ابوطالب در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

درگذشت عبدالمطلب، [[رئیس]] مکه و مشکلاتی چون [[خشکسالی]] که از پیش‌تر در مکه پدید آمده بود<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳.</ref> و نیز بحران‌های [[مالی]] ابوطالب، فرایند [[ریاست]] را که تابع سنت عربی در [[خانواده]] [[رییس]] پیشین تداوم می‌یافت، اندکی [[تغییر]] داد و مدعیانی چون ابن‌جدعان و [[ولید بن ربیعه]] سر بر آوردند، اما در عین حال [[سیادت]] [[معنوی]] ابوطالب که [[میراث]] [[خاندان]] او بود، همچنان تا هنگام مرگش باقی ماند<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳- ۱۴.</ref>.  

مطابق برخی نقل‌ها، [[خاندان]] [[عبدالمطلب]] از [[ظهور]] [[پیامبری]] در میان خود، آگاهی داشته و [[منتظر]] [[مبعوث]] شدن او بوده‌اند. از ابوطالب چنین نقل شده است: "پدرم در کتاب می‌خواند و می‌گفت در صلب من پیامبری هست، [[آرزو]] دارم [[زمان]] او را [[درک]] می‌کردم و به او [[ایمان]] می‌آوردم. پس هر کس از [[فرزندان]] من او را درک کند، باید به او ایمان بیاورد<ref>الطرائف، ج۱، ص۳۰۳؛ الصراط المستقیم، ج۱، ص۳۳۷.</ref>. از [[روایات]] [[معصومان]] {{عم}} بر می‌آید که وی تنها از [[جهت]] سقایت و [[حمایت از پیامبر]] {{صل}} [[میراث‌دار]] [[پدر]] نبوده، بلکه از جهت [[مقامات معنوی]] نیز [[خلف صالح]] وی به شمار می‌آمده است. از این روایات در می‌یابیم، عبدالمطلب [[آخرین حجت]] بیش از [[پیامبر]] {{صل}} بوده و [[ابوطالب]]، چنان که از [[امام علی]] {{ع}} نقل است، [[وصی]] وی به شمار می‌آمده است<ref>الاعتقادات، ص۱۱۰؛ الغدیر، ج۷، ص۵۲۴.</ref>. [[امام کاظم]] {{ع}} در جواب سؤالی درباره [[حجت]] بودن ابوطالب بر پیامبر {{صل}} با توجه به دادن وصایا به وی، فرمود: ابوطالب [[امانتدار]] وصایا بود و آن را به [[پیامبر اسلام]] {{صل}} تحویل داد. از بیان این [[روایت]] بر می‌آید که برخی افراد از [[مقام]] [[وصایت]] ابوطالب بر این [[گمان]] برده‌اند که وی بر پیامبر اسلام {{صل}} نیز حجت بوده است و تحویل برخی چیزها به ایشان نیز به [[جهت]] انتقال امر وصایت بوده است. امام کاظم {{ع}} در این روایت این برداشت را [[نادرست]] می‌داند<ref>الکافی، ج۱، ص۴۴۵.</ref>. اینکه امانت‌هایی که ابوطالب به پیامبر {{صل}} داده، چه بوده و از ناحیه چه کسی بوده است، مطلبی است که برخی از شارحان به آن توجه کرده‌اند و وجوه متعددی را درباره آن مطرح ساخته‌اند<ref>مرآة العقول، ج۵، ص۲۲۴- ۲۲۵.</ref>. از امام علی {{ع}} نقل است که هیچ یک از پدرانشان [[کافر]] نبودند و [[بت]] پرستیدند، بلکه بر [[آیین]] [[ابراهیم خلیل]] {{ع}} بودند و به سوی [[کعبه]] [[نماز]] می‌گزاردند<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ص۱۷۴- ۱۷۵.</ref>. [[علامه مجلسی]] نیز ابوطالب را [[موحد]] و از اوصیای [[ابراهیم]] {{ع}} می‌داند<ref>مرآة العقول، ج۵، ص۲۳۵.</ref>.