←نظریه نصب الهی امام در قرن هشتم هجری
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
متکلمان امامیه در قرن هفتم، در [[دفاع]] از آموزه [[امامت الهی]]، تبیین‌های جدیدی نیز داشته‌اند که در این میان، سهم مرحوم [[عمادالدین طبری]] بیشتر بوده است. بزرگان این دوران در اثبات عقلی این آموزه، بر همان [[برهان لطف]] و [[برهان]] ویژگی‌های درونی تأکید کرده‌اند. مرحوم [[طبری]] علاوه بر برهان ویژگی‌های درونی، به [[دینی]] بودن موضوع [[امامت]]، [[الهی]] بودن مسائل مربوط به [[دین]]، اهمیت [[نصب امام]] برای [[انسان‌ها]]، معطل ماندن [[وظایف امام]] و [[مالکیت]] انحصاری [[باری تعالی]] بر [[جان]] و [[مال]] دیگران استناد کرده است. [[متکلمان]] این [[قرن]]، در اثبات امامت الهی، استدلال‌های تازه‌ای مطرح کرده‌اند که عبارت‌اند از [[استدلال]] به [[آیه اکمال دین]] توسط [[ابن میثم بحرانی]]، همچنین استدلال به [[آیه شریفه]] [[تبلیغ]]، [[آیات]] ۶۸ [[سوره قصص]] و ۳۸ [[سوره انعام]] توسط مرحوم طبری. در اثبات نصب الهی امیر مؤمنان{{ع}} نیز [[محقق حلی]]، برای نخستین‌بار به آیه نهی از تمایل به ظالمان استناد کرده است. مرحوم طبری نیز در این موضوع به شیوه ابلاغ سوره برائت، همچنین روایات نبوی، متمسک شده است. مطلب دیگر اینکه این محققان [[شیعی]]، از میان ادله قرآنی متعددی که در سابق برای [[اثبات نصب الهی امام]] ذکر شده بود، در مجموع، آیات: [[ولایت]]، [[صادقین]]، [[اولوالامر]] و [[ابتلا]] را برای [[اثبات]] این موضوع برگزیده و تبیین نموده‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۳۶ ـ ۴۴۷.</ref>. | متکلمان امامیه در قرن هفتم، در [[دفاع]] از آموزه [[امامت الهی]]، تبیین‌های جدیدی نیز داشته‌اند که در این میان، سهم مرحوم [[عمادالدین طبری]] بیشتر بوده است. بزرگان این دوران در اثبات عقلی این آموزه، بر همان [[برهان لطف]] و [[برهان]] ویژگی‌های درونی تأکید کرده‌اند. مرحوم [[طبری]] علاوه بر برهان ویژگی‌های درونی، به [[دینی]] بودن موضوع [[امامت]]، [[الهی]] بودن مسائل مربوط به [[دین]]، اهمیت [[نصب امام]] برای [[انسان‌ها]]، معطل ماندن [[وظایف امام]] و [[مالکیت]] انحصاری [[باری تعالی]] بر [[جان]] و [[مال]] دیگران استناد کرده است. [[متکلمان]] این [[قرن]]، در اثبات امامت الهی، استدلال‌های تازه‌ای مطرح کرده‌اند که عبارت‌اند از [[استدلال]] به [[آیه اکمال دین]] توسط [[ابن میثم بحرانی]]، همچنین استدلال به [[آیه شریفه]] [[تبلیغ]]، [[آیات]] ۶۸ [[سوره قصص]] و ۳۸ [[سوره انعام]] توسط مرحوم طبری. در اثبات نصب الهی امیر مؤمنان{{ع}} نیز [[محقق حلی]]، برای نخستین‌بار به آیه نهی از تمایل به ظالمان استناد کرده است. مرحوم طبری نیز در این موضوع به شیوه ابلاغ سوره برائت، همچنین روایات نبوی، متمسک شده است. مطلب دیگر اینکه این محققان [[شیعی]]، از میان ادله قرآنی متعددی که در سابق برای [[اثبات نصب الهی امام]] ذکر شده بود، در مجموع، آیات: [[ولایت]]، [[صادقین]]، [[اولوالامر]] و [[ابتلا]] را برای [[اثبات]] این موضوع برگزیده و تبیین نموده‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۳۶ ـ ۴۴۷.</ref>. | ||
== | == نظریه نصب الهی امام در قرن هشتم هجری == | ||
{{اصلی|نظریه نصب الهی امام در قرن هشتم هجری}} | |||
قرن هشتم، دوره‌ای پربار در تاریخ کلام امامیه است. ظهور [[علامه حلی]] در این سده، نقطه عطفی را در مباحث [[کلامی]] [[شیعیان]]، به‌خصوص در موضوع [[امامت]] به وجود آورد. هرچند [[متکلمان]] دیگر این دوران، نوآوری چندانی در این بحث نداشته‌اند، علامه حلی برای [[اثبات نصب الهی امام]]، برای نخستین‌بار، [[ادله]] متعدد [[عقلی]] و [[نقلی]] اقامه کرد. وی افزون بر اینکه با ادله عقلی و نقلی در پی [[اثبات]] [[الهی بودن مقام امامت]] است، برای تبیین [[امامت امیر مؤمنان]]{{ع}} نیز به [[آیات]] زیادی از [[قرآن کریم]]، برای نخستین‌بار استناد می‌کند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۴۸ ـ ۴۶۳.</ref>. | |||
== [[نظریه نصب الهی امام در قرن نهم هجری]] == | == [[نظریه نصب الهی امام در قرن نهم هجری]] == | ||