گفت: مرا بر گنجینه‌های این سرزمین بگمار که من نگاهبانی دانایم» سوره یوسف، آیه ۵۵.</ref> و [[هدف]] وی آن بود که [[اموال عمومی]] را از دستبرد نااهلان [[حفظ]] کند و به آنها که [[استحقاق]] دارند، برساند و آن [[پیامبران]] هرگز هدف مادی نداشته‌اند<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۳، ص۱۸۱ و ۱۳۶.</ref>. این نظریه ضمن [[تأیید]] [[نظریه دولت در دولت]] که در آثار پیشینیان راوندی نیز دیده می‌شد، نکته برجسته‌ای را در بر دارد که آن استناد به عمل [[پیامبری]] است که [[قرآن]] بارها از او یاد کرده است؛ | #[[همکاری با دولت جائر]] برای کسانی که [[توانایی]] کافی برای [[امانتداری]] یا [[احقاق حق]]، [[کمک به نیازمندان]] و [[اجرای احکام]] [[شرع]] دارند [[پسندیده]]، بلکه [[واجب]] است چنان‌که [[حضرت یوسف]]{{ع}} با وجود [[منصب]] نبوتی که داشت خود تقاضای [[تصدی]] بالاترین [[منصب حکومتی]] [[عزیز مصر]] را کرد {{متن قرآن|قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ}}<ref>«(یوسف) گفت: مرا بر گنجینه‌های این سرزمین بگمار که من نگاهبانی دانایم» سوره یوسف، آیه ۵۵.</ref> و [[هدف]] وی آن بود که [[اموال عمومی]] را از دستبرد نااهلان [[حفظ]] کند و به آنها که [[استحقاق]] دارند، برساند و آن [[پیامبران]] هرگز هدف مادی نداشته‌اند<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۳، ص۱۸۱ و ۱۳۶.</ref>. این نظریه ضمن [[تأیید]] [[نظریه دولت در دولت]] که در آثار پیشینیان راوندی نیز دیده می‌شد، نکته برجسته‌ای را در بر دارد که آن استناد به عمل [[پیامبری]] است که [[قرآن]] بارها از او یاد کرده است؛ | ||
#راوندی در مبحث [[امر به معروف و نهی از منکر]] کتاب فقه القرآن ضمن اشاره به مباحث سنتی این بحث سیاسی، [[شیوه]] تنفیذ این [[فریضه]] را در دو مورد [[فکری]] و عملی متفاوت دانسته و [[اعمال]] روش‌های اجباری و [[خشونت‌آمیز]] را تنها در موارد [[منکرات]] عملی پذیرفته است. وی در مورد منکرات فکری مانند [[مذاهب]] و آرای نادرست [[معتقد]] است که [[امر به معروف و نهی از منکر]] در اینگونه موارد جز با ارائه دلیل، [[برهان]] و [[دعوت]] مناسب جایز نیست. او تصریح می‌کند روش‌های خشونت‌آمیز مانند استفاده از [[زور]]، تنها در مواردی جایز است که کسی جرمی را در عمل مرتکب شده باشد و یا بر علیه [[دولت]] [[امام]]{{ع}} بشورد<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۳، ص۱۸۱ و ۱۳۶.</ref>؛ | #راوندی در مبحث [[امر به معروف و نهی از منکر]] کتاب فقه القرآن ضمن اشاره به مباحث سنتی این بحث سیاسی، [[شیوه]] تنفیذ این [[فریضه]] را در دو مورد [[فکری]] و عملی متفاوت دانسته و [[اعمال]] روش‌های اجباری و [[خشونت‌آمیز]] را تنها در موارد [[منکرات]] عملی پذیرفته است. وی در مورد منکرات فکری مانند [[مذاهب]] و آرای نادرست [[معتقد]] است که [[امر به معروف و نهی از منکر]] در اینگونه موارد جز با ارائه دلیل، [[برهان]] و [[دعوت]] مناسب جایز نیست. او تصریح می‌کند روش‌های خشونت‌آمیز مانند استفاده از [[زور]]، تنها در مواردی جایز است که کسی جرمی را در عمل مرتکب شده باشد و یا بر علیه [[دولت]] [[امام]]{{ع}} بشورد<ref>سلسلة الینابیع الفقهیه، ج۱۳، ص۱۸۱ و ۱۳۶.</ref>؛ | ||
#راوندی به [[پیروی]] از نظریات [[شیخ طوسی]] و معاصران خود در شرایط [[نماز جمعه]] می‌نویسد: | #راوندی به [[پیروی]] از نظریات [[شیخ طوسی]] و معاصران خود در شرایط [[نماز جمعه]] می‌نویسد: «نماز جمعه پس از تکمیل شرایط آن جز در [[زمان]] حضور [[سلطان عادل]] یا کسی که توسط وی [[منصوب]] شده [[واجب]] نمی‌شود»<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> و در [[نماز عیدین]] نیز شرایط مشابه نماز جمعه را متذکر شده است<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> وی در [[وجوب جهاد]] (ابتدایی) نیز [[حضور امام]]{{ع}} را شرط دانسته<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> و اشاره‌ای به [[عصر غیبت]] کرده است و [[بغات]] را هم شورشیانی می‌داند که بر علیه امام{{ع}} شوریده باشند<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref>.<ref>فقه سیاسی، ج۸، ص۶۱ -۶۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۰۲.</ref> | ||
«نماز جمعه پس از تکمیل شرایط آن جز در [[زمان]] حضور [[سلطان عادل]] یا کسی که توسط وی [[منصوب]] شده [[واجب]] نمی‌شود»<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> و در [[نماز عیدین]] نیز شرایط مشابه نماز جمعه را متذکر شده است<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> وی در [[وجوب جهاد]] (ابتدایی) نیز [[حضور امام]]{{ع}} را شرط دانسته<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref> و اشاره‌ای به [[عصر غیبت]] کرده است و [[بغات]] را هم شورشیانی می‌داند که بر علیه امام{{ع}} شوریده باشند<ref>فقه القرآن، ج۱، ص۱۳۳، ۱۶۰، ۳۳۰، ۳۵۸ و ۳۶۳.</ref>.<ref>فقه سیاسی، ج۸، ص۶۱ -۶۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۰۲.</ref> | |||
== استادان == | == استادان == | ||