امیرالحاج در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = امیرالحاج در فقه اسلامی - امیرالحاج در فقه سیاسی| پرسش مرتبط = }} == مقدمه == امیر الحاج (= امام الحاج؛ امام موسم): سرپرست حجّاج. سرپرستی حاجیان از دیدگاه امامیّه از شئون...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی]] - [[امیرالحاج در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی]] - [[امیرالحاج در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ | [[امیرالحاج]] (= [[امام الحاج]]؛ [[امام]] موسم): [[سرپرست]] [[حجّاج]]. | ||
[[سرپرستی]] [[حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در [[عصر غیبت]]، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷</ref> از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند. | [[سرپرستی]] [[حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در [[عصر غیبت]]، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷</ref> از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند. | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۸
امیرالحاج در فقه اسلامی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امیرالحاج در فقه اسلامی - امیرالحاج در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
امیرالحاج (= امام الحاج؛ امام موسم): سرپرست حجّاج.
سرپرستی حاجیان از دیدگاه امامیّه از شئون امامت است که در عصر معصومان(ع) خود آن بزرگواران یا منصوب از جانب ایشان، و در عصر غیبت، فقیه جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در روایات حج، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.[۱] از آن در باب حج سخن گفته‌اند.
مستحب است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم (روز عرفه)، دهم (روز عید) و دوازدهم (کوچ اول از منی) ماه ذی الحجّه برای حاجیان سخنرانی و آنان را با اعمال و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.[۲]
همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج روز ترویه پیش از ظهر در مکّه مُحرم شود و به منی رود و نماز ظهر و عصر را در آنجا بخواند.[۳]
مستحب مؤکّد است امیرالحاج شب نهم تا طلوع خورشید در منی بماند و پس از آن به عرفات برود.[۴] نیز مستحب است شب دهم تا طلوع خورشید در مشعرالحرام اقامت کند. برخی قدما آن را واجب دانسته‌اند [۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵
- ↑ الحدائق الناضرة، ج ۱۶، ص۳۵۰ ـ ۳۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۶
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۱۲
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۹۹
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۰۴.