جایگاه امامت در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = جایگاه امامت | | موضوع مرتبط = جایگاه امامت | ||
| عنوان مدخل = جایگاه امامت | | عنوان مدخل = جایگاه امامت | ||
| مداخل مرتبط = [[جایگاه امامت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | | مداخل مرتبط = [[جایگاه امامت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[جایگاه امامت در معارف و سیره رضوی]] | ||
| پرسش مرتبط = امامت (پرسش) | | پرسش مرتبط = امامت (پرسش) | ||
}} | }} |
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۸
مقدمه
بر پایۀ روایتهای بسیار فریقین پیامبر اعظم (ص) از آغاز بعثت به تبیین جایگاه امامت و حتی تعیین مصداق آن، همپای با رسالت، اهتمام ویژه داشته است. امام رضا (ع) نیز بر این حقیقت تأکید میکند که امامت ریشه در قرآن و سخنان پیامبر اسلام (ص) دارد ایشان با استناد به آیۀ شریفۀ ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا﴾[۱] کمال یافتگی دین الهی را در گرو امامت میداند و به صراحت میفرماید: "هر کس گمان کند خداوند دین خود را کامل نکرده و تعیین امام ننموده است، در حقیقت کتاب خدا را رد کرده است، و هر کس کتاب خدا را رد کند کافر است"[۲].
عبدالعزیز بن مسلم میگوید: زمانی که امام رضا (ع) در مرو بود، خدمت ایشان رسیدم و از اختلاف نظری که میان مردم دربارۀ موضوع امامت وجود داشت، شکایت کردم. امام لبخندی زد و فرمود: ای عبدالعزیز بن مسلم! مردم ناآگاه و فریفته رأی خویشاند. خداوند متعال پیامبر خویش را قبض روح نکرد، مگر آنکه دین را برایش کامل کرد... و امامت کامل کنندۀ دین است[۳].
منابع
- فرقانی، محمد هادی، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت