←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = زکات| عنوان مدخل = زکات| مداخل مرتبط = [[زکات در قرآن]] - [[زکات در نهج البلاغه]] - [[زکات در فقه سیاسی]] - [[زکات در معارف دعا و زیارات]] - [[زکات در معارف و سیره نبوی]] - [[زکات در معارف و سیره علوی]] - [[زکات در معارف و سیره سجادی]] - [[زکات در فقه اسلامی]] - [[زکات در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = زکات| عنوان مدخل = زکات| مداخل مرتبط = [[زکات در قرآن]] - [[زکات در نهج البلاغه]] - [[زکات در فقه سیاسی]] - [[زکات در معارف دعا و زیارات]] - [[زکات در معارف و سیره نبوی]] - [[زکات در معارف و سیره علوی]] - [[زکات در معارف و سیره سجادی]] - [[زکات در فقه اسلامی]] - [[زکات در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | |||
[[قرآن کریم]] در [[آیات]] گوناگونی بر [[پرداخت زکات]] تأکید کرده و در بیشتر آیات به پا داشتن [[نماز]] همراه ایتاء و پرداخت زکات مطرح شده است؛ زیرا نماز رابطه [[بنده]] با خداست و [[زکات]] باعث [[ارتباط]] یک [[مسلمان]] با دیگر [[مسلمانان]] و [[احساس مسئولیت]] در برابر [[فقرا]] و کمبودهای آنان است. | |||
اگر به [[آیات قرآن کریم]] توجه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که دادن زکات در آیات [[سوره‌های مکی]] مطرح شده است. در [[سوره مؤمنون]] یکی از [[صفات]] [[مؤمنان]] پرداخت زکات دانسته شده است {{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ}}<ref> «و آنان که دهنده زکاتند» سوره مؤمنون، آیه ۴.</ref>. در آیه‌ای مؤمنان کسانی معرفی شده‌اند که نماز را به پا میدارند و زکات می‌پردازند و به [[آخرت]] [[یقین]] دارند {{متن قرآن|هُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ}}<ref>«و رهنمود و نویدی برای مؤمنان است * آنان که نماز را برپا میدارند و زکات می‌پردازند و به جهان واپسین یقین دارند» سوره نمل، آیه ۲-۳.</ref>. در یک [[آیه]] مُحسنین کسانی معرفی شده‌اند که نماز را به پا میدارند، [[زکات]] می‌دهند و به آخرت [[اطمینان]] دارند {{متن قرآن|هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ }} <ref>«در حالی که رهنمود و بخشایشی است برای نیکوکاران * آنان که نماز را برپا میدارند و زکات می‌پردازند و به جهان واپسین یقین دارند» سوره لقمان، آیه ۳-۴.</ref>. در موردی دیگر [[رحمت واسعه]] [[خداوند]] برای [[متقین]] قرار داده شده، آنها که زکات دانسته‌اند<ref>تفسیر نمونه، ج۸، ص۳.</ref>. دسته‌ای سال هفتم و هشتم [[هجری]]<ref>ادوار فقه، ج۱، ص۳۵۵.</ref>. | |||
با توجه به کثرت آیاتی که امر به پرداخت زکات می‌کند باید این تفاوت را حل کرد. سه راه حل به نظر می‌رسد: | |||
۱. منظور از پرداخت زکات در آیات گوناگون، [[زکات فطره]] است. هم [[زمان]] با [[تغییر قبله]] در ماه هفدهم یا هجدهم هجری و [[واجب]] شدن [[روزه]]، زکات فطره هم واجب شد<ref>طبقات الکبری (۴جلدی)، ج۱ - ۲، ص۱۲۰.</ref>. در [[سوره بقره]] {{متن قرآن|لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}}<ref>«نیکی آن نیست که روی را سوی خاور و باختر بگردانید، بلکه نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد و دارایی را با دوست داشتنش به نزدیکان و یتیمان و بیچارگان و به راه‌ماندگان و کمک‌خواهان و در راه (آزادی) بردگان ببخشد و نماز برپا دارد و زکات پردازد و (نیکی از آن) آنان (است) که چون پیمان بندند وفا کنند؛ و به ویژه شکیبایان در سختی و رنج و در هنگامه کارزار، آنها راستگویند و آنانند که به راستی پرهیزگارند» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref> که سخن از [[تغییر قبله]] است به پاداشتن [[نماز]] و [[پرداخت زکات]] هم مطرح شده است. | |||
دستور به [[اخراج]] [[زکات فطره]] را دو [[روز]] پیش از روز [[عید فطر]] [[سال دوم هجری]] و قبل از [[وجوب]] [[زکات]] [[اموال]] دانسته‌اند<ref>طبقات الکبری (۴ جلدی)، ج۱ - ۲، ص۱۲۰.</ref>. در [[تأیید]] آن، [[روایات]] گوناگونی است که {{متن قرآن|أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ}}<ref>«و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و با نمازگزاران نماز بگزارید» سوره بقره، آیه ۴۳.</ref> به زکات فطره [[تفسیر]] شده است: [[روایت]] [[اسحاق بن عمار]] از [[امام صادق]]{{ع}}، خبر [[ابراهیم بن عبدالحمید]] از [[موسی بن جعفر]]{{ع}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۳، ص۱۰۴.</ref>، روایت [[سالم بن مکرم جمال]] از [[امام صادق]]{{ع}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۳، ص۱۰۸، ح۱۳.</ref> و روایتی از [[امام باقر]]{{ع}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۳، ص۱۰۹، ح۱۶؛ ر.ک: وسائل الشیعه، ج۶، ص۲۲۲.</ref>. بنابراین، [[تشریع]] زکات فطره در سال دوم هجری بوده است و دیگر زکات در سال هشتم. | |||
۲. در سال دوم، [[زکات]] [[تشریع]] شد؛ اما مورد روشن آن، [[زکات فطره]] بود که بر [[فقیر]] و [[غنی]] [[واجب]] گردید. بر طلا و [[نقره]] و [[غلات]] نیز واجب گردید و از افراد خواسته شد تا به [[میزان]] توانشان به [[نیازمندان]] کمک کنند. به جهت [[فقر]] عمومی [[مسلمانان]] اندازه آن مشخص نشده بود و در سال هشتم دستور دریافت آن به میزان و نصاب مشخص، صادر گردید. در نتیجه، نوعی تدریج در اعلام [[حکم]] [[زکات]] مورد توجه بوده است. در [[آیات]] فراوانی، دادن زکات مورد [[تشویق]] قرار گرفته است. از روایتی که به سند از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده، استفاده می‌شود که زکات تشریع شده؛ اما مدت‌ها به علت فقر مسلمانان مورد پرداخت آن تنها زکات فطره بوده است. ابتدا که [[فرمان]] [[زکات]] نازل شد، مسلمانان [[مال]] و [[ثروت]] نداشتند که زکات آن را بدهند، تنها زکات فطره می‌دادند.<ref>{{متن حدیث| نَزَلَتِ اَلزَّكَاةُ وَ لَيْسَ لِلنَّاسِ أَمْوَالٌ وَ إِنَّمَا كَانَتِ اَلْفِطْرَةُ }}؛ وسائل الشیعه، ج۶، ص۲۲۰، باب اول از ابواب زکات فطره، ح۱.</ref>؛ | |||
بنابراین، زکات در [[اموال]] واجب شده، ولی وضعیت [[مسلمان‌ها]] چنان [[ضعیف]] بوده است که در [[پرداخت زکات]] فطره توصیه می‌شده خرما بدهند؛ زیرا پس از پرداخت، فقرای [[مسلمان]] که عده زیادی بودند، بلافاصله از آن استفاده می‌کردند و مانند گندم و جو نیاز به پخت نداشت<ref>وسائل الشیعه، ج۶، ص۲۴۴، باب دهم از ابواب زکات فطره، ح۶،۷، ۸.</ref>. | |||
۳. زکات فطره و زکات طلا و نقره و غلات واجب شده؛ اما همان‌گونه که بیان شد وضعیت مسلمانان به گونه‌ای بوده که [[پیامبر]]{{صل}} به جمع‌آوری آن نپرداخته است. در [[سال هشتم هجری]]، پس از [[شکست]] [[کفار]] و [[تسخیر]] [[خیبر]] و نابود شدن [[قدرت]] [[مشرکان مکه]] و در آستانه گشودن [[مکه]]، دستور دریافت زکات، افزون بر طلا و نقره و غلات چهارگانه بر انعام سه گانه (گاو، شتر و گوسفند) نیز وضع شد؛ یعنی در گذشته تنها زکات نقدین و غلات و زکات فطره واجب بوده؛ اما در [[سال هشتم هجرت]] با [[ایمان آوردن]] [[قبایل]] گوناگون، [[زکات]] [[چهار پایان]] سه گانه نیز [[واجب]] شده است و [[حکم]] آن در [[ماه رمضان]] [[سال]] هفتم<ref>وسائل الشیعه، ج۶، ص۳.</ref> یا هشتم اعلام و در [[محرم]] سال نهم با اعزام [[کارگزاران زکات]] [[اجرا]] شده است<ref>طبقات الکبری (۹ جلدی)، ج۲، ص۱۶۰ و (۴ جلدی)، ج۱ - ۲، ص۳۲۹.</ref>. | |||
این نکته با توجه به کار برد گوناگون معنای [[زکات]] و [[صدقه]] به نظر رسیده است.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج3، ص 169 - 173.</ref> | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[زکات]] از ریشه «ز ـ ک ـ و»<ref>العین، ج ۵، ص۳۹۴؛ تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴، «زکو».</ref> یا «ز ـ ک ـ ی»<ref> معجم مقاییس اللغه، ج ۳، ص۱۷، «زکی»؛ لسان العرب، ج ۱۴، ص۳۵۸، «زکا».</ref> در لغت به معنای [[رشد]] و [[برکت]] یافتن، [[تطهیر]]، [[اصلاح]]، [[مدح]] و [[ستایش]] کردن <ref>لسان العرب، ج ۱۴، ص۳۵۸؛ تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴ - ۴۹۵، «زکو».</ref> و [[برگزیده]] چیزی <ref>تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴.</ref> آمده است و در اصطلاح [[فقه]] به [[مالی]] گفته می‌شود که با شرایطی از اموالی مخصوص خارج و به گروهی معین داده می‌شود؛<ref>نهایة الاحکام، ج ۲، ص۲۹۷؛ المجموع، ج ۵، ص۳۲؛ کتاب الزکاة، انصاری، ص۳.</ref> نیز به [[حق]] واجبی از اموالی که به نصاب معین برسند اطلاق می‌گردد.<ref>المعتبر، ج ۲، ص۴۸۵؛ تذکرة الفقهاء، ج ۵، ص۷؛ جواهرالکلام، ج ۱۵، ص۲ - ۳.</ref> | [[زکات]] از ریشه «ز ـ ک ـ و»<ref>العین، ج ۵، ص۳۹۴؛ تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴، «زکو».</ref> یا «ز ـ ک ـ ی»<ref> معجم مقاییس اللغه، ج ۳، ص۱۷، «زکی»؛ لسان العرب، ج ۱۴، ص۳۵۸، «زکا».</ref> در لغت به معنای [[رشد]] و [[برکت]] یافتن، [[تطهیر]]، [[اصلاح]]، [[مدح]] و [[ستایش]] کردن <ref>لسان العرب، ج ۱۴، ص۳۵۸؛ تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴ - ۴۹۵، «زکو».</ref> و [[برگزیده]] چیزی <ref>تاج العروس، ج ۱۹، ص۴۹۴.</ref> آمده است و در اصطلاح [[فقه]] به [[مالی]] گفته می‌شود که با شرایطی از اموالی مخصوص خارج و به گروهی معین داده می‌شود؛<ref>نهایة الاحکام، ج ۲، ص۲۹۷؛ المجموع، ج ۵، ص۳۲؛ کتاب الزکاة، انصاری، ص۳.</ref> نیز به [[حق]] واجبی از اموالی که به نصاب معین برسند اطلاق می‌گردد.<ref>المعتبر، ج ۲، ص۴۸۵؛ تذکرة الفقهاء، ج ۵، ص۷؛ جواهرالکلام، ج ۱۵، ص۲ - ۳.</ref> | ||