زهد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سیره عملی امام]] خمینی همراه با زهد و [[سادگی]] بوده و [[بی‌اعتنایی]] به [[مقام]] و فرار از [[مرجعیت]] از مصادیق عملی زهد ایشان به‌شمار می‌رود.<ref>[[احمد فکور افشاگر|فکور افشاگر، احمد]]، [[زهد - فکور افشاگر (مقاله)| مقاله «زهد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۶، ص۷۴ – ۸۲.</ref>

زهد به معنای قلیل، اندک،<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۳/۳۰.</ref> [[روی‌گردانی]] و اعراض از چیزی<ref> فیومی، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ۲۵۷.</ref> است و ضد آن میل و [[رغبت]] است.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۱۹۶–۱۹۷.</ref> زهد در اصطلاح [[علمای اخلاق]] روی‌گرداندن و اعراض قلب از دنیا و روآوردن به آخرت یا قطع نظر از غیر [[خداوند]] حتی [[بهشت]] است.<ref>غزالی، احیاء علوم الدین، ۱۳/۱۰۸–۱۰۹؛ خواجه‌نصیر، اوصاف الاشراف، ۳۱؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۲/۵۷.</ref> این واژه در اصطلاح عرفا دل‌نبستن و عدم [[وابستگی]] و عدم [[گرایش]] [[قلبی]] [[انسان]] به چیزی است.<ref>مستملی بخاری، شرح التعرف لمذهب التصوف، ۳/۱۲۲۰؛ تلمسانی، شرح منازل، ۱/۱۳۹؛ کاشانی، مصباح الهدایة و مفتاح الکفایه، ۳۷۳.</ref>