تولی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = تولی | | موضوع مرتبط = تولی | ||
| عنوان مدخل = تولی | | عنوان مدخل = تولی | ||
| مداخل مرتبط = [[تولی در لغت]] - [[تولی در فقه سیاسی]] - [[تولی در فقه اسلامی]] - [[تولی در کلام اسلامی]] - [[تولی در معارف و سیره فاطمی]] | | مداخل مرتبط = [[تولی در لغت]] - [[تولی در فقه سیاسی]] - [[تولی در فقه اسلامی]] - [[تولی در کلام اسلامی]] - [[تولی در معارف دعا و زیارات]] - [[تولی در معارف و سیره فاطمی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴
مقدمه
تولّی عبارت است از: دوست داشتن اهل بیت (ع) و پذیرش ولایت و امامت ایشان. تولّی به معنای یاد شده اصطلاحی در برابر تبرّی از مهمترین آموزههای اعتقادی نزد شیعه امامیّه است.
در قرآن کریم، مودّت و محبّت ذیالقربی (اهل بیت) (ع) مزد رسالت رسول اکرم (ص) تعیین گشته: ﴿ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ﴾[۱] و در روایات بر آن فراوان تأکید شده[۲] و بلکه اساس و پایه اسلام برشمرده شده[۳] و دینداری و ایمان، بدان منوط گردیده است. [۴] و در برخی روایات، ولایت اهل بیت (ع) در کنار نماز و روزه و زکات و حج از ارکان اسلام و بلکه مهمترین رکن آن تلقّی شده است[۵].
مراد از محبّت اهل بیت (ع) ـ که روایات بر آن تأکید کردهاند ـ پذیرش امامت و ولایت امامان (ع) و تسلیم در برابر آنان و تصدیق و تبعیّت از ایشان در رفتار و گفتار و قراردادن آنان در جایگاهی است که خدای متعال برای آنان قرار داده است. از اینرو، مقدّم داشتن دیگران بر آنان در این قلمرو، در واقع خروج از دایره محبّت محسوب میشود[۶].
این همه تأکید و اهتمام به مسئله تولّی در متون دینی برای این است که محبّت به اهل بیت (ع) و پذیرش ولایت ایشان در واقع، محبّت به خدا و پیامبر خدا (ص) و قبول ولایت خدا و رسول او است. چنانکه دشمنی با آنان، دشمنی با خدا و رسول و انکار ولایت ایشان، انکار ولایت خدا و رسول و دخول در ولایت شیطان است[۷]. از عنوان تولّی به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن رفته است.
تولّی همراه تبرّی ـ که مفهوم متضاد و مخالف آن است ـ از واجبات[۸] و بلکه مهمترین رکن اسلام[۹] و تحققبخش ایمان است[۱۰] و از اموری است که به محتضر و میّت، تلقین میشود[۱۱].[۱۲]
منابع
پانویس
- ↑ «این همان است که خداوند (آن را) به بندگانی از خویش که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند مژده میدهد بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمیخواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را و هر کس کاری نیک انجام دهد برای او در آن پاداشی نیک بیفزاییم که خداوند آمرزندهای سپاسپذیر است» سوره شوری، آیه ۲۳.
- ↑ بصائر الدرجات، ص۳۸۴ ـ ۳۸۵؛ کامل الزیارات، ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۱، ص۱۴۱؛ وسائل الشیعة، ج۲۴، ص۲۹۹؛ مستدرک الوسائل، ج۱، ص۱۵۱.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۱۸۴
- ↑ بحار الأنوار، ج۶۶، ص۲۴۱.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۱، ص۱۸.
- ↑ الشهاب الثاقب، ص۱۴۴.
- ↑ بحار الانوار، ج۲۷، ص۸۸ و ۱۳۶.
- ↑ بدایع الکلام، ص۲۶۴؛ مرآة العقول، ج۸، ص۲۵۹؛ وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۱۷۶؛ التعلیقة علی المکاسب، ج۱، ص۲۳۲.
- ↑ الحدائق الناضرة، ج۱۸، ص۴۲۳.
- ↑ البیان، ص۲۴۱.
- ↑ کشف الغطاء، ج۲، ص۲۵۱ و ۲۸۹.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۶۶۷-۶۶۸.