ابوسعید مقبری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'ابن ابی حاتم' به 'ابن ابی‌حاتم')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل  = ابوسعید مقبری | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = ابوسعید مقبری
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg                         
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی مدینه         
| نام کامل = ابوسعید مقبری
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = 
| لقب = 
| اهل =
| از قبیله = {{فهرست جعبه افقی| [[بنوجندع]] | [[بنی لیث بن بکر]] }}       
| از تیره = 
| پدر = 
| مادر = 
| همسر =
| پسر = {{فهرست جعبه| [[سعید بن ابوسعید مقبری]] | [[عبدالله بن ابوسعید مقبری]] | [[عباد بن ابوسعید مقبری]] }}
| دختر =   
| خواهر =
| برادر =
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[مدینه]]
| تاریخ درگذشت = [[۱۲۳ هجری]] 
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت =   
| محل شهادت = 
| طول عمر =
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = 
| از طبقه =
| در جنگ =
| نقش‌ها =
| فعالیت‌ها = 
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت = 
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}
 
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
نام وی [[کیسان]] و برده [[ام شریک]]، از بنوجُندَع یا بنولیث بود<ref>ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶.</ref>. این دو تیره در یک سلسله [[نسب]] قرار دارند [[جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة]]<ref>ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.</ref>. تنها [[ابن حجر]] وی را با تعبیر {{عربی|"له ادراك"}} در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. همو به نقل "ابن امین" می‌گوید: {{عربی|"انه ادرك النبي"}}؛ یعنی از [[صحابه]] به شمار می‌رود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>، در حالی که او از طبقه اول [[تابعین]] [[مدینه]] است<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.</ref>. وی را از [[یاران]] [[عباس بن عبدالمطلب]] شمرده‌‍‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. او را که از [[امام علی]] {{ع}}، [[عمر]] و دیگران [[روایت]] می‌کرد، [[ثقه]]، کثیر الحدیث و [[صدوق]] معرفی کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.
نام وی [[کیسان]] و برده [[ام شریک]]، از بنوجُندَع یا بنولیث بود<ref>ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶.</ref>. این دو تیره در یک سلسله [[نسب]] قرار دارند [[جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة]]<ref>ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.</ref>. تنها [[ابن حجر]] وی را با تعبیر {{عربی|«له ادراك»}} در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. همو به نقل «ابن امین» می‌گوید: {{عربی|«انه ادرك النبي»}}؛ یعنی از [[صحابه]] به شمار می‌رود<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>، در حالی که او از طبقه اول [[تابعین]] [[مدینه]] است<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.</ref>. وی را از [[یاران]] [[عباس بن عبدالمطلب]] شمرده‌‍‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. او را که از [[امام علی]] {{ع}}، [[عمر]] و دیگران [[روایت]] می‌کرد، [[ثقه]]، کثیر الحدیث و [[صدوق]] معرفی کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.


اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار [[درهم]] و یک گوسفند در هر [[عید قربان]] [[آزاد]] کرد. [[منزل]] وی نزدیک گورستان بود<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳.</ref> و به گفته [[ابن حبان]]، شب‌ها در مقابر می‌خوابید <ref>مشاهیر، ص۱۱۷.</ref> و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر [[قبور]] گماشت<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> از این‌رو، وی به مقبری [[شهرت]] یافت<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.</ref>. [[لقب]] دیگر او صاحب عباء بود<ref>ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.</ref>. ابن حبان<ref>الثقات، ج۵، ص۳۴۰.</ref>، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر<ref>تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> یک جا با تردید و اظهار جمله {{عربی|"فالله أعلم"}} از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود<ref>باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.
اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار [[درهم]] و یک گوسفند در هر [[عید قربان]] [[آزاد]] کرد. [[منزل]] وی نزدیک گورستان بود<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳.</ref> و به گفته [[ابن حبان]]، شب‌ها در مقابر می‌خوابید <ref>مشاهیر، ص۱۱۷.</ref> و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر [[قبور]] گماشت<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> از این‌رو، وی به مقبری [[شهرت]] یافت<ref>ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.</ref>. [[لقب]] دیگر او صاحب عباء بود<ref>ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.</ref>. ابن حبان<ref>الثقات، ج۵، ص۳۴۰.</ref>، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر<ref>تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.</ref> یک جا با تردید و اظهار جمله {{عربی|«فالله أعلم»}} از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است<ref>الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.</ref>. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود<ref>باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.</ref>.


[[فرزندان]] وی [[سعید بن ابوسعید مقبری|سعید]]، [[عبدالله بن ابوسعید مقبری|عبدالله]] و [[عباد بن ابوسعید مقبری|عباد]] بودند که از میان آنان، سعید کثیر الروایه بود و از پدرش نیز روایت می‌کرد<ref>عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.</ref>.
[[فرزندان]] وی [[سعید بن ابوسعید مقبری|سعید]]، [[عبدالله بن ابوسعید مقبری|عبدالله]] و [[عباد بن ابوسعید مقبری|عباد]] بودند که از میان آنان، سعید کثیر الروایه بود و از پدرش نیز روایت می‌کرد<ref>عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.</ref>.
خط ۱۴: خط ۶۳:
* [[عبدالله بن ابوسعید مقبری]] (فرزند)
* [[عبدالله بن ابوسعید مقبری]] (فرزند)
* [[عباد بن ابوسعید مقبری]] (فرزند)
* [[عباد بن ابوسعید مقبری]] (فرزند)
* [[بنوجندع]] (قبیله)
* [[بنی لیث بن بکر]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


خط ۲۶: خط ۷۷:
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:بنوجندع]]
[[رده:بنی لیث بن بکر]]

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۵

ابوسعید مقبری
تصویر قدیمی مدینه
نام کاملابوسعید مقبری
جنسیتمرد
از قبیله
پسر
محل زندگیمدینه
درگذشت۱۲۳ هجری

آشنایی اجمالی

نام وی کیسان و برده ام شریک، از بنوجُندَع یا بنولیث بود[۱]. این دو تیره در یک سلسله نسب قرار دارند جندع بن لیث بن بکر بن عبد مناة[۲]. تنها ابن حجر وی را با تعبیر «له ادراك» در بخش سوم کتابش، ویژه مخضرمین آورده است[۳]. همو به نقل «ابن امین» می‌گوید: «انه ادرك النبي»؛ یعنی از صحابه به شمار می‌رود[۴]، در حالی که او از طبقه اول تابعین مدینه است[۵]. وی را از یاران عباس بن عبدالمطلب شمرده‌‍‌اند[۶]. او را که از امام علی (ع)، عمر و دیگران روایت می‌کرد، ثقه، کثیر الحدیث و صدوق معرفی کرده‌اند[۷].

اربابش وی را به قرار مکاتبه‌ای بر چهل هزار درهم و یک گوسفند در هر عید قربان آزاد کرد. منزل وی نزدیک گورستان بود[۸] و به گفته ابن حبان، شب‌ها در مقابر می‌خوابید [۹] و به گفته ابن حجر، عمر وی را بر حفر قبور گماشت[۱۰] از این‌رو، وی به مقبری شهرت یافت[۱۱]. لقب دیگر او صاحب عباء بود[۱۲]. ابن حبان[۱۳]، این لقب را برای کسان دیگری می‌داند و ابن حجر[۱۴] یک جا با تردید و اظهار جمله «فالله أعلم» از کنار آن گذشته و در جایی دیگر، وی را با این لقب معرفی کرده است[۱۵]. گویند وی در چهار سال پایانی عمر خویش، دچار اختلال حواس و اختلاط در نقل احادیث شده بود[۱۶].

فرزندان وی سعید، عبدالله و عباد بودند که از میان آنان، سعید کثیر الروایه بود و از پدرش نیز روایت می‌کرد[۱۷].

وی در سال یکصد در دوران خلافت عمر بن عبدالعزیز[۱۸] یا ولید بن عبدالملک[۱۹] درگذشت[۲۰]. زمان وفات وی را نیز سال ۱۲۳ در زمان هشام بن عبدالملک[۲۱] و همچنین سال ۱۲۵[۲۲] گفته‌اند. ابن حجر می‌گوید: این، سال وفات سعید بن ابی سعید است که با سال وفات پدرش خلط شده است [۲۳][۲۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶.
  2. ابن حزم، ص۱۸۰ و ۱۸۳.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
  4. ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
  5. ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ عجلی، ج۲، ص۴۰۵.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
  7. ابن سعد، ج۵، ص۶۲ و ۶۳؛ باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
  8. ابن سعد، ج۵، ص۶۳.
  9. مشاهیر، ص۱۱۷.
  10. الاصابه، ج۵، ص۴۸۷؛ تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
  11. ابن سعد، ج۵، ص۶۳؛ ابن قتیبه، ص۵۹۶.
  12. ابن ابی‌حاتم، ج۷، ص۱۶۶؛ مزی، ج۲۴، ص۲۴۰.
  13. الثقات، ج۵، ص۳۴۰.
  14. تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
  15. الاصابه، ج۵، ص۴۸۷.
  16. باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
  17. عجلی، ج۱، ص۴۰۰ و ج۲، ص۱۷.
  18. عبدالعزیز، ص۱۰۱ – ۹۹.
  19. عبدالملک، ص۹۶-۸۶.
  20. ابن قتیبه، ص۴۴۳.
  21. باجی، ج۳، ص۱۲۲۲.
  22. زیلعی، ج۲، ص۱۰۷.
  23. تهذیب، ج۸، ص۴۰۷.
  24. حیدری آقایی، محمود، مقاله «ابوسعید مقبری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۴۲.